Στον Prisma 91,6 και το δημοσιογράφο Παναγιώτη Κουνιάκη μίλησε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Δαμιανός, ακτινογραφόντας τις γυναικοκτονίες που σοκάρουν το πανελλήνιο το τελευταίο διάστημα.
“Η έξαρση του φαινομένου παρατηρείται παγκόσμια δεν έχει να κάνει μόνο με τη χώρα μας, η κάθε χώρα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, η Αμερική που είναι παγκοσμίως μία προηγμένη χώρα έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλες αναφορικά με τη βία στα σχολεία.
Για παράδειγμα παίρνει ένα παιδί μία καραμπίνα και σκοτώνει όσο πιο πολλούς συμμαθητές του γίνεται, αυτό όμως δεν σημαίνει πως η Αμερική δεν είναι προηγούμενη φορά ή δεν έχει προσφέρει από πολλές απόψεις, παρόλα αυτά το πρόβλημα υπάρχει και πρέπει να δούμε πώς θα λυθεί.
Στη χώρα μας ωστόσο τα αίτια είναι ενδεχομένως μία κοινωνική κατάσταση η οποία πυροδοτείται και από το παρελθόν, κατά τη γνώμη μου έχει να κάνει με καταστάσεις που υπήρχαν στο παρελθόν και συνεχίζουν πώς η γυναίκα πρέπει να υπακούει τον άντρα, διότι η γυναίκα δεν μπορεί να χωρίσει από τον άντρα, αλλά αυτό να το πράξει ο άντρας και άλλες αντιλήψεις.
Όλα αυτά τα γεγονότα αθροίζονται ένα μετά το άλλο και καταλήγουν σε αυτά τα εγκλήματα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα κατά τη γνώμη μου στη χώρα μας είναι ότι δεν υπάρχει ένας τρόπος ώστε να προστατευτούν τα θύματα και αυτό το είδαμε χτες με το έγκλημα που έγινε στη Ζάκυνθο, που η γυναίκα είχε ενημερώσει τις αρχές και μία ώρα μετά τη σκότωσε ο άντρας της.
Πρέπει και αυτές τις περιπτώσεις να υπάρχει ένας μηχανισμός ο οποίος θα βοηθάει τα θύματα να προστατευτούν και αυτό δεν υπάρχει στη χώρα μας, όσο κι αν αρεσκόμαστε να λέμε ότι η αστυνομία θα τους προστατεύσει δεν είναι έτσι απλό και αυτό το έχουμε δει σε πολλές περιπτώσεις, επειδή ο αστυνομικός που θα έρθει εκείνη τη στιγμή μπορεί να μην κάνει καλό χειρισμό της υπόθεσης, είτε μπορεί ο δράστης να έχει μπάρμπα στην Κορώνη είτε επειδή όπως είδαμε προχθές στο περιστατικό που κατήγγειλε η γυναίκα ότι έπεσε θύμα οικογενειακής βίας και της είπαν, από ότι λέγεται, καθώς Προς το παρόν είναι ακόμα στην αργή η έρευνα η αστυνομία την έδιωξε της είπε να πάει σπίτι της και θα κάνουν μία σύσταση και όταν υπάρξει πρόβλημα ξανά να την ειδοποιήσουν, ωστόσο μετά από μία ώρα ήταν πολύ αργά.
Χρειάζεται μία ενιαία και αυστηρή γραμμή από τις αστυνομικές αρχές αυτές περιπτώσεις, ωστόσο αυτό δεν είναι πάντα θέσφατο.
Σε πολλές περιπτώσεις σε μεγάλα αστικά κέντρα ακόμα από δίπλα μας φωνές, όμως επειδή δεν γνωριζόμαστε μεταξύ μας δεν δίνουμε σημασία, λέμε τι θα γίνει, εκτιμάμε ότι δεν θα τη σκοτώσει, δεν θέλουμε να ασχοληθούμε γιατί πρέπει να κάνουμε και επώνυμη καταγγελία.
