Το σχόλιο της εβδομάδας (15-02-2021), από τον Βασίλη Ιωάννου
Προσπαθούσα πολύ καιρό να πείσω τον Αλέκο Καχριμάνη να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη στο ραδιόφωνο και μάλιστα αυτό που επεδίωκα ήταν να γίνει από το studio του σταθμού, για να υπάρχει καλύτερη επικοινωνία και αμεσότητα.
Όμως κάτι η πανδημία, κάτι οι πολλές υποχρεώσεις του Περιφερειάρχη, δεν επέτρεψαν το προηγούμενο διάστημα αυτή να πραγματοποιηθεί.
Καταφέραμε όμως να βρούμε μια κατάλληλη ημερομηνία και συμφωνήσαμε να τα πούμε, έστω και τηλεφωνικά.
Θα ήταν η πρώτη ραδιοφωνική συνομιλία μεταξύ δύο συναδέλφων, όπως αρέσκεται να με αποκαλεί ο κ. Καχριμάνης, από την 8χρονη κοινή μας πορεία στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση…
Να πω κατ’ αρχάς ότι στο λίγο καιρό που ασχολούμαι με το ραδιόφωνο, έχω θέσει δύο απαρέγκλιτες αρχές.
Η πρώτη είναι ότι δεν υπάρχουν πρόσωπα που απολαμβάνουν «πολιτικής ασυλίας» και άρα κανείς δεν είναι υπεράνω της κριτικής και η δεύτερη, ότι τα πρόσωπα που καλώ για συνέντευξη είναι προσκεκλημένοι μου και τους οφείλω γι’ αυτό, τον μέγιστο δυνατό σεβασμό.
Πολύ δε περισσότερο όταν ο φιλοξενούμενος-συνομιλητής είναι ο Αλέκος Καχριμάνης, ένας έμπειρος πολιτικός, με τον οποίο μπορεί διαχρονικά να έχω πολλές διαφωνίες για τον τρόπο που πολιτεύεται, όμως δεν παύω να τον εκτιμώ προσωπικά και να σέβομαι τη μεγάλη και ξεχωριστή διαδρομή του στην Αυτοδιοίκηση.
Γι’ αυτό και προετοιμάστηκα κατάλληλα ώστε να διεξαχθεί μια φιλική και ουσιαστική συζήτηση , μέσα από την οποία οι ακροατές να αποκομίσουν πλήρη και έγκυρη ενημέρωση, για θέματα που αφορούν το νομό και ευρύτερα την περιοχή.
Όμως λυπάμαι που θα το πω, το τελικό αποτέλεσμα δεν δικαίωσε τις προσδοκίες μου, καθώς ο κ. Καχριμάνης με τις απαντήσεις, αλλά και την εν γένει στάση του, δεν συνέβαλλε στο να γίνει μια γόνιμη και αποτελεσματική συζήτηση.
Δεν ξέρω αν ήταν μια «κακή μέρα» για το Περιφερειάρχη ή τον είχαν επηρεάσει τα όσα είχαν προηγηθεί της συνέντευξης.
Αναφέρομαι στην «ομοβροντία» αναρτήσεων και αρνητικών σχολίων σε βάρος της Περιφέρειας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, από «θεσμικούς» αλλά και απλούς πολίτες της Πρέβεζας, που σημείωναν ότι «η Πρέβεζα είναι ξεχασμένη από την Περιφέρεια Ηπείρου».
Ίσως ο κ. Καχριμάνης να μην ήταν συνηθισμένος σε μια τόσο αυστηρή κριτική, την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε και άδικη, όμως η μακρά διαδρομή και εμπειρία του δεν δικαιολογούν να εμφανίζεται σε μια ζωντανή συζήτηση τόσο θυμωμένος!!!
Αυτό που αποκόμισαν οι ακροατές από την συγκεκριμένη παρουσία του Περιφερειάρχη Ηπείρου είναι ότι για όλα τα υπαρκτά προβλήματα , τις ελλείψεις , τις καθυστερήσεις και κυρίως για την οδική απομόνωση της Πρέβεζας, φταίνε όλοι οι άλλοι, πλην του ίδιου και των συνεργατών του.
- Φταίνε οι πολίτες, που δεν είναι σωστά ενημερωμένοι.
- Φταίνε οι υπηρεσίες και οι υπάλληλοι του Υπουργείου Υποδομών, που καθυστερούν.
- Φταίνε οι αρμοδιότητες και οι δρόμοι που ανήκουν ή δεν ανήκουν στα Διευρωπαϊκά Δίκτυα.
- Φταίει ο κακός, πρώην Υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κ. Σπίρτζης, που έλεγε ψέματα.
- Φταίνε τα δικαστήρια και ο κορωνοϊός, που δε γίνονται οι απαλλοτριώσεις.
- Φταίνε ακόμη και οι Γερμανοί, γιατί όπως είπε ο Αλέκος Καχριμάνης, θέλουν να πουλήσουν τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και γι’ αυτό το λόγο δεν επιτρέπουν να διατεθούν πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης, για υποδομές…
Στην 40λεπτη συζήτηση δεν υπήρξε ίχνος αυτοκριτικής ούτε αναγνώριση λάθους για τις καθυστερήσεις, τις παλινωδίες και τις πολλές υποσχέσεις που τα τελευταία 10 χρόνια δόθηκαν, χωρίς να τηρηθούν.
Το αντίθετο μάλιστα οι πολίτες άκουσαν ότι: «όποιος ισχυρίζεται ότι η Πρέβεζα είναι παραμελημένη, τότε γίνεται εχθρός του κ. Καχριμάνη»
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μετά από αυτή τη συνέντευξη, αντί να κοπάσουν οι αντιδράσεις και τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυξήθηκαν και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει την ηγεσία της Περιφέρειας Ηπείρου.
Ήρθε νομίζω η ώρα, να αλλάξουν ρότα και να συμβάλλουν ώστε στην Περιφέρεια της Ηπείρου, να υπάρξει επιτέλους ισόρροπη αειφορική ανάπτυξη.
Θεωρώ ότι τώρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία, μέσα από ένα γόνιμο και ισότιμο διάλογο, να τεθούν νέες προτεραιότητες για το μέλλον ολόκληρης της Ηπείρου.
Τώρα και όχι αύριο. Γιατί τώρα σχεδιάζονται και καταρτίζονται τα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα, που θα καθορίσουν εν πολλοίς την ποιότητα της ανάπτυξης στη νέα δεκαετία.
Καλό είναι να θυμόμαστε ότι: Ο δρόμος του «αύριο» οδηγεί στην πόλη του «ποτέ»!!!