Για την κατάσταση που επικρατεί στον αγροτικό συνεταιρισμό ΤΑΟΛ, μίλησε στο απογευματινό μαγκαζίνο ο Αντιπρόεδρος του διοικητικού Συμβουλίου Γιάννης Αργυρός.
Ο ίδιος είπε ότι εδώ και κάποια χρόνια ο Συνεταιρισμός είναι σε μία δύσκολη κατάσταση, ενόψει του ότι γενικότερα έχουν μειωθεί οι παραγωγές, αυτή τη στιγμή δυστυχώς δεν έχουμε δικό μας οινοποιείο, για να μπορούμε να οινοποιήσουμε, είναι και ασύμφορο γιατί δεν υπάρχουν μεγάλες ποσότητες επειδή βγαίναμε ακριβή βγήκαμε εκτός αγοράς και σε δεύτερο χρόνο έχει να κάνει με την ποιότητα γιατί έχουν γίνει καλύτερες φυτείες σε ολόκληρη την Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο και δυστυχώς εμείς βρισκόμαστε σε δυσμενή θέση έναντι των άλλων.
“Στη συνέχεια ακολούθησαν τα οικονομικά προβλήματα του συνεταιρισμού και με το πυρηνελαιουργείο το οποίο δημιούργησε τεράστια χρέη και παρόλες τις προσπάθειες του κράτους που πριν κάποια χρόνια μας διέγραψε ένα μεγάλο ποσό γύρω στα 5.400.000 ευρώ, σημαίνει ένα ποσό περίπου στο 1.700.000 ευρώ το οποίο έμεινε σε μία ειδική σύμβαση, σε έναν αλληλόχρεο λογαριασμό μέχρι να πουληθεί το οικόπεδο της Βασιλικής το οποίο εκτιμάται περίπου σε αυτά τα χρήματα και ένα μικρό κομμάτι που είναι στο κάστρο.
Περίπου στο 2007 έφτασε σε ένα σημείο να το πάρει τότε ο δήμος Απολλωνίων, αλλά δυστυχώς όταν έφυγε ο κύριος Μελάς από δήμαρχος και ακολούθησε ο επόμενος δήμαρχος του κυρίου Λογοθέτη, ο οποίος απέρριψε όλα όσα ήταν έτοιμα, καθώς είχε βγει δάνειο από το ταμείο παρακαταθηκών, καθώς και κάποια χρήματα από την ΣΑΤΑ που έπαιρνε τότε ο δήμος, καθώς να πούμε ότι η ΣΑΤΑ που έπαιρνε τότε ο δήμος Απολλωνίων ήταν όση παίρνει συνολικά τώρα Δήμος Λευκάδας.
Από τη στιγμή που χάθηκε η ευκαιρία να πάρει το οικόπεδο ο δήμος, χάθηκε η ευκαιρία να λυθεί το ζήτημα του χρέους και από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε η περιπέτεια καθώς έκλεισε και το οινοποιείο, ο Συνεταιρισμός ήρθε σε δυσμένεια και δεν μπορούσε να πληρώσει τρία κομμάτια του δανείου από αυτά που υπήρχαν, ούτε να γίνει η πώληση συγκεκριμένη με αποτέλεσμα να έρθουμε σε μία δύσκολη κατάσταση σήμερα και να καλούμαστε από το 2018 που είμαστε στη διοίκηση να λύσουμε αυτό το θέμα.
Στη συνέχεια έγιναν συζητήσεις να ενοικιαστεί το κάστρο, όμως αυτοί που θέλουν να το πάρουν δεν μπορούν να επενδύσουν εφόσον χρωστάει ο συνεταιρισμός, γιατί μπορεί το διαχειριστικό fund ανά πάσα στιγμή να το βγάλει σε πλειστηριασμό αν Εμείς δεν είμαστε εντάξει και φυσικά να χάσω την επένδυσή τους με αποτέλεσμα να μην προχωρήσουν σε αυτήν, καθώς μας ζητούσαν διακαώς να είναι χωρίς χρέη εμείς όμως δεν είχαμε χρήματα να πληρώσουμε κοντά στα 2 800.000 ευρώ χρέος, καθώς και το 1.700.000 μαζί με τους υψηλούς τόκους.
Η διοίκηση του συνεταιρισμού έκανε αρκετές προσπάθειες το fund ήταν πολύ εριστικό σε αυτά που ήθελε, γιατί είναι διαχειριστές τα χρήματα ανήκουν στην Τράπεζα Ελλάδας. Μην ξεχνάμε ότι φύγαμε από την καλή αγροτική και αντί να πάμε στην Πειραιώς, επειδή έμειναν από το 2012 απλήρωτα δάνεια, ύψους 60 Με 80 χιλιάδες ευρώ, τα οποία τώρα θα είχαν αποπληρωθεί και τα είχε αφήσει απλήρωτα η διοίκηση τώρα του κυρού Λιβιτσάνου.
Το αποτέλεσμα είναι ότι περάσαμε στην κακή Αγροτική την οποία πήρε το συγκεκριμένο fund σαν διαχειρίστρια εταιρεία και ζητάει από εμάς τώρα αυτά τα χάπια που είναι περίπου στο ένα εκατομμύριο στο 2019 και γύρω στο 1 εκατομμύριο και κάτι ψιλά τώρα στο τέλος του 20.
