Το σχόλιο της εβδομάδας (23-11-2020), από τον Βασίλη Ιωάννου:
Την ώρα που η διά ζώσης εκπαίδευση των μαθητών αναγνωρίζεται από όλους, ως μια αναντικατάστατη διαδικασία για τη μόρφωση και την κοινωνικοποίηση των παιδιών, δυστυχώς το κλείσιμο των σχολείων όλων των βαθμίδων, λόγω της έντασης της υγειονομικής κρίσης, οδήγησε και πάλι στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση.
Όμως το Υπουργείο Παιδείας, όπως δεν κατάφερε στην αρχή της σχολικής χρονιάς να λάβει όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα, για την υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών – θυμάστε το φιάσκο με τις μάσκες «αλεξίπτωτα» και τα παγουρίνο- έτσι και με την έναρξη της τηλεκπαίδευσης, φάνηκε δια γυμνού οφθαλμού, η προχειρότητα και η έλλειψη επαρκούς προετοιμασίας.
Δυστυχώς από την πρώτη μέρα επικράτησε μεγάλο χάος από την «κατάρρευση» του συστήματος, που είχε ως αποτέλεσμα οι μαθητές σε όλη τη χώρα να προσπαθούν εναγωνίως να συνδεθούν και να μη μπορούν.
Αυτό το γενικευμένο φιάσκο, η Κυβέρνηση το δικαιολόγησε ως «μεμονωμένες περιπτώσεις και αρρυθμίες, που πάντοτε θα παρατηρούνται» και αράδιαζε αριθμούς χωρίς αντίκρισμα.
Ενώ για να «χρυσώσει το χάπι», πίστωσε την «επιτυχία της τηλεκπαίδευσης» στους εκπαιδευτικούς, στους μαθητές, και στις οικογένειές τους, τονίζοντας ότι αυτοί «στήριξαν το πρωτόγνωρο εγχείρημα, που αποτελεί ψηφιακό άλμα για τη χώρα μας».
Σ’ αυτούς δε που τόλμησαν να καταγγείλουν το ναυάγιο που παρατηρήθηκε στην έναρξη της τηλεκπαίδευσης, η αρμόδια Υπουργός κ. Κεραμέως εξαπέλυσε δριμεία επίθεση, χαρακτηρίζοντας την κριτική ως «προσπάθεια μικροκομματικής εκμετάλλευσης της δυσκολίας του εγχειρήματος, που στρέφεται ευθέως κατά της εκπαιδευτικής κοινότητας».
Όμως τα προβλήματα δυστυχώς ούτε μεμονωμένα ήταν, ούτε σε ορισμένες μόνο περιοχές, αλλά από κάθε σημείο της χώρας, εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές με δικαιολογημένη αγανάκτηση τόνιζαν ότι δεν κατάφεραν να κάνουν ουσιαστικό και ολοκληρωμένο μάθημα.
Προσωπικά όλες τις προηγούμενες μέρες επικοινώνησα με πολλούς γονείς και εκπαιδευτικούς και κατέγραψα από κοντά τα προβλήματα, την αγωνία αλλά και τα δικαιολογημένα παράπονα, ιδίως των μικρών παιδιών.
Όπως διαπίστωσα, μόνο την πρώτη ώρα μπορούσαν κάποιοι δάσκαλοι και μικροί μαθητές να συνδεθούν κανονικά στην πλατφόρμα, ενώ από τις 3 το μεσημέρι και μετά, η πλειονότητα δεν μπορούσε καν να αποκτήσει πρόσβαση στην πλατφόρμα ή η σύνδεση ήταν προσωρινή και στη συνέχεια το σύστημα τους πετούσε έξω…
Ακόμα και στις περιπτώσεις που κάποιοι κατάφερναν να συνδεθούν για λίγα λεπτά, μου έλεγαν ότι δεν είχαν εικόνα ή ήχο (ή ο ήχος ήταν κακής ποιότητας).
