Του Θοδωρή Γεωργάκη
Εντός και επί τα αυτά βρίσκεται για άλλη μιά φορά αυτή η χώρα, να αυτοδιαλύεται βυθισμένη μέσα στο διαχρονικό ψέμα, που σχεδόν αριθμεί τόσα χρόνια ζωής όσα η πορεία της, απ’την απελευθέρωση και εφεξής. Τίποτα δεν αλλάζει, παρά μόνο αναλώσιμες κυβερνήσεις αυτοπαγιδευμένες μέσα στην προελογική τους ευφορία της ανέξοδης παροχολογίας και στην μετεκλογική τους αδυναμία να υλοποιήσουν, κατ’ ελάχιστον έστω, όσα έχουν υποσχεθεί.
Στο ίδιο έργο θεατές με τη κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία υποσχέθηκε στη Θεσσαλονίκη παροχές 11 δισεκατομμυρίων και αυτή τη στιγμή, αντί το πολιιτκό διακύβευμα να βρίσκεται πάνω σ’ αυτή την εξαγγελία και να κρίνεται η περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα απ’ το κατα πόσον υλοποιείται αυτή η εξαγγελία, τεχνηέντως και κάτω απ’ το Άγος που λέγεται δυσβάσταχτο χρέος, λες και δεν το γνώριζαν, το διακύβευμα μετατοπίζεται στο γεγονός αν θα πετύχει μιά κάποια συμφωνία η κυβέρνηση, για να βγεί να θριαμβολογήσει, η οποία συμφωνία, όσο καλή και να είναι, δεν πρόκειται να έχει πρόβλεψη ούτε για ένα ΕΥΡΩ παροχών, πόσω μάλλον για 11 δις!
Όλοι γνωρίζουμε πως έφτασε μέχρι εδώ η χώρα. Έφτασε ζώντας μέσα σε μιά τεράστια φενάκη, με τα δύο κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πρωταγωνιστές να αμιλλώνται και να διαγκωνίζονται στα μεγαλύτερα ψέμματα, με γέρας την εξουσία και ότι αυτή προσπορίζει. Και δυστυχώς τους προσπόρισε πάρα πολλά σε όλα τα επίπεδα, τα οποία γνωρίζει ο κάθε έλληνας. Αυτό, όμως δεν είναι του παρόντος, άλλωστε κρίθηκαν στις περασμένες εκλογές αυτά τα πολιτικά ζητήματα. Το ζητούμενο είναι τι πράττει η σημερινή κυβέρνηση, που ήδη διαγράφει τη δική της ιστορία στην πολιτική σκηνή του τόπου.
Δυστυχώς την ίδια πεπατημένη βαδίζει ακριβώς και ο Τσίπρας, όχι σε θέματα ηθικής φύσεως, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, αλλά στο μέγα θέμα του ψεύδους και της τεχνητής επικοινωνίας. Τεράστια τα ψέμματα στον ελληνικό λαό, καλυπτόμενος πίσω απ’το πλεονέκτημα που έχει έναντι των άλλων δύο, ότι όντως δεν έχει καμία εξάρτηση από μεγαλοπαράγοντες.
Όμως αυτό το πλεονέκτημα μετατρέπεται καθημερινά σε ντεζαβαντάζ για τον ίδιο, αλλά, δυστυχώς, και για τη χώρα, διότι, ακόμη και τώρα, που γνώρισε από πρώτο χέρι τις δυσκολίες της διαπρραγμάτευσης με τους πρών τροϊκανούς και νεόκοπους εταίρους, εξακολουθεί να μη λέει την αλήθεια στον ελληνικό λαό, να του χαϊδεύει τα αυτιά και να επισείει την πομφόλυγα των εκλογών για να τρομάξει ο κόσμος, που δεν ξέρει τι και ποιόν να πρωτοπιστεύσει.
Μάλιστα με τρόπο φαιδρό και εξ αντιδιαστολής, με ευκολία χαρακτηρίζουν σαν πεμπτοφαλαγγίτη, γερμανοτσολιά, προδότη, μνημονιακό και όλοι αυτοί οι σαχλοί χαρακτηρισμοί που απευθύνονται σε έλληνες και σε όποιον τολμήσει να μιλήσει για κάτι άλλο, πέραν απ’το δικό τους αφήγημα, λες και είναι οι μοναδικοί, σ’ αυτό το τόπο, που ορθοτομούν το λόγο της αληθείας.
