«Οι σκιές στην Πόλη του Μεξικού είναι απίστευτα αιχμηρές, σε σημείο που η σκιά εξετάζεται ως αυτόνομη. Αυτό ανιχνεύεται σε μεγάλο μέρος της αρχιτεκτονικής μας ιστορίας: στα προ-ισπανικά κτίρια με δώματα, στα αποικιακά σπίτια με αυλές, στον μοντερνισμό του Λούις Μπαραγκάν, του Ματίας Γκέριτζ ή του Χουάν Ο’ Γκόρμαν. Εμπνέομαι από το περιβάλλον και την Ιστορία, οπότε η χρήση φωτός και σκιάς είναι κεντρικό στοιχείο στην πρακτική μου και χρήσιμο μέσο για τη διατύπωση ιδεών αναφορικά με τη σχέση χρόνου και χώρου».
Οι χώροι που σχεδιάζει επιτρέπουν πολλαπλές και εξελισσόμενες εμπειρίες που εμπλουτίζονται με το πέρασμα του χρόνου. «Εχω εμμονή με το ζήτημα του επιστημονικού χρόνου έναντι της διάρκειας –κάτι που οδηγεί στα γραπτά του Ανρί-Λουίς Μπεργκσόν– η ιδέα ότι ο χρόνος κατανοείται καλύτερα ως προσαύξηση των εμπειριών και των αλληλεπιδράσεων παρά ως απλό πέρασμα των λεπτών στο ρολόι».
«Για το Περίπτερο της Σερπεντάιν είδα μια μοναδική ευκαιρία να επιστήσω διακριτικά την προσοχή στην επιστημονική ώρα περιστρέφοντας την αυλή του Περιπτέρου ώστε να προσανατολίζεται στον μεσημβρινό του Γκρίνουιτς που βρίσκεται μόλις λίγα μίλια ανατολικά. Με την ενσωμάτωση αυτής της αναφοράς στον σχεδιασμό, το Περίπτερο δημιουργεί μια αντιπαράθεση μεταξύ της έννοιας του επιστημονικού χρόνου και της διάρκειας». Το Περίπτερο της Εσκομπέδο είναι ένα σύνολο θραυσμάτων. Με έντονο το στοιχείο του πειραματισμού, η αρχιτεκτονική της ενεργοποιεί και οικειοποιείται τον δημόσιο αστικό χώρο. Δεν την ενδιαφέρει πώς φαίνεται η αρχιτεκτονική της, αλλά πώς αισθάνεσαι μέσα της. Επενδύει στη μνήμη, τη συγκίνηση, την εμπειρία, τη διάρκεια, την κίνηση.
Με σπουδές στο Ιβηροαμερικανικό Πανεπιστήμιο της Πόλης του Μεξικού και μεταπτυχιακά Τέχνης στον Δημόσιο Χώρο στo Χάρβαρντ, η Φρίντα Εσκομπέδο αναθεωρεί τον μοντερνισμό, εισάγοντας το λαϊκό και το ευτελές μέσω ευαίσθητων ιδιοκατασκευών με τοπικιστικές αναφορές αλλά παγκόσμιο βλέμμα.
Σημαντικά έργα της είναι η μετατροπή του στούντιο του ζωγράφου Νταβίντ Αλφάρο Σικέιρος σε δημόσιο μουσείο στη μεξικανική Κουερναβάκα, η περιστρεφόμενη κυκλική σκηνή για την Αρχιτεκτονική Τριενάλε της Λισσαβώνας και η ευέλικτη εγκατάσταση από πλατφόρμες-κάτοπτρα αζτέκικης έμπνευσης πάνω σε νερό στο λονδρέζικο Μουσείο V&A.
«Ελπίζω οι επισκέπτες να δουν το Περίπτερο ως ένα χώρο όπου το πέρασμα του χρόνου μοιάζει ασαφές – διασκεδαστικό αλλά ταυτόχρονα διαλογιστικό. Να μπλέξει τις αισθήσεις με απροσδόκητους τρόπους. Εναν ενδιαφέροντα τόπο να μιλήσουν, να βγουν στον ήλιο, να πιτσιλιστούν γύρω από το νερό».
Serpentine Pavilion 2018
15 Ιουνίου – 17 Οκτωβρίου / Λονδίνο, Κήποι του Κένσινγκτον.
http://www.serpentinegalleries.org/
Πηγή: Καθημερινή