Το σχόλιο της εβδομάδας (08-03-2021), από τον Βασίλη Ιωάννου:
Τα τελευταία χρόνια, με την ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας ημέρας της Γυναίκας, ένα θέμα που τίθεται στο δημόσιο διάλογο, είναι η μικρή εκπροσώπηση και η μειωμένη παρουσία των γυναικών στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Ξεκινώντας από την Κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο και καταλήγοντας στην Αυτοδιοίκηση, διαπιστώνουμε με λύπη ότι οι γυναίκες στη χώρα μας συνεχίζουν να υποεκπροσωπούνται.
Ενδεικτικά να αναφέρω ότι στο τελευταίο Κυβερνητικό σχήμα των 58 μελών μετέχουν μόνο 10 γυναίκες, ενώ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο μόλις και μετά βίας η γυναικεία παρουσία αγγίζει το 20% του συνόλου των Βουλευτών.
Στην Αυτοδιοίκηση Α και Β βαθμού η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη, αφού μόνο σε μία από τις 13 Περιφέρειες έχουμε γυναίκα Περιφερειάρχη, ενώ από τους 332 Δήμους της ελληνικής επικράτειας, έχουμε μόνο 19 γυναίκες Δημάρχους (ποσοστό μικρότερο του 6%).
Ειδικότερα για την Περιφέρεια Ηπείρου τα στοιχεία δείχνουν ότι από τους 18 Δημάρχους μας μόνο (1) είναι γυναίκα, η κ. Ροζίνα Βαβέτση στο Δήμο Νικολάου Σκουφά, ενώ στο Περιφερειακό Συμβούλιο Ηπείρου των 51 μελών, διαπιστώνουμε ότι μόνο 10 Ηπειρώτισσες είναι Περιφερειακοί Σύμβουλοι.
Στην ΠΕ Πρέβεζας, στα Δημοτικά Συμβούλια και των 3 Δήμων, η γυναικεία συμμετοχή είναι πάρα πολύ μικρή, αφού εκλέχτηκαν μόλις 7 γυναίκες σε σύνολο 87 Δημοτικών Συμβούλων (ποσοστό 8%), ενώ στις 70 συνολικά κοινότητες του νομού, μόνο 2 Πρόεδροι είναι γυναίκες.
Τα παραπάνω στοιχεία καταδεικνύουν ότι, αν και με το πέρασμα του χρόνου η συμμετοχή των γυναικών στα πολιτικά δρώμενα γίνεται όλο και πιο εμφανής, εν τούτοις ακόμη το ποσοστό εκπροσώπησής τους στα διάφορα όργανα εξακολουθεί να υπολείπεται κατά πολύ του προσδοκώμενου.
Φαίνεται ότι τα υποστηρικτικά μέτρα, όπως πχ οι ποσοστώσεις οι οποίες έφτασαν το 40%, αν και θεωρούνται απαραίτητες, δεν στάθηκαν αρκετές για να επιφέρουν ανάλογη αύξηση των γυναικών σε εκλόγιμες θέσεις.
Αυτό κατά την άποψή μου, όχι γιατί δεν υπάρχουν ικανές και καταρτισμένες γυναίκες για να εμπλακούν με την πολιτική και να αναλάβουν ευθύνες, ιδιαίτερα στην Αυτοδιοίκηση, αλλά γιατί ακόμη επικρατούν στερεότυπες αντιλήψεις και προκαταλήψεις που θεωρούν την πολιτική ως ανδροκρατούμενο χώρο, αλλά και στην έλλειψη χρόνου και ενθάρρυνσης των γυναικών από το οικογενειακό τους περιβάλλον.
Με την εμπειρία που αποκόμισα στη Νομαρχία, με τις γυναίκες που συνεργάστηκα και τις ευθύνες που τους ανέθεσα, διαπίστωσα ότι από τη φύση τους έχουν άριστες οργανωτικές και διοικητικές ικανότητες. Ξέρουν να συνθέτουν, να κατανέμουν αρμοδιότητες, να συμβουλεύουν, ενώ είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες σε κοινωνικά θέματα.
Γι’ αυτό πιστεύω ότι αν θέλουμε ένα ισορροπημένο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, αν θέλουμε να εμπλουτίσουμε την πολιτική με διαφορετικές ιδέες, εμπειρίες και συστήματα αξιών, αν θέλουμε η Αυτοδιοίκηση που αποτελεί το εγγύτερο στον πολίτη επίπεδο διοίκησης να ενεργοποιήσει ένα νέο δυναμικό, τότε οφείλουμε να ενθαρρύνουμε και να πείσουμε τις γυναίκες να μη «φοβούνται να εκτεθούν».
Ιδιαίτερα στα συλλογικά όργανα της Αυτοδιοίκησης και με την ευκαιρία της διαβούλευσης για το νέο εκλογικό νόμο, θεωρώ απαραίτητο να υπάρξουν ρυθμίσεις που είτε θα ενθαρρύνουν τους ψηφοφόρους να ψηφίζουν και τα δύο φύλλα, ( πχ ο εκλογέας που έχει τη δυνατότητα να εκφράσει την προτίμησή του υπέρ τριών ή περισσοτέρων υποψηφίων, αυτοί υποχρεωτικά να προέρχονται και από τα δύο φύλλα), είτε να θεσμοθετηθεί ποσόστωση εκλογής στα όργανα και από τα δύο φύλλα, ( κάτι ανάλογο που ισχύει με την εκλογή των συλλογικών οργάνων των κομμάτων).
Στόχος, η ανανέωση που χρειάζεται ο θεσμός να περάσει και μέσα από την πιο ενεργή συμμετοχή των γυναικών.