Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
17 Νοέμβρη 1973, Πολυτεχνείο, Αγώνας της νεολαίας, Νομοτελειακή πτώση της χούντας…
Το Πολυτεχνείο, η 17η Νοέμβρη, δεν είναι γιορτή. Δεν στέλνουμε λουλούδια, δεν μοιράζουμε σοκολατάκια και γλυκά.
Η 17η Νοέμβρη είναι ΕΠΕΤΕΙΟΣ, το Πολυτεχνείο ήταν και είναι ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Πραγματική επανάσταση. Τα γεγονότα τουΦεβρουαρίου 1973 στη Νομική Αθηνών είχαν στείλει το πρώτο μήνυμα.
Το Πολυτεχνείο ήταν και είναι η ανυπακοή στον αυταρχισμό, η διεκδίκηση των στερημένων ελευθεριών και των φαλκιδευμένων δικαιωμάτων μας.
Κι όσο αυτά μας στερούνται, είτε μ αδύναμες δικαιολογίες είτε μ αφορμές, τόσο πιο επίκαιρο γίνεται το μήνυμα των φοιτητών και ειδικά στις σημερινές μέρες, που οι όποιες κατακτήσεις έχουν πραγματωθεί, αποκαθηλώνονται , μειώνονται, ελαχιστοποιούνται, μ αφορμή την πανδημία…
Η 17Νοέμβρη, είναι η μέρα της νεολαίας, που μπροστάρισσατότε αλλά και πάντα θα βγάζει γλώσσα και θ αμφισβητεί το όποιο σύστημα. Άλλωστε πρέπει ως λαός ν ανησυχείς άμα η νεολαία σου δεν αμφισβητεί, δεν προβληματίζεται και δεν αγωνίζεται…
Χάρις στο Πολυτεχνείο, χάρις στα γεγονότα του ,κατέρρευσε η χούντα. Μιλήσαμε και περπατήσαμε ελεύθεραχάρις στον αγώνα εκείνων των παιδιών, που αγκάλιασε σχεδόν όλος ο λαός.
Έχουμε πάρει όμως ως Έλληνες, έχει πάρει όμως η νεολαία μας ,αυτά που τότε ήταν ζητούμενα; Μπορούν τα παιδιά μας, να ζουν, να προγραμματίζουν , να σχεδιάζουν το μέλλον τους, στην ασφάλεια ενός κράτους δικαίου; Κατά την μεταπολίτευση έχουν υπάρξει αρκετά μπρος –πίσω, στην απάντηση του θεμελιώδους αυτούερώτηματος.
Σήμερα όμως η απάντηση δυστυχώς, είναι ένα μεγάλο ΟΧΙ. Σήμερα παίρνονται ολοσχερώς σχεδόν, πίσω και τα όσα λίγα κατακτήθηκαν, μ ‘ αίμα θυσίες κι αγώνες.
Το «ΨΩΜΙ» λιγοστεύει για τους πολλούς και το παίρνουν οι λίγοι σε μεγαλύτερες ποσότητες.
Η «ΠΑΙΔΕΙΑ» έγινε εμπόριο χωρίς καν ποιοτικό προϊόν, που να αξίζει για τα νιάτα του τόπου μας, ενός τόπου που θέλει να πάει μπροστά μαζί με την κοινωνία του κι όχι ένα μικρό μέρος αυτής. Η παιδεία παραδίδεται στοχευμένα και προγραμματισμένα σ όλο και πιο λίγους αφού κοστίζει πανάκριβα και το δημόσιο κομμάτι της υποβαθμίζεται σκοπίμως.
Τι μένει να κάνουμε;
Μένει να σταθούμε απέναντι στην αντιδραστική πολιτική, στην πολιτική της υστέρησης και της καθήλωσης, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, μέχρις ότου, να καταφέρουν τα παιδιά μας να κερδίσουν τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ τους.
Να μην επιτρέπουμε, να τους μιλάνε κάποιοι, εν ονόματι της δικής τους «τάξης» και ασφάλειας, μ αυταρχισμό κι επίδειξη ισχύος.
Αυτά όλα σημαίνουν να τιμάμε την ΕΠΕΤΕΙΟ κι όχι να την μετατρέπουμε σε γιορτούλα…
Αυτή είναι η ΕΠΕΤΕΙΟΣ για να θυμίζει και να ξυπνά την χαλύβδινη θέληση για επανάκτηση, διατήρηση κι επέκταση των δικαιωμάτων, κυρίως των παιδιών μας, της νεολαίας μας και κατ επέκταση της κοινωνίας μας, μιας κι όλοι λένε ότι το μέλλον του τόπου είναι η Νεολαία. Άραγε υπάρχει μέλλον χωρίς ελευθερίες και δικαιώματα;
Φέτος ειδικά τα αιτήματα γι αυτά τα δικαιώματα είναι πιο επίκαιρα από ποτέ…
του Σπυρου Πολιτη μελους ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ _ΠΣ Λευκάδας