Όπως μου είπε με χιούμορ έμπειρος δάσκαλος «Τα μόνα που λειτούργησαν σωστά, ήταν τα… διαλείμματα»…
Αυτή ήταν η σκληρή πραγματικότητα, η οποία και δεν αλλάζει παρά την επικοινωνιακή προσπάθεια της κ. Κεραμέως να την ωραιοποιήσει.
Οι απόψεις των φορέων της Εκπαιδευτικής κοινότητας για το θέμα.
Και επειδή στόχος μου είναι οι αναγνώστες να αποκτήσουν μια σφαιρική εικόνα, ζήτησα από εκπροσώπους της εκπαιδευτικής κοινότητας, να καταθέσουν συνοπτικά τις εμπειρίες τους από την τηλεκπαίδευση των προηγούμενων ημερών, τις οποίες και παραθέτω:
Λάμπρος Βέλιος (Πρόεδρος Ένωσης Συλλόγων Γονέων )
«Ένας στους τέσσερις μαθητές δεν έχει πρόσβαση στην τηλεκπαίδευση»
«Η τηλεκπαίδευση στήθηκε στο πόδι, χωρίς καμιά προετοιμασία ειδικού προγράμματος σπουδών, όπως προβλέπεται από τη διδακτική της.
Το κυριότερο όμως είναι ότι ένας στους τέσσερις μαθητές, δεν έχει πρόσβαση σ’ αυτή, όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά γιατί δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο και στον κατάλληλο εξοπλισμό (σταθερό Η/Υ, laptop, tablet, κινητό).
Δεν χορηγήθηκε στα σχολεία με κρατική μέριμνα κανένα tablet, μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου, παρ’ ότι υπήρχε ο απαραίτητος χρόνος. Μόνο από τη χορηγία της Coca Cola δόθηκαν 2-5 σε κάθε σχολική μονάδα στη Β/θμια Εκ/ση και κάποια άλλα από χορηγία της Ιντεραμέρικαν στην Α/θμια Εκ/ση, που βέβαια δεν κάλυψαν τις πραγματικές ανάγκες.
Ένα ενδεικτικό παράδειγμα: Στο 1ο Δημοτικό σχολείο, με 210 μαθητές και 25 εκπαιδευτικούς, δόθηκαν μόνο 3 tablet.
Τα παιδιά αναγκάζονται να είναι από το πρωί ως το βράδυ, μαζί με τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες, μπροστά από μια οθόνη, με ότι αυτό συνεπάγεται για την υγεία τους.
Η Ένωση μας για όλα τα παραπάνω πολύ έγκαιρα είχε τοποθετηθεί, θέτοντας συγκεκριμένα ερωτήματα και προτάσεις.
Θεωρούμε ότι με την τηλεκπαίδευση αυξάνονται οι ανισότητες και για μια ακόμη φορά οι αδύναμοι βάλλονται και επειδή η διδασκαλία είναι σχέση κι όχι σχήμα, σε καμιά περίπτωση η τηλεκπαίδευση δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δια ζώσης εκπαίδευση».
Γιάννης Παπαδόπουλος (Πρόεδρος εκπαιδευτικών Α/θμιας Εκ/σης)
«Ασυγχρόνιστη η λειτουργία της σύγχρονης τηλεκπαίδευσης στην Α/θμια Εκ/ση»
«..Για μια ακόμη φορά οι εκπαιδευτικοί κληθήκαμε να εφαρμόσουμε τη σύγχρονη τηλεκπαίδευση, χωρίς την απαραίτητη επιμόρφωση και προετοιμασία, που μας είχαν υποσχεθεί.
Παράλληλα ο ελλιπής υλικοτεχνικός εξοπλισμός των σχολείων σε συνδυασμό με τον μικρό αριθμό tablet που διένειμαν στα σχολεία, δημιουργούσε εκ προοιμίου ένα άκρως αρνητικό περιβάλλον διεκπεραίωσης αυτής της δύσκολης διαδικασίας..
