Κύριε πρόεδρε της ΚΕΔΕ
Αγαπητοί Συνάδελφοι Δήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι
Είμαστε σήμερα εδώ για να συζητήσουμε τα προβλήματα της Αυτοδιοίκησης.
Κάνουμε άλλη μια συζήτηση για να διαπιστώσουμε πάνω-κάτω τα ίδια προβλήματα.
Προβλήματα που όχι μόνο δεν λύνονται αλλά συνεχώς χειροτερεύουν.
Πόροι που διαρκώς περικόπτονται, προσωπικό που λιγοστεύει, γραφειοκρατία που αυξάνεται και μας πνίγει, και μια στοχοποίηση κατά καιρούς για το ότι οι Δήμοι είναι το άντρο της διαφθοράς και της κακοδιαχείρισης.
Μέσα σε όλα αυτά προσθέστε και μια γενικότερη «θολή» ατμόσφαιρα:
Πρώτον: Το πολιτικό κλίμα είναι ασταθές, η χώρα βρίσκεται με το ένα πόδι στις εκλογές και ξέρουμε ότι κατά πάγια ελληνική συνήθεια, σε προεκλογικές περιόδους το κεντρικό κράτος παραλύει.
Δεύτερον: Από τους εταίρους μας το μήνυμα είναι ένα : συνεχίστε την ίδια ασφυκτική οικονομική πολιτική.
Τρίτον: Ο προϋπολογισμός που ψηφίστηκε πριν λίγες μέρες στη Βουλή στέλνει για άλλη μια φορά στους Δήμους τον «λογαριασμό» της περιστολής των δαπανών του κράτους.
Εκ φύσεως απεχθάνομαι την απαισιοδοξία, τη μιζέρια και τη γκρίνια.
Γιατί όταν περιορίζεσαι σε αυτά, τελικά αυτοπεριορίζεσαι σε ένα πολύ στενό πλαίσιο ρόλου, αρμοδιοτήτων και πόρων που καταλήγει στο τέλος και το τέλειο πολιτικό άλλοθι της ακινησίας.
Το λέω συνεχώς πως, παρά το ασφυκτικό περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί στη χώρα και στην Αυτοδιοίκηση, ένας Δήμος, μια Δημοτική Αρχή, έχει τη δυνατότητα να μην μένει μόνο στην επώδυνη πολλές φορές εξαιτίας των συνθηκών, διαχείριση της καθημερινότητας.
Μπορεί με όραμα, έμπνευση, αλλά κυρίως με σχέδιο να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες που δημιουργούν μια ασπίδα προστασίας στην δοκιμαζόμενη κοινωνία μας και συμβάλουν στη δημιουργία ενός αναπτυξιακού περιβάλλοντος για να κινηθεί η τοπική οικονομία και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.
Ως Δημοτική Αρχή Ιωαννίνων αυτό προσπαθούμε να κάνουμε και θα συνεχίσουμε παρά τις δυσκολίες και –γιατί όχι- τα λάθη που θα κάνουμε.
Θα με ρωτήσετε τότε γιατί ανέφερα όλα τα προηγούμενα, γιατί ξεκίνησα την παρέμβαση μου με την απαρίθμηση όλων των αρνητικών.
Δεν έχω πρόθεση να σας κουράσω, ούτε να … φρεσκάρω τη μνήμη μας.
Τα γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι. Τα βιώνουμε καθημερινά.
Το θέμα είναι τι κάνουμε.
Πιστεύω ότι πρέπει να θέσουμε δυο-τρεις πολύ συγκεκριμένους στόχους. Τι ζητάμε, τι επιδιώκουμε.
Και να καταλήξουμε και σε ένα πλαίσιο δράσεων διεκδίκησης.
Συγκεκριμένο, ξεκάθαρο, στοχευμένο.
Να πω εδώ ότι δεν ξέρω, ειλικρινά, αν είναι καλή ή κακή η χρονική συγκυρία.
