Αλφρέδο Ντι Στέφανο: Στο κείμενο που ακολουθεί θα δούμε ποιός ήταν ο Ντι Στέφανο, άγνωστες λεπτομέρειες από την εντυπωσιακή καριέρα του και θα απαριθμήσουμε τους αμέτρητους τίτλους και διακρίσεις που είχε σε συλλογικό επίπεδο.
Ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου του 1926 στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής και ήταν εγγονός του Μισέλ Ντι Στέφανο που μετανάστευσε στην Αργεντινή από το Κάπρι της Ιταλίας. Ο πατέρας του ήταν και αυτός ποδοσφαιριστής. Αγωνίστηκε μάλιστα για 2 χρόνια με την Ρίβερ Πλέιτ, ώσπου ένας σοβαρός τραυματισμός τον ανάγκασε να βάλει πρόωρα τέλος στην καριέρα του. Η μητέρα του είχε καταγωγή από την Γαλλία και την Ιρλανδία.
Ξεκίνησε από μικρή ηλικία την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο και ήταν πρωταθλητής σε ηλικία12 ετών με την ερασιτεχνική ομάδα Λος Καρντάγιες. Τρία χρόνια αργότερα, στην ηλικία των 15, πήγε για δοκιμή στην ομάδα που αγωνίστηκε και ο πατέρας του, την Ρίβερ Πλέιτ.
Το 1944 προωθήθηκε στην δεύτερη ομάδα του συλλόγου και λίγο μετά στην ανδρική ομάδα. Η Ρίβερ Πλέιτ εκείνη την εποχή μεσουρανούσε έχοντας αποκτήσει το προσωνύμιο la maquina δηλαδή “η μηχανή” κατακτώντας τα πρωταθλήματα του 1945 και του 1947. Στις 12 Ιουλίου 1945 πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση με τους “εκατομμυριούχους” (παρατσούκλι της Ρίβερ), ντεμπούτο που ωστόσο ήταν με το … αριστερό, καθώς η ομάδα του ηττήθηκε με 2-1 από την Ουρακάν.
Εν συνεχεία δόθηκε δανεικός στην ομάδα κόντρα στην οποία πρωτοέπαιξε, πετυχαίνοντας 10 γκολ σε 25 συμμετοχές, για να επιστρέψει αργότερα στην Ρίβερ Πλέιτ. Στις αρχές του 1947 απέκτησε θέση βασικού στην ενδεκάδα της ομάδας του. Πέτυχε 27 γκόλ σε 30 αγώνες και οι οπαδοί άρχισαν να τον αποκαλούν “ξανθό βέλος” λόγω του χρώματος των μαλλιών του και της μεγάλης του ταχύτητας μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Η φυσική του θέση στον αγωνιστικό χώρο ήταν αυτή του κεντρικού επιθετικού αλλά επειδύκνυε ταυτόχρονα άψογο επαγγελματισμό στο παιχνίδι του. Την ίδια χρονιά (1947) πρωτοέπαιξε με το εθνόσημο της Αργεντινής, κατακτώντας μάλιστα και το Κόπα Αμέρικα. Έναν χρόνο αργότερα, πήρε το Κόπα Λιμπερταδόρες, το αντίστοιχο Κύπελλο Πρωταθλητριών της Λ. Αμερικής με την Ρίβερ.
Την επόμενη χρονιά λόγω μιας απεργίας των ποδοσφαιριστών στην Αργεντινή, μετακόμισε στην Κολομβία. Η Μιγιονάριος Μπογκοτά ήταν η νέα του ομάδα, με την οποία έπαιξε πρώτη φορά στις 14 Αυγούστου 1949. Το 1950 στέκεται άτυχος καθώς η εθνική του ομάδα δεν συμμετέχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Το 1952 σε ένα φιλικό κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης που έληξε με 4-2, σκοράρει 2 γκολ. Ο δρόμος προς τη Μαδρίτη και την καταξίωση πλέον ήταν ανοιχτός.
