Δεν ξέρω αν είμαστε στο «τέλος της αρχής» ή στην «αρχή του τέλους»…
Αυτό που σίγουρα γνωρίζω , είναι ότι η υγειονομική κρίση που ταλαιπωρεί ολόκληρο τον πλανήτη, κάποια στιγμή θα τελειώσει και όλα θα περάσουν.
Δεν ξέρω βέβαια με ποιο συνολικό κόστος, αυτό που είναι σίγουρο πάντως είναι ότι την επόμενη μέρα, τίποτε δε θα είναι όπως πριν…
Τέλος πάντων μέρες που είναι, αυτό που πρέπει να ευχόμαστε, όλα να τελειώσουν με το μικρότερο δυνατό κόστος, πρώτα σε ανθρώπινες ζωές και μετά στην κοινωνία και την οικονομία, αλλά και στους θεσμούς.
Όλοι όμως αναγνωρίζουμε ότι μέσα όμως από αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία, γίναμε σοφότεροι και ο καθένας από μας έβγαλε τα δικά του χρήσιμα συμπεράσματα, μερικά από τα οποία είναι κοινά για όλους.
Θα αναφέρω δύο, που κατά την άποψή μου παρουσιάζουν ένα ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον για το μέλλον.
Το πρώτο και βασικό συμπέρασμα, στο οποίο όλοι φαίνεται να συμφωνούν έχουμε ανάγκη ένα ισχυρό Δημόσιο Σύστημα Υγείας και χωρίς αυτό δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε φαινόμενα πανδημίας.
Και γι αυτό το λόγο, δεν αποτελεί σπατάλη να διαθέσουμε τους αναγκαίους πόρους για να έχουμε ικανό αριθμό καλοπληρωμένων γιατρών και νοσηλευτών, για να μη λείπουν κρεβάτια και αναπνευστήρες στις ΜΕΘ, για να έχουμε επάρκεια σε ατομικά μέσα προστασίας για το υγειονομικό μας προσωπικό, κλπ.
Τα χειροκροτήματα των πολιτών, τα Πρωθυπουργικά λόγια συμπάθειας «για τους ήρωες με τις λευκές και τις πράσινες μπλούζες που σώζουν ζωές», αλλά και το δώρο του Πάσχα που χορηγήθηκε, είναι μια πρώτη δημόσια αναγνώριση του έργου και της προσφοράς τους.
Θα έλεγα επίσης, ότι αποτελούν και μια ηθική επιβράβευση προς το υγειονομικό προσωπικό της χώρας, που παρά την υποστελέχωση και τα λιγοστά μέσα που διαθέτει, ανταποκρίνεται στο διάστημα της κρίσης με αυτοθυσία, κάνοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες για να προστατεύσει την υγεία μας.
Το ζητούμενο βέβαια είναι, όλα αυτά να μη ξεχαστούν την επόμενη μέρα της κρίσης, γιατί το συνηθίζουμε ως χώρα !!!
Ένα δεύτερο σημαντικό συμπέρασμα είναι, ότι το τελευταίο διάστημα, το πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του, επέδειξε μια πρωτόγνωρη ωριμότητα.
Τόσο στην κρίση της πανδημίας, όσο και προηγουμένως στην κρίση του μεταναστευτικού στα σύνορα του Έβρου, η αντιπολίτευση στήριξε τις πρωτοβουλίες και αυστηρά τα μέτρα της Κυβέρνησης και αυτό συνέβαλε τα μέγιστα στο να δημιουργηθεί ένα αρραγές εθνικό και κοινωνικό μέτωπο, το οποίο και έφερε τα μέχρι στιγμής θετικά αποτελέσματα.
Αυτό δε σημαίνει, όπως κάποιοι φοβούνται, ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης εγκλωβίστηκαν συναινετικά στις Κυβερνητικές πρωτοβουλίες.
Κατέθεσαν και τις επιμέρους διαφωνίες και προτάσεις τους και βεβαίως κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η συναίνεση αυτή δεσμεύει την αντιπολίτευση στη συνολική διαχείριση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, που ούτως ή άλλως θα προκύψει την επόμενη μέρα.
Και δεν συμφωνώ καθόλου με όσους ισχυρίζονται, ότι εξ αιτίας της καθολικής αποδοχής των πολιτών στα Κυβερνητικά μέτρα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης «την ανάγκη εποίησαν φιλοτιμία» και άρα αυτή η πολιτική συναίνεση δεν είναι ειλικρινής, αλλά προσχηματική. Παρουσιάζουν μάλιστα και κάποια μεμονωμένα περιστατικά για να υποστηρίξουν την άποψή τους…
Ισχυρίζομαι εδώ και χρόνια ότι ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, είναι επιβεβλημένη ανάγκη συνεννόησης και συνεργασίας και συναίνεσης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων μακάρι αυτά τα «δέντρα» να είχαν φυτρώσει και στις εποχές των μνημονίων ή του Μακεδονικού..
Αλλιώς θα ήταν σήμερα τα πράγματα και για τη χώρα και για τους πολίτες μας…
Εύχομαι σε όλους ατομική και οικογενειακή υγεία.
Η φετινή Ανάσταση να μας οπλίσει με δύναμη , υπομονή και αισιοδοξία.
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.