Σε μία εποχή που η πανδημία καθιστά τα δημόσια νοσοκομεία και τη δημόσια περίθαλψη πρωτεύουσας σημασίας, σε μια εποχή που τα δημόσια αγαθά καθίστανται «επιχειρηματικά» μη αναγκαία, αξίζει να θυμηθούμε την ιστορία ενός νοσοκομείου που έγραψε ιστορία.
Το «Λαϊκόν Νοσοκομείο Αθηνών» όπως ήταν το αρχικό όνομά του, είναι ένα νοσοκομείο που αποτελεί μια ξεχωριστή παρουσία στον αγώνα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας στην Ελλάδα. Όλα ξεκίνησαν το 1930. Τότε, μέσα στα σχέδια των πολιτικών αυτής της δεκαετίας, ήταν η ανάγκη της ύπαρξης ενός νοσοκομείου με σκοπό τη νοσηλεία αρρώστων κυρίως των κατοίκων της πόλης των Αθηνών χωρίς οικονομικές διακρίσεις.
Μετά από αλλεπάλληλες συσκέψεις των Καθηγητών της Ιατρικής Σχολής και της Συγκλήτου αποφασίστηκε το πανεπιστημιακό περίπτερο στο Γουδί που προοριζόταν για εργαστήρια Μικροβιολογίας και Υγιεινής, να μετατραπεί σε νοσοκομείο. Η τοποθεσία αυτή θεωρήθηκε καταλληλότερη μια και ήταν εκτός πόλεως, σε καλύτερο περιβάλλον, ήσυχο, υγιεινό και μακριά από το θόρυβο της πόλης.
Το 1933 ο Πρωθυπουργός Παναγής Τσαλδάρης συμφώνησε με την πρόταση των Καθηγητών της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών να ιδρυθεί ένα νοσοκομείο για άπορους πολίτες πασχόντων από κοινά νοσήματα, και συγχρόνως να γίνεται η εκπαίδευση των ιατρών, των φοιτητών της Ιατρικής Σχολής και των νοσοκόμων.
Όπερ και εγένετο με το Υπουργείο Υγιεινής και Αντιλήψεως να αναλαμβάνει την κάλυψη των δαπανών για τις οποιαδήποτε μεταβολές, οικοδομικές μετατροπές και εγκαταστάσεις, καθώς και τα έξοδα νοσηλείας μέχρι 300 ασθενών, και τη μισθοδοσία όλου του προσωπικού εκτός του ιατρικού.
Η λειτουργία της Α΄ Χειρουργικής Κλινικής άρχισε τον Ιούνιο του 1934 με διευθυντή τον Καθηγητή Μ. Γερουλάνο. Τα δε χειρουργεία του Νοσοκομείου και η αποστείρωση, ήταν ευρύχωρα και θεωρούνταν τα πλέον σύγχρονα για την εποχή εκείνη αφού από την αρχή είχαν σχεδιαστεί γι’ αυτό το σκοπό.
Με την έναρξη της λειτουργίας του Νοσοκομείου διορίστηκαν για την φροντίδα των αρρώστων 30 άνδρες νοσοκόμοι χωρίς καμία εκπαίδευση. Οι Καθηγητές και των δύο Κλινικών διαπίστωσαν ότι οι διορισθέντες ανεκπαίδευτοι άνδρες νοσοκόμοι δεν ήταν κατάλληλοι για τη νοσηλεία των αρρώστων. Μετά από πολλές προσπάθειες των Καθηγητών διορίσθηκαν ωρομίσθιες μερικές πρακτικές νοσοκόμες κι από το καλοκαίρι του 1934 ανέλαβαν έμπειρες προϊστάμενες Νοσηλεύτριες. Δυστυχώς ο ιστότοπος του νοσοκομείο δεν διαθέτει φωτογραφικό υλικό εποχής.
Κατά την κατοχή από τα γερμανικά στρατεύματα έγινε επίταξη του Νοσοκομείου από τους Γερμανούς και οι νοσηλευόμενοι ασθενείς μεταφέρθηκαν σε αλλού.
Η τελευταία διάκριση του νοσοκομείο ήταν τον Νοεμβρίου του 2019, όταν με υπουργικές αποφάσεις έλαβε το κορυφαίο ρόλο στη διάγνωση και θεραπεία σοβαρών παθήσεων, ένα σπουδαίο κι εξαιρετικά σημαντικό βήμα αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας.
Πηγή: flash.gr