Παρά ταύτα, με μια τιτάνια προσπάθεια και ατελείωτες ώρες προετοιμασίας των στελεχών της εκπαίδευσης και όλων των εκπαιδευτικών, καταφέραμε να είμαστε έτοιμοι για την έναρξη της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης.
Προς μεγάλη όμως απογοήτευση όλων των εμπλεκομένων (μαθητών, εκπαιδευτικών και γονιών), το σύστημα της τηλεκπαίδευσης κατέρρευσε από την πρώτη μέρα, σχεδόν σε όλη την επικράτεια, , αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι “ο βασιλιάς είναι γυμνός”..
Γι αυτό το φιάσκο, κανείς δυστυχώς δεν ανέλαβε την πολιτική ευθύνη.
Τη δεύτερη και την τρίτη ημέρα χρήσης της συγκεκριμένης εκπαιδευτικής πλατφόρμας η κατάσταση κάπως βελτιώθηκε, χωρίς όμως να λείπουν τα προβλήματα τεχνικής φύσης, κυρίως στην ηχητική επικοινωνία εκπαιδευτικών και μαθητών.
Ευχόμαστε αυτή τη βδομάδα να ομαλοποιηθεί περαιτέρω η κατάσταση, όμως θα επαναλάβω ότι η δια ζώσης διδασκαλία είναι ανεκτίμητης παιδαγωγικής αξίας και δε μπορεί να αντικατασταθεί από καμιά σύγχρονη εξέλιξη».
Λελοβίτης Παναγιώτης (Πρόεδρος ΕΛΜΕ )
«Δεν έγινε η απαραίτητη επιμόρφωση στους καθηγητές..»
Τα σημαντικότερα προβλήματα που παρατηρήθηκαν κατά την εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης, είναι τα παρακάτω:
1.Εξ αιτίας των οικονομικών προβλημάτων πολλές οικογένειες δε διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό. Σε μία οικογένεια με 2 και 3 παιδιά απαιτούνται ισάριθμοι υπολογιστές ή tablet.
2.Σε πολλές περιοχές, το δίκτυο δεν αντέχει στον ιδιαίτερο “φόρτο”, με αποτέλεσμα την αδυναμία σύνδεσης . Για τους ίδιους λόγους, πολλές οικιακές συνδέσεις, δεν σηκώνουν παράλληλη και ταυτόχρονη σύνδεση, με αποτέλεσμα την αδυναμία συμμετοχής στην τηλεκπαίδευση για πολλούς μαθητές και καθηγητές.
- Συνηθισμένο το φαινόμενο, μαθητές και καθηγητές να μπαίνουν στην ψηφιακή τάξη και λίγο μετά να τους “πετάει” εκτός, ενώ αρκετοί δεν έχουν ήχο.
- Δεν προηγήθηκε επιμόρφωση καθηγητών γύρω από τις διαδικτυακές δυνατότητες και λειτουργίες, με αποτέλεσμα να καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε δεκάδες προβλήματα, με λιγοστές γνώσεις και καμιά στήριξη.
- Και όμως αυτή «η προβληματική τηλεκπαίδευση», αντιμετωπίζεται ως
“δια ζώσης εκπαίδευση” με διεκπεραίωση ύλης, με υποχρεωτική παρακολούθηση και απουσίες στους μαθητές.
- Σοβαρό θέμα αποτελεί η ασφάλεια προσωπικών δεδομένων μαθητών και καθηγητών, καθώς η είσοδος στις “ψηφιακές” τάξεις είναι εύκολη και για εξωσχολικούς.
- Τέλος το ζωντανό μάθημα είναι διάδραση, αλληλεπίδραση, έκφραση, χαμόγελο, επιτονισμός της φωνής, βλέμμα,, επαφή, ενώ η παιδαγωγική και εκπαιδευτική αποτύπωση μιας ψηφιακής διαδικασίας προσεγγίζει μόλις το 25% της απόδοσης του “φυσικού” μαθήματος.