Με αφορμή την πρωτοβουλία του πολιτιστικού συλλόγου “Φωτεινός” για τους δασικούς χάρτες που πραγματοποιήθηκε το προηγούμενο Σάββατο στα Λαζαράτα Λευκάδας, ο τοπογράφος μηχανικός Ανδρέας Αραβανής που ήταν ένας από τους κεντρικούς ομιλητές ήταν καλεσμένος στον Prisma 91,6 και το δημοσιογράφο Παναγιώτη Κουνιάκη.
“Το κύριο θέμα της συζήτησης που πραγματοποιήθηκε στα Λαζαράτα ήταν οι δασικοί χάρτες, με τον κύριο Γρηγόρη που ήταν συνομιλητής να αναφέρεται στα διαχρονικά προβλήματα του κτηματολογίου τα οποία δεν έχουν λυθεί και συνεχίζουν να προκαλούν προβλήματα στις ιδιοκτησίες των κατοίκων.
Επίσης δημιουργούν προβλήματα οι δασικοί χάρτες σε συνδυασμό με τα προβλήματα του κτηματολογίου.
Ήταν μία ενδιαφέρουσα συζήτηση, θεωρώ ότι αυτή διαδικασία, καλύτερα θα ήταν να πραγματοποιηθεί σε περισσότερες κοινότητες γιατί το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο με το ιδιοκτησιακό.
Ο κόσμος εδώ και αρκετό καιρό είχε καθησυχαστεί ότι τα πράγματα είχαν ληθεί και στους επόμενους μήνες ίσως και χρόνια θα αρχίσουν να γεννιούνται διάφορα προβλήματα.
Θέλω να αναφερθώ στο Άρθρο 152 το οποίο στην ουσία ήταν αυτό που άλλαξε όλα αυτά που ξέραμε όλα αυτά τα χρόνια στα Ιόνια νησιά, καθώς ιδιοκτησιακό καθεστώς στο Ιόνιο δεν υπήρχε.
Το κτηματολόγιο της Βόρειας Λευκάδας έχει γίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, η ίδια η εταιρεία έλεγε στους ιδιοκτήτες της νότιας Λευκάδας πού είναι τώρα προς κτηματογράφηση να δηλώσουν με χρησικτησία, είτε με κληρονομιά, είτε με τίτλους και ήρθε το συγκεκριμένο άρθρο το οποίο στην ουσία σου λέει πώς το δημόσιο πρέπει να έχει τίτλο, αλλά και ο ιδιώτης για να μπορεί να δηλώσει πρέπει να έχει τίτλο πριν την 1-7-2001, αυτό σημαίνει πως αμφισβητείτε ξεκάθαρα όποιος έχει τίτλο πριν από αυτή την ημερομηνία.
“Για παράδειγμα όποιος έχει από τον παππού του ένα χωράφι, το οποίο για κάποιο λόγο δεν έχει κάνει αποδοχή κληρονομιάς και ο παππούς το άφησε με διαθήκη και θέλει να το κάνει τώρα, εάν ένα τμήμα του είναι δασωμένος αγρός ή ΔΔ ή οτιδήποτε αυτή τη στιγμή με το συγκεκριμένο άρθρο αμφισβητείται ξεκάθαρα για το κομμάτι που είναι δασικό.
Το ίδιο ισχύει και για τη χρησικτησία, αν εγώ πω πω πως έχω ένα γεωτεμαχιο εδώ και 30 χρόνια μου έχουν κάνει τις ένορκες διαβεβαιώσεις που απαιτεί η κτηματολόγιο, το έχω δηλωμένο και στο Ε9 αμφισβητείται ξεκάθαρα η ιδιοκτησία μου, εφόσον αυτό έχει το χαρακτηρισμό Δ στον δασικό χάρτη.
Το θέμα είναι πως δεν καλύπτονται όλες οι περιπτώσεις και κακά τα ψέματα για τον Άλφα ή βήτα λόγο δυστυχώς δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας για όλο τον κόσμο, καθώς είναι πάρα πολύ που δήλωσαν στο κτηματολόγιο με χρησικτησία χωρίς να έχουν κάνει αποδοχή κληρονομιάς, το ιδιοκτησιακό με αυτό το άρθρο αμφισβητείται ξεκάθαρα.
Ο Ανδρέας Αραβανής ξεκαθάρισε πώς η εγκύκλιος είναι ένα εσωτερικό έγγραφο της διοίκησης και τίποτα παραπάνω. “Δηλαδή βγαίνει ένας νόμος, έχει κάποιες ασάφειες, δεν ξέρει πώς να τον εφαρμόσει η διοίκηση, βγαίνει μία εγκύκλιος από τον γενικό γραμματέα και εξηγεί πώς θα εφαρμοστεί ο νόμος.
Η εγκύκλιος όμως δεν αποτελεί νόμο, δεν μπορεί να πάει κόντρα σε αυτό που λέει ο νόμος και ο νόμος είναι ξεκάθαρος.
Πρέπει να πούμε πως αυτή τη στιγμή το δημόσιο δεν υπάρχει στο Ιόνιο, παρά μόνο στα επαρχιακά οδικά δίκτυα και σε πολύ συγκεκριμένες εκτάσεις που είχαν παραχωρηθεί ξεκάθαρα υπέρ του δημοσίου”
Για παράδειγμα στο δημοτικό οδικό δίκτυο δεν έχει καμία εξουσία το δημόσιο, όπως για παράδειγμα οι εκτάσεις που είναι για βόσκηση είναι δημοτικές εκτάσεις.
