Ο πολιτικός αναλυτής του Catalyst.gr Παναγιώτης Μανωλάκος, σχολίασε το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιουνίου στον Prisma 91,6.
Αναφορικά με τα πρώτα τα αποτελέσματα, ανέφερε ότι ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενα, με μικρές διαφοροποιήσεις στη γενική εικόνα. Στην πραγματικότητα ο αριθμός των κομμάτων που μπήκε στο κοινοβούλιο δεν ήταν που αναμενόμενος και κυρίως δεν ήταν αναμενόμενη η κούρσα που έκαναν τις τελευταίες εβδομάδες και μέρες το κόμμα των λεγομένων Σπαρτιατών, στην πραγματικότητα ένα κόμμα που υποστηρίζεται από τον έγκλειστο και καταδικασμένο Ηλία Κασιδιάρη.
Αυτή ήταν μία δυσάρεστη έκπληξη, αναδεικνύει όμως ότι η φορμαλιστική αντιμετώπιση της πολιτικής έχει όρια.
Η ακροδεξιά, οι νεοναζί δεν μετρώνται μόνο σε επίπεδο νομοθεσίας, αλλά η χρειάζεται να ηττηθούν κοινωνικά και πολιτικά.
Η πολιτική και κοινωνική αντιμετώπιση είναι αυτή που θα το τοποθετήσει και πάλι στο περιθώριο στο οποίο υπήρξαν την προηγούμενη τετραετία και ευελπιστούμε ότι θα γυρίσουν και πάλι μετά.
Ο Παναγιώτης Mανωλάκος υπογράμμισε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας δεν έχει το ένα έκτο που απαιτείται δηλαδή 50 έδρες για να καταθέσει μία πρόταση μομφής.
Εάν υπάρξει κάποια στιγμή μία αναγκαιότητα για τέτοια πρόταση νομίζω ότι με ένα τρόπο θα μπορέσουν να συνεννοηθούν.
Είναι όμως διαφορετικό ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πει από το βήμα ότι εμείς καταθέτουμε μία πρόταση μομφής, άρα ηγούμαστε ενός αντιπολιτευτικού μετώπου εάν υπάρξει κι άλλο να συνεννοηθεί με κάποιους άλλους για να την κατάθεση.
Είναι διαφορετικό και σε πολιτικό επίπεδο και ακριβώς αυτό που υποδεικνύει ότι ο ρόλος που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μιας μειωμένης δυνατότητας και αντίδρασης αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μάλιστα άκουσα τις προάλλες στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα να ζητάει μία ακόμα ευκαιρία με όριο τις ευρωεκλογές.
Υπήρξαν κάποια στελέχη που ζητούσαν να πάει το κόμμα στο συνέδριο, σε αλλαγές οργάνων, διαρρέεται ότι το όργανα όπως και ο Πρόεδρος θα έχουν μία απευθείας εκλογή.
Όταν όμως βρίσκεσαι σε μία καθοδική πορεία αυτό είναι ταυτόχρονα ευχή και κατάρα και είναι κατάρα γιατί υπάρχει μία παγίδα στην οποία μπορεί να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η αλλαγή του κόμματος με τα όργανα να είναι συνεχώς επιλεγμένα από ένα διαρκώς σκληρό πυρήνα δεν είναι απαραίτητα συνταγή διεύρυνσης αλλά μπορεί να αποδειχθεί και συνταγή σμίκρυνσης.
Αντί να ανταποκρίνεται σε μία ευρύτερη ανάγκη και λογική να ανταποκρίνεται σε αυτό που ένας σκληρός πυρήνας θέλει και μόνο.
Στην πραγματικότητα εάν ο κύριος Τσίπρας ήθελε να κάνει μία φυγή προς τα εμπρός ίσως θα έπρεπε να αρχίσει να σκέφτεται όχι την εκλογή των οργάνων από τη βάση, αλλά την αλλαγή του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, ενδεχομένως την κατάργηση του και τον πλήρη μετασχηματισμό του.
Είναι γεγονός όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να επιστρέψει με τους όρους που έγινε ισχυρή δύναμη του 2010 με 2012.
Αυτό που δεν κατάλαβα ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι οι λόγοι για τους οποίους εκλέχτηκε, ακόμα και με την δική του ρητορική εξέλιπαν, οπότε δεν πέρασε ποτέ στην επόμενη φάση.
Για παράδειγμα η Νέα Δημοκρατία εμφανίστηκε από το 2016-2017 που εκλέχτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και κυρίως ως κυβέρνηση, ένα κόμμα προσδοκίας μιας κοινωνικής κινητικότητας, ασφάλειας και κανονικότητας.
Σε αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να απαντήσει και όσο δεν μπορείς να απαντήσεις σε μία νέα συνθήκη που έχει διαμορφωθεί η οποία ζητά σε αυτά που αναφέρθηκαν νωρίτερα δεν θα έχει καμία ελπίδα να ανεβάσει τα ποσοστά του.
Από την άλλη στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει μία παραδοξότητα, καθώς στη δεκαετία 90 με αρχές 2000 οι άνθρωποι οι οποίοι ήταν στο κέντρο, κεντροαριστερά και προσδοκούσαν μία κοινωνική κινητικότητα, να έχουν καλύτερες ευκαιρίες να ζήσουν εντός της γενιάς μας συνήθως ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ.
Αυτόν τον χώρο στην πραγματικότητα έχει καταλάβει σήμερα η Νέα Δημοκρατία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει το πρόγραμμα και τα στοιχεία εκείνα που θα του επιτρέψουν να δημιουργήσει έναν προγραμματικό λόγο για να ανατρέψει αυτή την εικόνα.
Δεν είμαι όμως σίγουρος γιατί το τελευταίο διάστημα εκφράστηκε με έναν παλιό Παπανδρεϊσμό, ότι είμαστε με τον Ανδρέα Παπανδρέου και απέναντι από τη δεξιά, το όποιος σε ανεβάζει σε ένα όριο, από την άλλη όμως σου βάζει και ένα ταβάνι, επίσης έχει την εξής δυσκολία, θα πρέπει ταυτόχρονα να κερδίζεις από τη Νέα Δημοκρατία και παράλληλα να συντριβεί στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά τα δύο δεν πάνε απαραίτητα μαζί. Φαίνεται να έχει επιλέξει ότι θα κατευθυνθεί απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ για αρχή, θα χρειαστεί όμως περισσότερα προγραμματικά εργαλεία να το κάνει, αυτό θέλει μεγάλη δουλειά και τα στελέχη του πρέπει να είναι περισσότερο διαβασμένα.