Ανάκαμψη της οικονομίας: Ο αφορισμός των καινοτόμων ιδεών.
–Το «Σχέδιο Ανάκαμψης» θα προσφέρει στη χώρα 32 δις ευρώ στο άμεσο μέλλον. Λίγα περισσότερα, 40 δις ευρώ, θα μας δώσει το «Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2021-2027». Δισεκατομμύρια έχουμε πάρει εδώ και δεκαετίες από την ΕΕ στο πλαίσιο της πολιτικής υπέρτης Οικονομικής και Κοινωνικής Συνοχής.
Τα αποτελέσματα της χρήσης των χρημάτων αυτών τα βλέπουμε!Το 2000 η συνολική παραγωγή της Ελλάδας (το ΑΕΠ) ανερχόταν σε 130,1 δις δολάρια. Το 2020 το ποσό αυτό άγγιξε τα 201 δις δολάρια (168 δις ευρώ). Τα υπερπολλαπλάσιααντίστοιχα ποσά –χωρίς όμοια της Ελλάδας χρηματοδοτικά πλαίσια στήριξης– της Τουρκίας ήταν 273 και 750 δις δολάριακαι του Ισραήλ 157 και 379 δις δολάρια!
Η σχετικά πενιχρή αύξηση του ΑΕΠ της χώρας συνοδεύθηκε όμως από τη συρρίκνωση της βιομηχανίας.Εκ του αποτελέσματος κρίνεται λοιπόν ότι οι κυρίαρχες αντιλήψεις-νόμοι περί επενδύσεωνσε μια ανοικτή οικονομία, σε συνδυασμό με τις επιλογές των διαφόρων Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης (ΚΠΣ-ΕΣΠΑ)οδήγησαν τελικά στην αποβιομηχάνιση της χώρας, κάτι που είχε προβλεφθεί στις αρχές της δεκαετίας το 1990 (βλ. ενδεικτικά έρευνα, Mardas-Varsakelis, “TheimpactoftheInternalMarkettotheGreekEconomy”, EuropeanEconomy, 1990).
Οι ακατάλληλες αναπτυξιακέςεπιλογές αντανακλώνται εμμέσως και σε αυτές τις πόλεις μας.Η Κωνσταντινούπολη, το Τελ Αβίβ, η Σεούλ, όπως ακόμη η Δαμασκός, η Τύνιδα, η Μπανγκ Κονγκ, η Τεχεράνη των διεθνών εμπάργκο και τόσες άλλες μεγάλες πόλεις στο εξωτερικό, δεν έχουν κάτι το κοινό σήμερα με το 2000. Το μεγάλο το σύγχρονο και επιβλητικό κέρδισε θεαματικά έδαφος εκεί,εις βάρος του μικρού μιας παλαιότερης εποχής,εξέλιξη άγνωστη διαχρονικά στην Αθήνα.
Δεν τολμάμε να προβούμε σε συγκρίσεις κτηριακών εγκαταστάσεων Υπουργείων της Αθήνας με πρωτευουσών άλλων χωρών.Πολλά Υπουργεία μας είναι ο καθρέπτης της μίζερης Ελλάδας. Μόνο στον τρίτο κόσμο θα συναντήσει κάποιος Υπουργεία όπως το Εργασίας, Αγροτικής Ανάπτυξης, Υγείας, Εσωτερικών,κ.ά, χωμένα σε δρομάκια,σε σκοτεινές στοές και στενές εισόδους, σκόρπια σε δεκάδες κτήρια, ανάμεσα σε μυρωδιές από κεμπάπ, σουβλάκια και ξηρών καρπών. Ούτε ένα μεγάλο διοικητικό κέντρο είμαστε ικανοί να οικοδομήσουμε,με όλα τα Υπουργεία συγκεντρωμένα σε υψηλά καλαίσθητα κτήρια, κτισμένα μέσα στη φύση και με άνετο πάρκινγκ! Και υπάρχει χώρος για κάτι τέτοιο.
–Με τα υφιστάμενα αναπτυξιακά υποδείγματα και με μικροεπενδύσειςστη βιομηχανία και τον τουρισμό δεν πρόκειται θα προσεγγίσουμε υψηλούς αναπτυξιακούςστόχους.Αντανακλούν το σύνδρομο της λατρείας του μικρού και του μετρίουπου είναι διάχυτο σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και όχι μόνο στην οικονομία. Έτσι μας έμαθε να βλέπουμε τον κόσμο το πολιτικό σύστημα της μεταπολεμικής περιόδου,με συνέπεια το αυτονόητο μέγεθος σε έργα, κτήρια, εταιρίες κ.λπή το λίγο μεγάλο και το καινοτόμο να θεωρείται φαραωνικό και να μας τρομάζει!
Τις μοναδικέςσε επίπεδο ΕΕ αρνητικές αποκλίσεις σε εταιρικές επενδύσεις, όπως αυτές επισημαίνονται σε διάφορες εκθέσεις (βλ. Παν/μιο της Πενσυλβάνια, έκθεση Πισσαρίδη) θα τις καλύψουμε μόνομε επενδύσεις σε εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες πολλών εκατομμυρίων ή κάποιων δισεκατομμυρίων ανά προτεινόμενο σχέδιο και σε τομείς με ισχυρή παγκόσμια ζήτηση όπως και σε εκείνους που απαντούν σε διάφορες προκλήσεις, (αεροναυπηγική, ηλεκτρομηχανική και άμυνα).
Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε αυτό, τόσο ταχύτερα θα ξεκολλήσουμε από τη λάσπη της ύφεσης και της φτώχειας. Το «Σχέδιο Ανάκαμψης» της κυβέρνησης δεν κινείται σε καινοτόμες λύσεις, απλώς ακολουθεί παλιές αναπτυξιακές λογικές, με ψήγματα εκσυγχρονιστικών μέτρων, (βλ. αναλυτικότεραhttp://mardas.eu/2021/01/03/πώς-μπορεί-ν-καλυφθεί-το-επενδυτικό-κε/ ).
Από την άλλη, η πράσινη μετάβασηπου προωθείται από όλα τα κόμματα δεν είναι πανάκεια, ιδιαίτερα όταν οι ανωτέρω επιλογές βασίζονται σε εισαγόμενο εξοπλισμό ή δεν προτείνουν σαφείς λύσεις και κίνητρα για την υποκατάστασή του από την εγχώρια παρταγωγή.
–Πολλές ιδέες και προτάσεις επιστημόνων και εμπειρογνωμόνων για αλλαγή πλεύσης της αναπτυξιακής μας πορείας τρομάζουν την καθεστηκυία τάξη των αναλυτώνκαι πολιτικών αφού είναι έξω από τα όρια της σκέψης τους.Σοκάρουνσκέψεις που θεωρούνται ως «απίστευτες» σύμφωνα με την κριτική των πρέσβεων της πεπατημένης.
Προτάσεις λοιπόν έξω από τους κυρίαρχους αλλά στενούς ορίζοντες που διαπερνούν τη χώρα,(βλ. ενδεικτικά, www.mardas.eu – Μέτρα πολιτικής), δεν αφορούν μόνο στη βιομηχανία-γεωργία αλλά και αυτόν στον τουρισμό. Ακόμη και εδώ, στη λεγόμενη «βαριά μας βιομηχανία», οι προτεινόμενες συνταγές κινούνται στη σφαίρα των παραδοσιακών συστάσεωνκαι μικρών επενδύσεων.
Ενδεικτικά ως προς τον τουρισμό σημειώνονται ακολούθως κάποιεςσκέψεις, που ξεφεύγουν από τηνεπικρατούσα αναπτυξιακή λογικήπου χαρακτηρίζει όλο το φάσμα της πολιτικής της χώρας.
Πόσο δύσκολο άραγε είναι να κτισθεί ένα Νησί της «Τέχνης και του Πολιτισμού», ένα νέο ΘερινόΝταβός, μια επένδυση της τάξης των 2-3 δις ευρώ που θα εξυπηρετεί ταυτόχρονα πολλαπλούς στόχους όπως τον τουρισμό, τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, τον συνεδριακό τουρισμό, πολιτικές δραστηριότητες-συναντήσεις τύπου Νταβός και φυσικά τον κατασκευαστικό τομέα!Η παρουσίαση της ιδέας αυτής στο εξωτερικό (βλ. 17οAnnualCapitalLinkForum, N. Ν. Υόρκη, 2015) ενθουσίασε, ενώ στην Ελλάδα τρόμαξε…
Επίσης, πόσο δύσκολο είναι να κτιστεί μια νέα Σαντορίνη σε παρόμοια απόκρημνη περιοχή μηδενικής αξίας σήμερα ή ένα τουριστικό χωριό κοντά σε Ιαματικά λουτρά και πλησίον της θάλασσας, που να λειτουργεί δώδεκα μήνες εξυπηρετώντας παράλληλα χιλιάδες Ευρωπαίους συνταξιούχουςακόμη και τον Χειμώνα;(βλ. αναλυτικότερα για τα ανωτέρω http://mardas.eu/2015/07/12/μια-στρατηγικη-για-την-αναπτυξη/ ).
Τέλος, γιατί δεν δίνουμε άλλο προφίλ στην τουριστική καμπάνιατης χώρας; Ένα μεγάλο κονσέρτο λόγου χάριν στο Παναθηναϊκό Στάδιο με προσκεκλημένους επιλεγμένους τραγουδιστές από τις χώρες του ενδιαφέροντός μαςκαι με παράλληλη προβολήσε γιγαντοοθόνη στη γλώσσα κάθε τραγουδιστή των αξιοθέατων της Ελλάδας είναι μια ξεχωριστή ιδέαπροβολής με διαχρονική ισχύ.Και αυτή η πρωτότυπη αντίληψη,που εύλογα θα εύρισκε χορηγούς και θα προβαλλόταν από όλα τα διεθνή Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, θεωρήθηκε υπερβολική!
Και άλλες ιδέες που προτάθηκαν για τον τουρισμό,(βλ.http://mardas.eu/2020/09/15/tουρισμός-πέρα-από-τη-λογική-του-μικρού/),κρίθηκαν ωςπολύπλοκες και μη εφαρμόσιμες από τους λάτρεις τωντυποποιημένων λύσεων, που υποστηρίζουνσπάταλες διαφημιστικές καμπάνιες εκατομμυρίων ευρώ κάθε χρονιά όμοιες των ανταγωνιστών μας.
Αποτέλεσμα όλων των έως σήμερα επιλογών: Φθάσαμε μετά από 200 χρόνια ζωήςως κράτος να παράγουμε μόνο 168 δις ευρώ ως ΑΕΠ, στο πλαίσιο μιας καθοδικής πορείας!