Δηλαδή με αυτή την πολιτική ρευστότητα, με τις εκλογές του προέδρου Δημοκρατίας, δεν ξέρω αν μπορεί αυτή τη στιγμή να ασχοληθεί κανείς από το Κέντρο με την Αυτοδιοίκηση.
Κι αν πάλι πάμε σε εκλογές, είναι μεν η ιδανική περίοδος για να αποσπάσουμε δεσμεύσεις, αλλά η εμπειρία έδειξε ότι μετά την απομάκρυνση από την κάλπη οι δεσμεύσεις μπαίνουν στο ντουλάπι.
Εν πάση περιπτώσει εμείς έχουμε υποχρέωση να θέσουμε τα ζητήματα στο τραπέζι.
1— Ξεκινάω από τα πιο εύκολα, θεωρητικά: το θεσμικό πλαίσιο.
Δεν είμαι υπέρ της συνολικής απόρριψης του Καλλικράτη.
Όμως υπάρχουν σοβαρά προβλήματα που τα έχουμε εντοπίσει και υπάρχει – όπως ανέφερα και νωρίτερα- μια συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση με τη γραφειοκρατία.
Στην προσπάθεια να διορθωθούν στρεβλώσεις του παρελθόντος, περάσαμε στο άλλο άκρο, σε μια απίστευτη γραφειοκρατία
και περιορισμούς που πολλές φορές μας δένουν τα χέρια.
Υπάρχουν τα όργανα της ΚΕΔΕ, υπάρχουν οι επιτροπές, οι επιστημονικοί συνεργάτες, αν χρειάζεται να επαναδιατυπώσουμε τα σημεία που χρειάζονται διορθώσεις και να τα θέσουμε πολύ συγκεκριμένα στο Υπουργείο και τα πολιτικά κόμματα ως πλαίσιο διεκδίκησης.
2—Το προσωπικό
Ο υπηρεσιακός μηχανισμός των δήμων κουβαλάει όλα τα στρεβλά της δημόσιας διοίκησης και συν τοις άλλοις με τους μνημονιακούς περιορισμούς στις προσλήψεις και τις συνταξιοδοτήσεις, έχουμε πια φτάσει οι περισσότεροι Δήμοι σε σημεία οριακά.
Πρέπει να διεκδικήσουμε σθεναρά εξαιρέσεις από τον κανόνα του περιορισμού των προσλήψεων, τουλάχιστον σε υπηρεσίες που σχετίζονται με τη δημόσια υγεία, όπως η καθαριότητα.
Τα διάφορα προγράμματα δίμηνα, πεντάμηνα, οχτάμηνα, δεν αποτελούν λύση. Όχι μόνο για τη μορφή των σχέσεων εργασίας, αλλά και γιατί μόλις κάποιος εργαζόμενος μάθει τη δουλειά, πρέπει να φύγει.
3— Κι έρχομαι ίσως στο πιο δύσκολο θέμα: τα οικονομικά.
Εδώ πραγματικά δεν ξέρω τι να συμπεριλάβω και τι να αφήσω, όταν μάλιστα ο προϋπολογισμός ψηφίστηκε πριν λίγες μέρες.
Δεν χρειάζεται να τα επαναλάβω. Το πλαίσιο είχε τεθεί από την ΚΕΔΕ πριν την ψήφιση του προϋπολογισμού και σε γενικές γραμμές παραμένει ως έχει.
Η αλήθεια είναι ότι κι εμείς δεν είχαμε και κάποια σθεναρή διεκδίκηση.
Ίσως μαντεύαμε ότι δεν θα οδηγούσε πουθενά;
Αυτά σε πολύ γενικές γραμμές.
Δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο.
Θα ακούσω τους συναδέλφους μου και όλοι μαζί ελπίζω στο τέλος να καταλήξουμε και σε ένα πλαίσιο δράσεων, ώστε να μην μείνουμε μόνο στην απαρίθμηση των θεμάτων που μας απασχολούν.