Στην τοποθέτησή του για το τουριστικό περίπτερο ο Θοδωρής Σολδάτος έκανε λόγο για την παραλία στο κάστρο, και πως είναι “άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία, τις καθημερινές συνήθειες, τον ψυχισμό των Λευκαδιτών της πόλης.
Επειδή ανήκω στους Λευκαδίτες της πόλης με την έννοια ότι έζησα και μεγάλωσα, έβγαλα το σχολείο στην πόλη της Λευκάδας και τα βιώματά μου είναι απολύτως βιώματά της πόλης και επειδή εισπράττω την ανησυχία από πολλούς συμπολίτες μου, θα έλεγα ότι αυτή η παραλία είναι το οξυγόνο της πόλης και η ανησυχία αυτή είναι δικαιολογημένη γιατί άμα σου κοπεί το οξυγόνο πεθαίνεις.”
Σε άλλο σημείο ανέφερε πώς το κακό είναι πως τα λιμενικά ταμεία στο πέρασμα του χρόνου αλλά και οι δήμοι κρίθηκαν ανεπαρκή στη διαχείριση τους αναφορικά με το τουριστικό περίπτερο, “ωστόσο υπήρχε η δικαιολογία ότι δεν τους ανήκει ο χώρος, αλλά ανήκε στα αυτόνομα λιμενικά ταμεία που εξαρτώνταν απευθείας από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας ήταν δηλαδή κυβερνητικές επιλογές.
Ωστόσο δεν δέχομαι αυτή τη δικαιολογία για κάποιον ο οποίος υπηρετεί την τοπική αυτοδιοίκηση και τον τόπο του. Όταν βλέπεις ότι κάτι πάσχει φροντίζεις να το διορθώσεις δίχως να ζητάς την άδεια από κανέναν, μιας και είναι η εικόνα που αντιμετωπίζει κανείς όταν μπαίνεις στην πόλη, άρα λοιπόν οι ευθύνες είναι σε όλες τις τοπικές διοικήσεις οι οποίες πέρασαν από το 1970 μέχρι σήμερα.
Οι ευθύνες αυτές υπάρχουν, γιατί ο χώρος από άποψη λειτουργικότητας κατέρρευσε, τα κτίρια βανδαλίστηκαν, οι ακαθαρσίες ξεχείλισαν, ακόμα και τα δομικά στοιχεία που το αποτελούσαν προκάλεσαν επικίνδυνες προοπτικές, μιας και όλα τα τζάμια έχουν σπάσει λες και τα είχε βάλει κάποιος σημάδι και τα γυαλιά κρεμόταν μέχρι προς τιμήν του ο Κώστας Δρακονταειδής κάποια στιγμή αποφάσισε να τα κλείσει με νοβοπάν για να μην κινδυνεύει ο κόσμος όμως αυτή η τραγική εικόνα συνέχισε να υπάρχει μέχρι σήμερα.
Όλοι εκφράζαμε την ευχή να βρεθεί κάποιος αξιόλογος επαγγελματίας μιας και το κράτος η πολιτεία στην γενικότερη της διατύπωση κρίθηκε ανεπαρκής για να διαχειριστεί τους χώρους αυτούς, ώστε να το πάρει να το περιποιηθεί, να διασφαλιστεί και η χρήση του από πλευράς Λευκαδιτών, αλλά και από την άλλη πλευρά να υπάρξει μία κερδοφορία που θα διασφαλίζει και την προοπτική του να λειτουργήσει για αρκετά περισσότερο.
Με αφορμή την επιστολή που απέστειλα στον δήμαρχο και τον πρόεδρο του Λιμενικού ταμείου, αναπτύχθηκε ένας διάλογος στα κοινωνικά δίκτυα και τις ιστοσελίδες της Λευκάδας, θα έλεγα ότι στην ουσία υπήρξε μία δημόσια διαβούλευση και εκεί διατυπώθηκαν τρεις βασικές αναφορές ως προς την προοπτική του χώρου.
Η μία είναι να γκρεμίσουν τα πάντα, την θεωρώ ακραία, η δεύτερη ήταν να μας παρατήσετε ήσυχους με τις επιφυλάξεις σας, να έρθει ένας άνθρωπος να το ευπρεπίσει και σταματήστε να δημιουργείτε προσκόμματα και υπήρξε και μία τρίτη γνώμη και άποψη η οποία έλεγε ναι στην αξιοποίηση της περιοχής αυτής αλλά με προϋποθέσεις.
Προσωπικά εγώ και η παράταξη μου ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία, θεωρούμε ότι το κράτος σε ζητήματα επιχειρηματικότητας δεν είναι ικανό, όμως να υπάρχουν ισχυρές εποπτείες και έλεγχοι σε αυτό που πολλές φορές διακυβεύεται κι αν θέλετε δημιουργείται κίνδυνος να χαθεί το ζητούμενο όσον αφορά εκ μέρους της πλειονότητας των κατοίκων και να πάμε σε άλλες προοπτικές και αυτό διασφαλίζεται με ισχυρές νομικές δεσμεύσεις.