Για να πάρουν όμως αυτά τα χρήματα ζητούν και τα προηγούμενα και δεν δέχονται ότι είναι αλληλόχρεος λογαριασμός και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.
Η συνέλευση έχει αποφασίσει να πουληθούν κάποια ακίνητα, ένα από αυτά είναι το κάστρο γιατί εμείς δεν μπορούμε να το φτιάξουμε και θα το λειτουργήσουμε ξενοδοχειακή μονάδα γιατί είναι μία μεγάλη επένδυση.
Όσοι ενδιαφέρονται να το πάρουν μπορούν να κάνουν μία ξενοδοχειακή μονάδα, καθώς παρόλο που βρίσκεται σε ζώνη Α μπορεί να μετατραπεί επειδή είναι υπάρχον κτίριο.
Πρέπει να πω ότι ο πρόεδρος του συνεταιρισμού έχει έρθει πιο πολύ σε επαφή με το συγκεκριμένο fund και μπορεί να γνωρίζει κάτι παραπάνω και σε εμάς φαίνεται η προσπάθεια που γίνεται τόσο καιρό από τη διοίκηση.
Εδώ όμως τίθεται ένα θέμα καθώς όσοι ρυθμίζουν αυτή την εποχή δημιουργούν ένα κακό τετελεσμένο, γιατί γίνεται υπολογισμός των ποσών οφείλουμε, μπαίνει ο τόκος για συγκεκριμένη χρονική περίοδο κι αν προχωρήσει σε μία ρύθμιση και πληρώνεις ένα ποσό πού θα βγει σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αν δεν έχεις περιουσία στη συνέχεια διαγράφεται. Όμως θα πρέπει τα τέσσερα χρόνια να πληρώνεις.
Αυτό είναι το σκεπτικό τους καθώς θέλει να μας βάλουν ρήτρα ότι όσο ποσό μείνει, αφού γίνει η πώληση του Κάστρου, αφού περάσει από την γενική συνέλευση, ένα ποσό που εκτιμάται στο 1.400.000 με 1.300.000, αφού φτάσουμε στο σημείο να υπογράψουμε με αυτούς, θα πρέπει μέσα στα επόμενα δύο χρόνια να πουλήσουμε και άλλο περιουσιακό στοιχείο και να διαφυλάξουμε τα υπόλοιπα και αυτό πρέπει να τηρηθεί από όποια διοίκηση ακολουθήσει.
Πρέπει να περάσουμε το σκόπελο ιδιαίτερα του δεύτερου έτους που ζητούν ένα μεγάλο ποσό, στη συνέχεια όμως γλιτώνει η περιουσία του συνεταιρισμού και μπορεί να αναταχθεί συνέχεια.
Το θέμα είναι ότι το παραγωγικό μοντέλο αυτή τη στιγμή δε βοηθάει γιατί υπάρχει απαξίωση των τιμών.”
Σύμφωνα με τον κύριο Αργυρό ο χρόνος πιέζει, λέγοντας πως εγώ ήμουν από αυτούς που μειοψήφησε και είπε ότι η γενική συνέλευση πρέπει να γίνει δια ζώσης, δεν περιμέναμε την εξέλιξη της πανδημίας και να μπούμε πάλι σε lockdown. Τώρα που έχει προκύψει αυτό το θέμα πρέπει να ακούσουμε όλες τις πλευρές.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν μπορώ να συμμετάσχουν σε τηλεδιάσκεψη αυτός δεν γνωρίζουν και έχουν ένα δίκιο από την άλλη ο νόμος όμως λέει ότι δεν πρέπει να έχεις άγνοια νόμο και αυτό είναι ένα θέμα.
Ωστόσο οι συνεταιριστές πρέπει να συμμετάσχουν και στη γενική συνέλευση αλλά να ρωτάνε, καθώς επειδή δεν υπάρχει παραγωγικό ενδιαφέρον και οι περισσότεροι συνεταιριστές ασχολούνται και με άλλα επαγγέλματα δεν ρωτάνε και εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα.
Αυτή τη στιγμή ο συνεταιρισμός έχει στο λαιμό του μία θηλιά και έχει βάλει το κεφάλι του στον ντορβά και με την οφειλή που προέκυψε από το 2015, που ενώ τότε είδη εταιρεία που διαχειριζόταν το ξενοδοχείο ήταν υπό δικαστική προστασία, με μία απόφαση ενός ανθρώπου, καθώς είτε τους ξεγέλασε τότε στο συμβούλιο εκείνη την εποχή, είτε το έκανα για προσωπικούς του λόγους, έκανε έξωση χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες και χωρίς να έχει καθαρή δικαστική απόφαση στα χέρια του γιατί ήταν υπό αναστολή η εταιρεία και υπό την προστασία του δικαστηρίου.
Κατάφερε να του κάνει μία έξωση και σήμερα καλούμαστε να πληρώσουμε γύρω στα 300.000 από κείνη τη φορά σε ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες έμειναν απλήρωτες. Και από αυτά τα χρήματα που θα πουληθεί η περιουσία του Κάστρου, ένα μέρος θα πάει στην αποπληρωμή αυτών των οφειλών, καθώς είναι προς τιμήν του ο πρόεδρος του συνεταιρισμού έβαλε θηλιά στο λαιμό του γιατί αν δεν πληρωνόταν μέρος των οφειλών θα πήγαινε φυλακή.