Εγώ θυμάμαι ένα περασμένο περιστατικό γυναικοκτονίας πριν από ένα χρόνο, που οι γείτονες είχαν πει πως άκουγαν τακτικά καυγάδες, αλλά κανείς δεν έχει ειδοποιήσει και αυτό ήταν στην Αθήνα, η επαρχία έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, όμως και εκεί παρασυρόμαστε από το γενικότερο κλίμα και δεν καταγγέλλουμε.
Όμως υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε και από το να δημιουργηθούν οι μηχανισμοί εκείνοι, ώστε να είναι πιο άμεσοι οι μηχανισμοί, να υπάρχει ένα ειδικό σώμα το οποίο να έχει μέχρι και ψυχολόγους που θα μπορούν να παρεμβαίνουν ανά πάσα στιγμή, επίσης θα πρέπει να υπάρξει και αλλαγή της νομοθεσίας, αυτό είναι κάτι που έχω υποστηρίξει δημόσια και αρθογραφήσει για αυτό πάρα πολλές φορές, καθώς θα πρέπει να θεσπιστούν αυστηρότερες ποινές για περιπτώσεις οικογενειακής βίας, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και θα κάνουν πιο δύσκολο το γεγονός να πάρει αναστολή, ενώ μπορώ να υπάρξουν πολλές εκφάνσεις στο νομό για να γίνει πιο αυστηρός.
Σχολιάζοντας το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία έχει εξοικειωθεί με αυτά τα εγκλήματα και θα παρακολουθεί σε καθημερινή βάση, απάντησε πώς Δυστυχώς έχουμε εξοικειωθεί με το τέρας και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο.
Θα φέρω και πάλι το παράδειγμα της Αμερικής καθώς και εκεί το ίδιο κάνουμε βλέπουμε μία είδηση ενός ομαδικού χτυπήματος με πυροβολισμούς ένα σχολείο και το περνάμε έτσι, σε όλες τις κοινωνίες υπάρχει ένα αντίστοιχο πρόβλημα, σε μας έχει να κάνει με την έξαρση αυτού του φαινομένου του νομίζω το πρόβλημα υπήρχε υπάρχει και θα υπάρχει, αλλά εντάθηκε από όλες τις καταστάσεις που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια και θεωρώ πως έχει παίξει ρόλο και η κοινωνική απομόνωση από τον κορονοϊό, ειδικά στα ζευγάρια που έχουν πάνω από 15 χρόνια γάμου με προβλήματα, σε μία συνθήκη που δεν μπορούν να απομακρυνθούν ο ένας από τον άλλον, καθώς γνωρίζουμε και από τον κοινωνικό μας περίγυρο χωρίς κενά υπάρχει έγκλημα πολλά ζευγάρια δυσκολεύτηκαν στην συνύπαρξη.
Σχολιάζοντας την δική Λιγνάδη και την ετυμηγορία του δικαστηρίου η οποία σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως, καθώς και την ανάμειξη των τηλεοπτικών εκπομπών σε αυτό, απάντησε πως όταν υπάρχουν συγκεκριμένες εκπομπές είναι αναπόφευκτο ότι θα ειπωθούν τα πάντα, “πάντα κάποιος θα είναι δυσαρεστημένος, είτε είναι τα θύματα που δεν εκπροσωπήθηκαν συζήτηση, ο κατηγορούμενος που θεωρεί ότι τον δυσαρεστήσαμε, πάντα θα υπάρχει γκρίνια και από τις δύο πλευρές”
Εγώ παρακολουθώ τα δικαστήρια εδώ και 12 χρόνια, είμαι και Νομικός και θεωρώ πως μπορεί να εκφράσω και μία κριτική έχοντας παρακολουθήσει πολλές δικές και να πω πως καταλαβαίνω απολύτως τον κόσμο να μπερδεύεται με αποφάσεις που είδαμε τον τελευταίο καιρό.