Η παράταξη μου έχει διακρίνει τρία ζητήματα στα οποία επιμένει ότι πρέπει να υπάρξει μία ισχυρή κατοχύρωση και ένα ισχυρό ενδιαφέρον.
Το πρώτο θέμα έχει να κάνει με την Ελεύθερη διέλευση, να μην περνάει κανείς μέσα από τις εγκαταστάσεις του επενδυτή, είναι καλοδεχούμενος θα τον διευκολύνω, αλλά με τις προϋποθέσεις που βάζουμε εμείς ώστε να γίνει σωστή διαχείριση του χώρου.
Να υπενθυμίσω ότι το ενδεχόμενο γκρέμισμα, οδηγεί στη μη δυνατότητα στο μέλλον να χτιστεί κάτι στην περιοχή, γιατί μόνο ανακαίνιση μπορεί να γίνει, διαφορετικά το δικαίωμα της ανοικοδόμησης κάνετε και όσοι διατύπωσαν αυτή τη γνώμη, εκεί ελλοχεύει ο κίνδυνος να γεμίσει η αμμουδιά με καντίνες και παράγκες και να δημιουργηθεί μία τριτοκοσμική εικόνα που δεν θα κολακεύει κανέναν.
Από την άλλη μεριά είναι προφανές ότι αυτός που θα έρθει να επενδύσει δεν μπορεί να κάνει ότι θέλει χωρίς εποπτεία.
Τα τρία λοιπόν θέματα που βάζουμε είναι ελεύθερη διέλευση χωρίς facecontrol, ακόμα κι αν ο επενδυτής έχει τις καλύτερες διαθέσεις δεν είναι κάτι που με γεμίζει να περνάω μέσα από τις εγκαταστάσεις και με ιδιαίτερη ικανοποίηση πληροφορήθηκα πριν δύο μέρες στην βούληση του επενδυτή να συμφωνήσει να κάνει την επένδυση με ελεύθερη διέλευση κατά μήκος του ακινήτου τουριστικού περιπτέρου του Λιμενικού ταμείου.
Η ανησυχία μου για τη διέλευση προέκυψε από το γεγονός ότι εφόσον ο επιχειρηματίας καταφέρει να πάρει και το κινητό του ΤΑΟΛ, κάτι που εύχομαι ολόψυχα, να δημιουργηθεί ένα άβατο για τον απλό πολίτη από την στροφή προς τη γύρα μέχρι το φάρο, γιατί όπως γνωρίζετε δεν υπάρχει από πουθενά διάδρομος για να περάσει κανείς παρά μόνο μέσα από τις εγκαταστάσεις, στις οποίες μπορεί σήμερα να έχει την καλύτερη πρόθεση, όμως μεθαύριο οι διάδοχοι του μπορεί να μην την έχουν και να υπάρχει κάποιο πρόβλημα.
Η άποψη του να περάσουμε από το δρόμο της γύρας προς τα πέρα, δεν είναι ορθολογική, δεν έχει χαρακτηριστικά αποδοχής, με την έννοια ότι θα γεμίζει από το πρωί και οι οικογενειάρχες με τα παιδιά και την ομπρέλα ανά χείρας θα πρέπει να περπατούν κάποια εκατοντάδες μέτρα για να βρουν ένα μέρος να βάλουν την ομπρέλα τους και να κολυμπήσουν.
Το δεύτερο θέμα που βάζουμε είναι το κοινόχρηστο της αμμουδιάς και αυτό το θέμα πρέπει να το δούμε με ιδιαίτερη ζέση, δεν φτάνει που θα αξιοποιηθούν τα 8.400 μέτρα από την πλευρά της εταιρείας, από τη στιγμή που όλο το ακίνητο παραχωρείται, άρα ο ελεύθερος χώρος θα είναι προσωπική τους χρήση, από την άλλη πλευρά θα έχουν και το δικαίωμα να χρησιμοποιήσω με ξαπλώστρες και τραπεζοκαθίσματα μέρος της αμμουδιάς και εδώ πρέπει να προνοήσουμε και να μην το αφήσουμε στην τύχη.
Το τρίτο έχει να κάνει με τις υπηρεσίες διανυκτέρευσης, εγώ κύριε Καρβούνη δεν κατάλαβα αν η διακήρυξη και η πρόταση του επενδυτή μιλούσε για υπηρεσίες διημέρευσης και ξαφνικά έγιναν διανυκτέρευσης και θα ήθελα σε αυτό μία απάντηση.
Η πρότασή μας στο τέλος του δημοτικού συμβουλίου, είναι να διατυπώσουμε την ικανοποίηση μας για την συμφωνία του επενδυτή όσον αφορά την διέλευση, και να διατρανώσουμε τη βούληση του δημοτικού συμβουλίου ως προς το γεγονός πως Ούτε η Χρυσή πρέπει να αλλάξει ούτε το κοινόχρηστο να διακυβευτεί.