Με μια συγκινητική ανάρτηση στην προσωπική του σελίδα στο facebook, αποχαιρέτησε ο Αλέξης Τσίπρας τον θρύλο του ποδοσφαίρου Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος πέθανε την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2020, σε ηλικία 60 ετών. «Σήμερα έφυγε ο Ντιέγκο των παιδικών μας αναμνήσεων. Ο κοντόσωμος μάγος με τη γαλανόλευκη φανέλα, το χέρι του Θεού το ‘86 και λίγο μετά η ομορφότερη χορογραφία που φτιάχτηκε ποτέ πάνω στο γρασίδι» αναφέρει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
«Ο ήρωας των barrios της Αργεντινής και του φτωχού Νότου της Ιταλίας. Με τον Τσε στο μπράτσο και με το δίκιο πάντα στην καρδιά. Αντίο Ντιέγκο! Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ…», προσθέτει.
Πέθανε ο «Θεός του ποδοσφαίρου» Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα
Ανατριχίλα στον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 60 ετών έπειτα από καρδιακή ανακοπή. Την θλιβερή είδηση αυτή μετέδωσαν Clarin και Οle τονίζοντας πως ο «Θεός του ποδοσφαίρου» υπέστη ανακοπή καρδιάς στο σπίτι του στο Τίγκρε, εκεί όπου βρισκόταν για την ανάρρωση έπειτα από τη σοβαρή επέμβαση που είχε υποβληθεί πριν λίγες ημέρες. Οι γιατροί που έφτασαν στο σπίτι του δεν μπόρεσαν να τον επαναφέρουν στη ζωή.
Ο Μαραντόνα λατρεύεται σαν Θεός από εκατομμύρια φίλους το ποδοσφαίρου παγκοσμίως. Ήταν ο άνθρωπος που οδήγησε την Αργεντινή στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986, ενώ συνέδεσε το όνομά του με τη χρυσή εποχή της Νάπολι που έκανε επανάσταση στην Ιταλία απέναντι στους «πλούσιους» του Βορρά κατακτώντας δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και το UEFA. Πέρασε ακόμη από την Μπόκα και την Αρχεντίνος Τζούνιορς, την Μπαρτσελόνα, τη Νάπολι και τη Σεβίλλη. Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του ασχολήθηκε με την προπονητική εργαζόμενος και στην εθνική Αργεντινής από το 2008 μέχρι το 2010.
Λίγα λόγια για τον Ντιέγκο Μαραντόνα
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα (Λανούς, Μπουένος Άιρες, 30 Οκτωβρίου 1960) ήταν Αργεντινός πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής ποδοσφαίρου. Θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών,[ ενώ αρκετοί στο άθλημα, συμπεριλαμβανομένων φιλάθλων και δημοσιογράφων, θεωρούν το Μαραντόνα ως τον μεγαλύτερο όλων των εποχών. Στις εκλογές της IFFHS ψηφίστηκε 5ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα. Ακόμη, βραβεύτηκε από τη ΦΙΦΑ ως ο καλύτερος παίκτης του αιώνα μαζί με τον Πελέ.
Έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του αθλήματος που κατέρριψε το ρεκόρ της ακριβότερης μεταγραφής δύο φορές, την πρώτη όταν έπαιξε για την Μπαρτσελόνα για 3 εκατομμύρια αγγλικές λίρες και τη δεύτερη, όταν αγωνίστηκε στη Νάπολι για 5 εκατομμύρια λίρες (ισοτιμίες 2013). Έχει αγωνιστεί στους Αρχεντίνος Τζούνιορς, Μπόκα Τζούνιορς, Μπαρτσελόνα, Νάπολι, Σεβίλλη και στο τέλος της καριέρας του, στη Νιούελς Ολντ Μπόις και τελικά μετά από παύση ενός έτους από το ποδόσφαιρο έκλεισε την καριέρα του στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς το 1997. Τα πιο ένδοξα ποδοσφαιρικά του χρόνια τα πέρασε στη Νάπολι, όπου κέρδισε τίτλους και διακρίσεις. Στην καριέρα του με την Εθνική Αργεντινής, σκόραρε 34 τέρματα σε 91 εμφανίσεις.
Αν και ξεκίνησε την καριέρα του ως επιθετικός καθιερώθηκε ως επιθετικός μέσος.Η διεισδυτικότητα του Μαραντόνα, οι πάσες του, οι εντυπωσιακές τεχνικές του ικανότητες, η ταχύτητα, τα αντανακλαστικά και ο χρόνος αντίδρασης συνδυάστηκαν με το μικρό του ανάστημα (1,65 μέτρα).Το χαμηλό κέντρο βάρους τον βοηθούσε στην κατοχή και τον χειρισμό της μπάλας. Η παρουσία του στο γήπεδο είχε μεγάλη επίδραση στη γενική απόδοση της ομάδας του. Βάσει του απαράμιλλου ταλέντου του και των ηγετικών του ικανοτήτων, έλαβε το προσωνύμιο El Pibe de Oro (Το Χρυσό Αγόρι). Εξαιρετικά ιδιοφυής, ο αγώνας του Μαραντόνα με τον εθισμό στα ναρκωτικά αμαύρωσε την καριέρα του, αλλά με όλες τις αδυναμίες του, είναι ευρέως σεβαστός έχοντας προσφέρει στο άθλημα μερικές από τις πιο αξέχαστες στιγμές του.