Για παράδειγμα η απόφαση του Λιγνάδη, είναι μία απόφαση που εγώ δεν μπορώ να δικαιολογήσω εύκολα. Πώς μπορεί να εξηγήσεις έναν άνθρωπο ότι είχαν προφυλακισμένο έναν κατηγορούμενο για 18 μήνες, επειδή κατά το κατηγορητήριο ήταν επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και κατηγορούνταν για κατά συρροή βιασμός ανηλίκων, τον καταδικάζεις ως κατά συρροή βιαστή ανηλίκων, για δύο βιασμούς και τον αφήνεις ελεύθερο, καθώς δεν το θεωρεί το σκεπτικό το οποίο δεν έχει δημοσιευθεί επικίνδυνο για τη δημόσια τάξη.
Ο λόγος για τον οποίον είχε προφυλακιστεί επιβεβαιώθηκε από το δικαστήριο, αλλά δεν επιβεβαιώθηκε η προφυλάκηση. Δηλαδή καθίσαμε έναν άνθρωπο κρατούμενο για 18 μήνες με υποψίες ενοχής και όταν την επιβεβαιώσαμε τον αφήσαμε και όταν αυτό συνδυάζεται και με άλλες υποθέσεις, όπως για παράδειγμα την υπόθεση της καθαρίστριας πριν μερικά χρόνια με το πλαστό απολυτήριο που την έβαλαν μέσα για 10 χρόνια, ή αν το πας ακόμα και ένα βήμα παραπέρα και βάλεις μέσα και την υπόθεση Μιχαηλίδη που δεν είναι βέβαια τέτοιο πράγμα, μπαίνω τώρα σε βαθιά νερά αλλά δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε τόσο πολύ, αλλά το νόημα είναι πως βγαίνει μία εικόνα ότι ώρες-ώρες η δικαιοσύνη λειτουργεί με δύο μέτρα και δύο σταθμά και αυτό δεν μπορεί να το βγάλεις από το απλό του απλού κόσμου όχι μόνο για την υπόθεση του Λιγνάδη, αλλά και για άλλες υποθέσεις που επιβάλλονται ποινές 10-15 χρόνια και δίνεις αναστολή.
Αναφερόμενος στη στροφή πολλών εκπομπών σε περιεχόμενο κοινωνικό, εκτίμησε ότι οι ιθύνοντες των καναλιών βρίσκουν το περιεχόμενο περισσότερο ενδιαφέρον, ωστόσο φέρνοντας για παράδειγμα την υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου υπογράμμισε πως ακούστηκαν πράγματα που δεν έχουν σχέση με την υπόθεση.
Όταν όμως η υπόθεση γίνεται φύλλο και φτερό στα μέσα ενημέρωσης παίρνει η μπάλα τους πάντες και στη συγκεκριμένη περίπτωση τους πήρε γιατί και οι πάντες βγήκαν να δώσουν συνέντευξη.
Από τη στιγμή που βγαίνεις και δίνεις συνέντευξη είναι σαν να προσκαλείς τα μέσα ενημέρωσης να ασχοληθούν μαζί σου, το ότι ασχολούνται με έναν τέτοιο τρόπο κλειδαρότρυπας με τις υποθέσεις στα μέσα είναι πρόβλημα, καλά όταν μία υπόθεση έχει ξεφύγει τόσο πολύ και ασχολείται όλη η Ελλάδα ψάχνεις κάπου να πιαστείς και για αυτό παρατηρούμε αυτό το ακραίο φαινόμενο.
Πάντως μιας και ανέφερε στην υπόθεση της Πισπιρίγκου εκτιμώ πως δεν θα είναι τόσο εύκολο να δικαστεί για τρεις δολοφονίες, βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή της έρευνας, ο δικηγόρος της ωστόσο έχει πολλά επιχειρήματα και όσο προχωράει η υπόθεση θα το βλέπουμε αυτό, ωστόσο εγώ δεν παίρνω θέση Δεν λέω αν είναι ενοχή ή όχι.