Η μετακόμιση του Ντι Στέφανο από την Κολομβία στην ισπανική πρωτεύουσα περιείχε μπόλικο παρασκήνιο. Και αυτό γιατί μαζί με τους Μαδριλένους, τον διεκδίκησε η αιώνια εχθρός Μπαρτσελόνα. Η ΦΙΦΑ επέβαλλε ένα καθεστώς συν-ιδιοκτησίας, όπερ σήμαινε ότι θα αγωνιζόταν για 2 χρόνια σε κάθε ομάδα, κάτι που η Μπαρτσελόνα απέρριψε, με αποτέλεσμα να αποσυρθεί από την απόκτησή του. Και η ιστορία άρχισε να γράφεται στα … λευκά της Ρεάλ. Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1953 πραγματοποίησε την παρθενική του συμμετοχή με τους “μερένχες” κόντρα στη Νανσί από τη Γαλλία και σκόραρε το 2ο γκολ στην ήττα της ομάδας του με 4-2.
Η συνέχεια ωστόσο ήταν ονειρική. Με σπουδαίους συμπαίκτες όπως οι Φέρενς Πούσκας, Ρειμόν Κοπά, Ντιντί να τον πλαισιώνουν, πετυχαίνει κάτι το ανεπανάληπτο. Κερδίζει επί 5 συναπτά έτη (1955-1960) το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, γεγονός που καθιστά τη Ρεάλ ως την αληθινή ποδοσφαιρική βασίλισσα της Γηραιάς Ηπείρου. Συνολικά με την Ρεάλ κατέκτησε 8 πρωταθλήματα Ισπανίας, 1 Copa del Rey, και το Διηπειρωτικό κύπελλο, ενώ για αρκετές χρονιές ήταν ο 1ος σκόρερ του πρωταθλήματος. Επίσης κατέκτησε την Χρυσή Μπάλα το 1957 και 1959.
Στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου έμεινε έως το 1964. Πήρε μάλιστα και την ισπανική υπηκοότητα και έπαιξε και με τους “φούριας ρόχας”. Πέτυχε συνολικά 308 γκολ, ρεκόρ που έσπασε σχετικά πρόσφατα ο Κριστιάνο Ρονάλντο.
Ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο και ο Κώστας Νεστορίδης σε χειραψία πριν τον φιλικό αγώνα ΑΕΚ-Εσπανιόλ 3-2. Πειραιάς, Στάδιο Καραϊσκάκη, 29 Σεπτεμβρίου, 1965. Ο χρωματισμός είναι του κ. Χρήστου Καπλάνη
Μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, ο Ντι Στέφανο έγινε προπονητής. Έφτασε μάλιστα να είναι ο πρώτος και μοναδικός εως σήμερα τεχνικός που είχε υπό τις οδηγίες του τόσο την αγαπημένη του Ρίβερ Πλέιτ, όσο και την μεγάλη αντίπαλό της, Μπόκα Τζούνιορς.
- Τη σεζόν 1982-83 ανέλαβε την Ρεάλ χωρίς ωστόσο τα ανάλογα αποτελέσματα που είχε ως παίχτης.
- Το 2004 η FIFA τον συμπεριέλαβε στη λίστα με τους 125 καλύτερους παίκτες όλων των εποχών.
- Το 2006 το βοηθητικό στάδιο της Ρεάλ πήρε το όνομά του.
- Το 2011 συμπεριελήφθη στο hall of fame της FIFA.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του κατοικούσε στην Ισπανία, όπου και αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας. Στις 7 Ιουλίου 2014, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 88 ετών έπειτα από καρδιακή προσβολή.
Κλείνοντας το αφιέρωμα στη μνήμη αυτού του σπουδαίου άσου των γηπέδων παραθέτουμε τα λόγια που είπε γι’ αυτόν ο άλλοτε προπονητής και ζωντανός θρύλος του ποδοσφαίρου Σερ Άλεξ Φέργκιουσον: “To μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι ποιοί ήταν οι μεγαλύτεροι παίκτες. Προφανώς υπάρχει μια λίστα με μεγάλους όπως οι Πελέ, Μαραντόνα, Κρόιφ και φυσικά ο Ντι Στέφανο που για μένα ήταν ο καλύτερος. Είχε μεγάλη αρμονία”.
Πηγή: flash.gr