Στην επισήμανση του βουλευτή Λευκάδας Αθανάσιου Καββαδά ο οποίος ήταν κατηγορηματικός όπως από τη στιγμή που φεύγει από τη μέση στο δημόσιο δεν υπάρχει κανένα θέμα, ωστόσο για το θέμα της χρησικτησίας ιδιώτες θα πρέπει να τα βρουν μέσα από τους τίτλους τους, διευκρίνισε πως καταρχήν εγκύκλιος λέει ότι το δημόσιο δεν μου δηλώνει αυτή τη στιγμή.
“Το αν το Δημόσιο σε κάποιο αγροτεμάχιο το οποίο θα χαρακτηριστεί αγνώστου γιατί κάποιος δεν το δήλωσε, για τον οποιοδήποτε λόγο και θέλει να το δηλώσω μετά, ακόμα και μετά την οριστική εγγράφων του κτηματολογίου, θα πάει να κάνει διόρθωση στο κτηματολόγιο για να φαίνεται ως αγνώστου, κανείς δεν μπορεί να το εγγυηθεί ότι το δημόσιο δεν θα του προβάλλει δικαίωμα”
Για παράδειγμα εάν μπει μία φωτιά κάπου και εκδοθεί πράξη αναδάσωσης, αυτή είναι μία πράξη προστασίας έλα πάσα στιγμή το δημόσιο μπορεί να προβάλει δικαιώματα και αυτό ειπώθηκε από τον κύριο Γληγόρη και από μένα και είναι ξεκάθαρο.
Εκτός από την αναδάσωση μπορούν να πουν ότι θα γίνουν και αντιπλημμυρικά έργα που και αυτά είναι έργα προστασίας, άρα είναι μία πράξη νομής και αυτό είναι ξεκάθαρο.
Δημιουργείται θέμα εκεί που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ενώ ο νόμος δεν ανέφερε τέτοια πράγματα στην ουσία η εγκύκλιος με την αναφορά αλλά επαρκή στοιχεία της κυριότητας του Ελληνικού δημοσίου, βάζε τη διεκδίκηση από την πίσω πόρτα.
Στην ουσία αυτή η εγκύκλιος πάει κόντρα και στο Άρθρο 152, καθώς Δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η προσθήκη στο τέλος.
Ο Ανδρέας Αραβανής εξέφρασε την απορία του για ποιο λόγο οι αντιδράσεις δεν ξεκίνησαν από τη στιγμή που εφαρμόστηκε ο νόμος και χρειάστηκε το υπουργείο να υποχρεώσει το δασάρχη να πάει να κάνει δήλωση στο κτηματολόγιο και τότε να θυμηθούν όλοι τι σημαίνει το Άρθρο 152.
“Γιατί η αλήθεια είναι εάν ο δασάρχης δεν είχε πάει να κάνει τη δήλωση όπως ο νόμος το έλεγε και με διευκρινιστική εγκύκλιο το υπουργείο, δηλαδή ο άνθρωπος έκανα κάτι δουλειά του δεν θα είχε καταλάβει κανείς τίποτα.
Σύμφωνα με τον Ανδρέα Αραβανή το δημοτικό συμβούλιο πήρε μία θέση Στα πλαίσια του θεσμικού του ρόλου ώστε να υπάρξει ένα Πλαίσιο διεκδίκησης σαν περιφέρεια Ιονίων Νήσων, σαν δίκαιο των Ιονίων και να μπει αυτό μπροστά”
Ξέρω όμως ότι και οι ίδιοι οι κάτοικοι θα πρέπει με κάποιο τρόπο να οργανωθούν σαν κοινότητες, να μπουν πίσω από κάποιες συλλογικότητες, το θέμα είναι πολιτικό δεν είναι κομματικό, αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι και θα πρέπει με κάποιο τρόπο να φανεί η αντίδραση, γιατί ο χρόνος είναι λίγος το πρόβλημα είναι μεγάλο και θα αρχίσει να φαίνεται στα επόμενα χρόνια.
Επαναλαμβάνω επειδή εγώ προσωπικά παρακολουθώ το θέμα των δασικών χαρτών απορώ για ποιο λόγο αυτή η αντίδραση δεν έγινε όταν ψηφίστηκε ο νόμος κι όλοι έλεγαν πως λύθηκε το ιδιοκτησιακό των δασικών χαρτών, όταν όμως έλεγε ότι θα έπρεπε να έχεις δημιουργήσει τίτλο σαν ιδιώτης πριν το 2001.
Αυτόματα σκέφτομαι πόσοι από ανθρώπους που γνωρίζω και έχω εξυπηρέτηση έχουν δημιουργήσει τίτλο πριν από αυτή τη χρονιά.
Νομίζω πως μέσα από τις τοποθετήσεις που έχουν ακουστεί και από έγκριτους νομικούς είναι ξεκάθαρο πως ο νόμος αυτός δεν φέρνει την Άνοιξη.
Όπως είπε και ο κύριος Γληγόρης στην ενημέρωση στα Λαζαράτα όλο αυτό είναι μία άσκηση επί χάρτου, στην ουσία περιμένουν να δουν τις αντιδράσεις και αναλόγως θα πράξουν.
Εάν αφυπνιστεί ο κόσμος εκδηλώσει την αντίδρασή του θεωρώ ότι θα εισακουστεί, κακά τα ψέματα κάνεις δεν πρόκειται να παλέψει για τα δικαιώματά μας εκτός από εμάς τους ίδιους.
Το θέμα είναι ο κόσμος να καταλάβει τι διακυβεύεται αυτή τη στιγμή με το νομικό θέμα των δασικών χαρτών και το ιδιοκτησιακό και να πράξει αναλόγως.