Τι καταγράφουν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας
Τις μέρες που επακολούθησαν του εγκλήματος των Τεμπών η μάχη μέσω των κυρίαρχων μέσων μαζικής ενημέρωσης κυρίως, κορυφώνεται. Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να πείσουν καθένας από την πλευρά του ότι ο αντίπαλος του έχει την ευθύνη. Χωρίς αιδώ δεν αναγνωρίζουν καμία ευθύνη, δεν επανεξετάζουν καμία απόφαση τους, καμία από τις μέχρι σήμερα εγκληματικές πράξεις τους σχετικά με την πολιτική τους για το σιδηρόδρομο που είναι στην ίδια κατεύθυνση και με τους ίδιους στόχους και για τα δύο κόμματα.
Αποκρύπτουν στοιχεία, κρύβουν στελέχη τους από τα κανάλια λόγω των ευθυνών τους τα περασμένα χρόνια, δεν αναγνωρίζουν ούτε εκείνα για τα οποία είναι πλέον ο λαός απολύτως βέβαιος.
Ο στόχος τους είναι το γεγονός σταδιακά να αμβλυνθεί, να υποχωρήσει, να διατηρηθεί η κατάσταση υπό τον έλεγχό τους, ο Μητσοτάκης να συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός και ο ΣΥΡΙΖΑ με τους πρόθυμους να σχηματίσει κυβέρνηση.
Δημοσιεύτηκαν οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά την τραγωδία και δείχνουν μεγάλες ανατροπές σε όλα τα επίπεδα. Η Νέα Δημοκρατία σημειώνει μέσα σε αυτές τις λίγες μέρες μεγάλες απώλειες και την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καθηλωμένος.
Ο λαός δεν πείθεται ότι και τα δύο κόμματα με την δεδομένη πολιτική τους δεν θα συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο της εξυπηρέτησης του κεφαλαίου και των ιδιοτελών συμφερόντων τους, της διαπλοκής και των ιδιωτικοποιήσεων, της φτωχοποίησης του λαού της υπονόμευσης του μέλλοντος της νεολαίας και της υποβάθμισης της χώρας.
Η Νέα Δημοκρατία και ο πρωθυπουργός δεν μπορούν να απαλλαγούν από τον κακό εαυτό τους μάλιστα η τετραετία που διανύουμε, “τετραετία της Αναγέννησης και της εκτόξευσης της Ελλάδας”, κατά τα λεγόμενά τους, ήταν η χειρότερη της.
Πήγε να τα φορτώσει όλα στον σταθμάρχη υπηρεσίας, ποιος όμως διόρισε τον σταθμάρχη αυτόν και μάλιστα παντελώς ανεπαρκή και ανεκπαίδευτο; Με την πολιτική της περιθωριοποίησης και της υποβάθμισης των εργαζομένων, με την έλλειψη προσωπικού και την πλημμελή εκπαίδευσή του, τους διορισμούς ημετέρων και τις εξυπηρετήσεις καλλιέργησαν οι ίδιοι κλίμα ατομισμού, πρόταξης του προσωπικού τους συμφέροντος σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, την αδιαφορία. Πώς έφτασαν οι δύο σταθμάρχες να εγκαταλείψουν την εργασία τους και να φύγουν επανερχόμενοι μετά το τραγικό δυστύχημα για να παραποιήσουν το χρόνο αναχώρησής τους που είχε εγγραφεί στο ανάλογο βιβλίο; Αν οι κυβερνήσεις και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν, ατομικά και κυρίως οικονομικά-ταξικά δεν έχουν ευθύνη τότε ποιος ευθύνεται για όλα τα παραπάνω; Ο σταθμάρχης που δεν γύρισε το κλειδί;
Ο Τσίπρας με δεξιότερη πολιτική από την προηγούμενη τετραετία του ετοιμάζεται για κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα φαίνεται πως δεν αποκλείει κανέναν ούτε ακόμη και τον Βελόπουλο, όπως ανέφερε σε συνεντεύξεις του ο βουλευτής Αραχωβίτης.
Ο χρόνος των εκλογών έγινε ξανά μπαλάκι, έφυγε από τον Απρίλη, δεν σταματάει από ότι φαίνεται το Μάη και τον Ιούνιο συζητιέται ακόμη η παράταση τους μέχρι και το Σεπτέμβρη, ούτε καν στα όρια που καθορίζει το Σύνταγμα.
Τα μικρότερα κόμματα παραμένουν στα προηγούμενα ποσοστά τους που σημαίνει ότι παρότι δεν κυβέρνησαν, πλην του ΠΑΣΟΚ, ο λαός δεν τα εμπιστεύεται, δεν τον πείθουν ή τα απορρίπτει. Ιδιαίτερα αρνητική, αν και εύκολα εξηγήσιμη, είναι η καθήλωση του ΚΚΕ, δεν πείθει την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό ότι μπορεί να ηγηθεί ενός κινήματος αναστήλωσης και αναγέννησης της χώρας και του λαού.
Συνολικά η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία πείθεται όλο και περισσότερο ότι τα σημερινά κόμματα συστημικά, αλλά και αυτά που μιλούν στο όνομα των εργαζομένων δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος των αλλαγών που απαιτούνται, να συγκρουστούν με αιτίες και συμφέροντα, να βάλουν τη χώρα σε άλλο δρόμο.
Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν και τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων για την ακαταλληλότητα για πρωθυπουργό και την δημοφιλία των αρχηγών των κομμάτων. Όλων σχεδόν τα ποσοστά βρίσκονται σε υποχώρηση δείγμα ότι ο λαός έχει συνείδηση και αντιλαμβάνεται καλά τη διαμορφωμένη κατάσταση, τις αναγκαιότητες και την ανεπάρκειά τους.