Έλαβε μέρος σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μεξικό, όπου έλαμψε η χαρισματική προσωπικότητά του και οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του τροπαίου με νίκη επί της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό. Επίσης κέρδισε τη Χρυσή μπάλα ως ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης. Στον προ-ημιτελικό απέναντι στην Αγγλία, πέτυχε δύο γκολ, στη νίκη της ομάδας του με 2-1 που γράφτηκε στην ιστορία για δύο διαφορετικούς λόγους. Το πρώτο γκολ επιτεύχθηκε με χέρι γνωστό ως «Χέρι του Θεού», ενώ το δεύτερο προϊόν εξαιρετικών ικανοτήτων με εκπληκτική ατομική προσπάθεια. Αυτό το γκολ, καταγράφηκε ως το «Γκολ του αιώνα» από τους ψηφοφόρους της ΦΙΦΑ το 2002.
Ο Μαραντόνα έγινε προπονητής της Αργεντινής τον Νοέμβριο του 2008 έχοντας την ευθύνη της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2010.
Η αντιμετώπιση του στην Αργεντινή
Τόσο στην Αργεντινή όσο και στη Νάπολη, ο Μαραντόνα έγινε σύμβολο, αθλητικός ήρωας, «θεός». Μεγάλωσε στις παραγκουπόλεις του Μπουένος Άιρες, όπου ο όρος viveza criolla- «εγγενής πονηριά» και η ικανότητα να ξεγελάσει αυτούς που είχαν την εξουσία θεωρείται ως θετικό ποιοτικό στοιχείο. 20.000 άτομα έγραψαν το Viva Maradona στις ψήφους τους στα τέλη της δεκαετίας του 1980, μια τρίχα από το κεφάλι του φυλάσσεται με ασφάλεια σε τοπικό ιερό. Η παρουσία του στο σύνολό της (με όλα τα πλεονεκτήματα και τις ιδιαιτερότητες- ακόμα και τις οφθαλμοφανώς αρνητικές) και όχι μόνο τα αθλητικά επιτεύγματα ήταν τέτοια που οδήγησε σε εκδηλώσεις λατρείας. Στην υποτιθέμενη δημοκρατική βάση του αθλητισμού, ο ήρωας αντιπροσωπεύει όχι μόνο το επιθυμητό επίτευγμα, αλλά και τον κοινό χαρακτήρα των ευκαιριών.
Ο Μαραντόνα φαίνεται να άγγιξε τις ψυχές των ανθρώπων απλά γι’ αυτό που είναι και πρέπει επίσης να προστεθεί ο μύθος της αντιπαράθεσης του με τους «ισχυρούς», ηγέτες των ομοσπονδιών και ομάδων της βόρειας Ιταλίας, ως εκπρόσωπος των «καταπιεσμένων», των φτωχών της νότιας χώρας. Ήταν η φιγούρα του ήρωα που οδηγεί με αμίμητες δράσεις τους αδύναμους σε εντυπωσιακές νίκες απέναντι στους ισχυρούς. Όπως έγραψε ο Oυρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο «Ο Ντιέγο Μαραντόνα δεν λατρεύτηκε μόνο για τα μοναδικά ζογκλερικά του, αλλά επειδή ήταν ένας θεός βρώμικος, αμαρτωλός. Ο πιο ανθρώπινος από τους θεούς».
https://www.youtube.com/watch?v=nNF_5Ty2LRw
Από την ειδωλολατρία που υπάρχει στην Αργεντινή, ο πρώην συμπαίκτης του Χόρχε Βαλντάνο δήλωσε τον Ιούνιο του 2006, στη γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung: «Τη στιγμή που η Μαραντόνα αποσύρθηκε από το ενεργό δράση, έφυγε από την τραγωδία της Αργεντινής. Ο Μαραντόνα ήταν κάτι περισσότερο από ένα μεγάλο ποδοσφαιριστή. Ήταν ένας εξαιρετικός παράγοντας αποζημίωσης για μια χώρα που σε λίγα χρόνια γνώρισε αρκετές στρατιωτικές δικτατορίες και κοινωνικές απογοητεύσεις κάθε είδους. Ο Μαραντόνα προσέφερε στους Αργεντινούς μια διέξοδο από τη συλλογική απογοήτευσή του και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι τον λατρεύουν εκεί ως θεϊκή φιγούρα». Η άποψη αυτή είναι καθώς ποτέ ένας αθλητής δεν ενσάρκωσε την ιδέα της χώρας του περισσότερο από τον Μαραντόνα με την Αργεντινή.Ο κοινωνιολόγος Ελισέο Βερόν συμφωνεί ότι ο Μαραντόνα αντικατοπτρίζει τις «πεποιθήσεις και τις συλλογικές ανάγκες των άπορων, των φτωχών, εκείνων που πρέπει να πιστέψουν ότι ο Θεός είναι κοντά και έτσι να ταυτιστεί με τον Ντιέγκο».