Επί πλέον, διατείνονται πως έχουν στη φαρέτρα τους το υπαρξιακό ερώτημα έτοιμο να συντρίψει καθέναν που προτείνει ή λέει κάτι, που τους χαλάει τη τρίμηνη νιρβάνα, σε μια ατέρμονη διαπραγματευτική(;) διαδικασία, που όλο κα αδυνατίζει τις θέσεις της χώρας, όσο πλησιάζει το τέλος της τετράμηνης παράτασης. <<Δηλαδή, τι θέλεις, σου λένε, να υπογράψουμε αυτά που δεν υπέγραψαν οι Σαμαροβενιζέλοι;>>. Όχι, δεν θέλουμε αυτό. Από μιά κυβέρνηση της αριστεράς θέλουμε να πεί την αλήθεια στον ελληνικό λαό, όσο τρομακτική και να είναι και να προχωρήσει τάχιστα και συστηματικά, πριν διαλυθούν τα πάντα σ’ αυτή τη χώρα.
Να σταματήσει πάραυτα το τεράστιο επικοινωνιακό παιγνίδι, σαν αυτό το στημένο στη Βουλή, απ’ τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που τάχα αφελέστατα άφησε να φανεί το σκαρίφημα των εκλογών, που κρατούσε στα χέρια του, λές και απευθύνεται σε ιθαγενείς και μοιράζει καθρεφτάκια και τσιμπιδάκια! Και την αλήθεια τη γνωρίζουν άριστα. Τρελαίνετε ο κόσμος να μαθαίνει καθημερινά απ’τα τηλεπαράθυρα και κάτι καινούργιο. Όλο και μοιάζει αυτή η ατέρμονη διαδικασί με τον δυστυχή Χότζα, που του έβαλαν μιά στάνη ζώα στο σπίτι και κατόπιν του έβγαζαν ένα-ένα και τον ρωτούσαν κάθε φορά πως αισθάνεται, μιά τακτική στην οποία αρίστευσε ο Σαμαράς!
Ακριβώς αυτό το επικοινωνιακό παιγνίδι ο κόσμος το λέει στη καθομιλουμένη ψέμμα. Δεν αντέχεται άλλο αυτή η κατάσταση. Οι εκλογές και οι κάλπες δεν βγάζουν λεφτά και ρευστότητα, απ’ την οποία έχει άμεση ανάγκη το κράτος. Πιθανές εκλογές μόνο σαν κέρδος χρόνου μοιάζουν για τον Τσίπρα, που σίγουρα θα τις ξανακερδίσει, αλλά θα είναι Πύρρειος νίκη, διότι, εν τω μεταξύ, θα έχουν επέλθει ανεπανόρθωτα πλήγματα στην οικονομία, με τους εξυπνάκηδες έλληνες, απ’τη μιά πλευρά να ψηφίζουν Τσίπρα και απ’ την άλλη να βγάζουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, γιατί καρτερούν Αρμαγεδώνα!
Εκτός και αν ο Τσίπρας επιθυμεί να ακυρώσει, με πιθανές εκλογές, τις προεκλογικές υποσχέσεις της Θεσσαλονίκης, το τεράστιο πολιτικό διακύβευμα, στο οποίο προαναφερθήκαμε και να το μετατοπίσει σε νέο δίλημμα που λέγεται ΕΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ, αλλά, επί πλέον, να απαλλαγεί, με πιθανή αυτοδυναμία, απ’το βαρίδι που λέγεται ΑΝΕΛ, διότι, στην πολιτική πιάτσα, ψιθυρίζεται και αυτό, δηλαδή ο εύσχημος τρόπος απαλλαγής απ’ τον Καμένο.
Ολα τούτα, όμως, ότι και να συμβαίνει, μυστικά, απόκρυφα, υπολογισμοί μικροκομματικοί και τα τοιαύατα δεν αφορούν τον ελληνικό λαό, είναι δικά τους παιγνίδια και νιτερέσα, γι’ αυτό και τους κατατάσουμε στην ίδια ανειλικρική κατηγορία με τους προκατόχους τους. Τον ελληνικό λαό τον αφορά η αλήθεια, όσο πικρή και αν είναι. Ναι, αυτή είναι έτοιμος, αν δει να ξεδιπλώνεται ειλικρινέστατα μπροστά του, να τη αποδεχθεί, όσο πικρή και αν είναι