Ο πρωθυπουργός στο διάγγελμα του τα χρέωσε όλα στο ανθρώπινο λάθος. Αλλά έστω και καθυστερημένα αναγνώρισε τις ευθύνες του με την τοποθέτηση του στο υπουργικό συμβούλιο, μας λένε κάποιοι, όμως καθένας γνωρίζει ότι η πρώτη, η άμεση αντίδραση είναι η αληθινή. Στα λόγια ο πρωθυπουργός θέλει να δείξει ότι συνειδητοποίησε το τραγικό περιστατικό και παίρνει τις ευθύνες του. Όμως κάποια πράγματα τον διαψεύδουν. Το Μέγαρο Μαξίμου έδωσε μάχη τις τελευταίες μέρες να μην αναπαραχθεί στα κανάλια βίντεο στο οποίο προβάλλονται οι συγκλονιστικές στιγμές από την πυρκαγιά που ξέσπασε σε κάποιο από τα βαγόνια του τρένου ή να καθυστερήσει η δημοσιοποίηση αρνητικών δημοσκοπήσεων που έδειχναν τη συρρίκνωση της Νέας Δημοκρατίας και την κατάρρευση της εικόνας του ίδιου, σαφής ένδειξη ότι θεωρούσε πως μπορεί να το διαχειριστεί όπως όλα τα προηγούμενα δυστυχήματα και προτεραιότητα του δεν είναι η λήψη μέτρων και η αυτοκριτική αλλά η επανεκλογή του. Όσο για τον Γεωργιάδη που ισχυρίστηκε χωρίς αιδώ ότι έπρεπε να μην ειπωθεί η αλήθεια για την ασφάλεια των τρένων γιατί δεν θα έμπαιναν οι επιβάτες σε αυτά τι να πει κάποιος, σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Ανησυχούν ιδιαίτερα οι Ηνωμένες Πολιτείες για το εκρηκτικό κλίμα στη Χώρα και μέσω του πρέσβη τους Ι. Τσούνη εκφράζουν την ανησυχία τους να “μη διχαστεί το έθνος” γιατί θα πάρει καιρό να επουλωθούν οι πληγές του. Προφανώς εννοεί ενότητα του έθνους υπό τις φτερούγες των ΗΠΑ και στην εξυπηρέτηση των σχεδιασμών τους. Η αλήθεια είναι ότι ανησυχούν οι ΗΠΑ γιατί χωλαίνει επικίνδυνα το ισχυρό άλογο που πόνταραν μέχρι τώρα και προσπαθούν να διαμορφώσουν εναλλακτικές λύσεις και αναχώματα στη λαϊκή οργή.
Οι αλλεπάλληλες καταστροφές των τελευταίων χρόνων – Μάτι, πυρκαγιές στην Εύβοια και στην Αττική με τεράστιες καταστροφές, πλημμύρες με νεκρούς και ανυπολόγιστες καταστροφές στη δυτική Αττική και αλλού, με τον αποκλεισμό της μισής τουλάχιστον χώρας και ιδιαίτερα της Αττικής να συνοδεύει κάθε χιονιά και με αποκορύφωμα την τραγωδία των Τεμπών είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε τέλμα και σήψη και το μέλλον καθημερινά υπονομεύεται.
Επιπλέον η παρακολούθηση από την ΕΥΠ της οποίας προΐσταται ο πρωθυπουργός, κυβέρνησης και αντιπολίτευσηςκαι των οικογενειών τους, επιχειρηματιών, της ηγεσίας των ενόπλων Δυνάμεων, των πολιτικών κομμάτων, όσων κατά τον πρωθυπουργό υπάρχει πιθανότητα να τον αμφισβητήσουν επιβεβαιώνει το προηγούμενο συμπέρασμα μας.
Τέρμα οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις, κυβερνήσεις συνεργασίας μας διαβεβαιώνουν ότι είναι τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Ποιο όμως είναι το αναγκαίο κριτήριο για την ανάδειξη κυβέρνησης, αν θα απαρτίζεται από στελέχη του ίδιου κόμματος που θα ακολουθεί τη μέχρι σήμερα πολιτική ή κυβέρνηση κομμάτων που δοκιμάστηκαν και συνεχίζουν στον ίδιο δρόμο; Έχει σημασία αν την υποβάθμιση της χώρας τη συνεχίσει η Νέα Δημοκρατία ή ο ΣΥΡΙΖΑ, οι δύο από κοινού ή ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ και ενδεχομένως το ΜέΡΑ. Η αντίληψη ότι η δικομματική ή η πολυκομματική κυβέρνηση είναι η λύση μπορεί να αποδειχθεί η μεγαλύτερη παγίδα.
Η τραγωδία των Τεμπών λειτούργησε ως επιταχυντής των διεργασιών στις λαϊκές συνειδήσεις σχετικά με το πολιτικό σύστημα, τα πολιτικά κόμματα και την πολιτική που εφαρμόζεταιπου ήδη είχαν αρχίσει.
Είναι ανάγκη όλο και περισσότερο να απαλλάσσονται οι εργαζόμενοι και η νεολαία από τις αυταπάτες.
Μέλλον και προοπτική με την ίδια πολιτική, τους ίδιους κομματικούς φορείς και γενικότερα με παλιά υλικά δεν υπάρχει.
Χρειάζεται πραγματικός πολιτικός σεισμός που θα δυναμώσει τις διεργασίες, θα αναδειχθούν οι αιτίες της και οι κακοδαιμονίες, θα βγουν στο προσκήνιο νέες ιδέες, νέα πρόσωπα και πολιτικοί φορείς που θα ανοίγουν το δρόμο για κάτι βαθύτερο, για ριζική στροφή της χώρας.
Γεράσιμος Αραβανής