Τίτλοι
Σε συλλόγους
Μπόκα Τζούνιορς
- Πρωτάθλημα Αργεντινής : 1981
Μπαρτσελόνα
- Κύπελλο Ισπανίας : 1983
- Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας : 1983
- Copa de la Liga : 1983
Νάπολι
- Πρωτάθλημα Ιταλίας (2) : 1987 , 1990
- Κύπελλο Ιταλίας : 1987
- Κύπελλο UEFA : 1990
- Σούπερ Κύπελλο Ιταλίας : 1990
Εθνικό επίπεδο
Αργεντινή
- Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων : 1979
- Παγκόσμιο Κύπελλο : 1986
- Κύπελλο Αρτέμιο Φράνκι : 1993
Όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης έφερνε τον Μαραντόνα και παραμίλαγε όλη η Ελλάδα
Ο Αργεντίνος είχε έρθει στην Ελλάδα και είχε γράψει ιστορία με τον ερχομό του. Πρόκειται για μία τεράστια στιγμή τόσο τον Ολυμπιακό, όσο και για το ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς στις 16 Ιανουαρίου του 2005 ο Αργεντίνος είχε «πατήσει» στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», καθώς τον είχε φέρει ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Σωκράτης Κόκκαλης.
«Τρέλα» για τον ερχομό του Μαραντόνα
Ο Ολυμπιακός εκείνη την μέρα αντιμετώπιζε τον Ηρακλή για τη 15η αγωνιστική της Α’ Εθνικής και λίγο πριν την έναρξη του ματς, ο Ντιεγκίτο εμφανίστηκε στο χορτάρι το γηπέδου Καραϊσκάκη γνωρίζοντας την αποθέωση από τους φίλους του Ολυμπιακού. Μάλιστα, ο Μαραντόνα πήρε το μικρόφωνο και ξεσηκώνοντας το κοινό φώναξε: «Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω ο Ολυμπιακός» με τους φιλάθλους να ανταποδίδουν τραγουδώντας το σύνθημα: «Μαραντόνα είσαι τρέλα με την κόκκινη φανέλα».
Τότε ο Αργεντινός Θρύλος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου σήκωσε στον αέρα την ερυθρόλευκη φανέλα που του χάρισε ο σύλλογος με τον όνομα του και το νούμερο 10 στην πλάτη. Ο πρόεδρος τότε του Ολυμπιακού, Σωκράτης Κόκκαλης τού έδωσε τη φανέλα και φωτογραφήθηκαν μαζί.
Παράλληλα, ο Μαραντόνα συνάντησε έναν Βραζιλιάνο σούπερ σταρ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου που αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό, τον Ριβάλντο. Οι δυο τους είχαν θερμό εναγκαλισμό στη φυσούνα, καθώς τους διακατέχει μια ιδιαίτερη συμπάθεια ο ένας για τον άλλο.
Η παρουσία του Μαραντόνα φαίνεται πως έφερε γούρι στον Ολυμπιακό που στο τέλος της σεζόν πανηγύρισε δεύτερο σερί νταμπλ. Ο Αργεντινός, από την πλευρά του, στις 6 Μαρτίου 2005, σχεδόν 1,5 μήνα μετά από την επίσκεψή του στη χώρα μας, υποβλήθηκε σε γαστρικό bypass που πιθανότατα έσωσε τη ζωή του. Όταν το καλοκαίρι του 2006 βρέθηκε ξανά στο ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’, αυτήν τη φορά για τη φιέστα τίτλου του επόμενου πρωταθλήματος του Ολυμπιακού, η εικόνα του ήταν τελείως διαφορετική και ενθαρρυντική για το μέλλον…
Δείτε φωτογραφίες από τον ερχομό του Ντιέγκο Μαραντόνα στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης»
To «αντίο» του Πελέ
Πρόκειται για τον άνθρωπο τον οποίο τον έβαζαν σε κάθε συζήτηση για τον τίτλο του κορυφαίου στην ιστορία του ποδοσφαίρου για δεκαετίες. Ουσιαστικά, τον παίκτη με τον οποίο τον συνέκριναν. Ο λόγος για τον Πελέ, ο οποίος μετά τον χαμό του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ένιωσε πως έχασε το άλλο του μισό.
“Τι θλιβερά νέα! Έχασα έναν υπέροχο φίλο και ο κόσμος έχασε έναν θρύλο. Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να πούμε, όμως προς το παρόν ο Θεός ας δώσει δύναμη στην οικογένειά του. Μια μέρα ελπίζω ότι θα παίξουμε μαζί ποδόσφαιρο στον ουρανό” έγραψε ο Βραζιλιάνος θρύλος στον λογαριασμό του στο Twitter.
Πηγή: Flash.gr
