Ο πολιτικός αναλυτής και διδάκτορας Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο Κρήτης Μανώλης Μαυροζαχαράκης.
Σχετικά με τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ- προοδευτική συμμαχία, είπε πως μία αλλαγή ηγεσίας πάντα συνδέεται με ρήγματα από τη μία πλευρά και με συναινέσεις από την άλλη.
Βλέπουμε μία μερίδα στελεχών και αξιωματούχων του ΣΥΡΙΖΑ να στοιχίζεται γύρω από τον κύριο Κασελάκη, ο οποίος ομολογουμένως για τα Ελληνικά δεδομένα συνιστά μία τολμηρή επιλογή.
Από την άλλη βλέπουμε οι λεγόμενοι “δελφίνοι” που διεκδικούσαν την εξουσία για την ηγεσία του κόμματος, αμφισβητούν τη συγκεκριμένη επιλογή.
Προσωπικά νομίζω ότι ο κύριος Κασελάκης έχει μία ορισμένη απήχηση στο εκλογικό σώμα, μεγαλύτερη από αυτούς που τον αμφισβητούν.
Οι βλέψεις του είναι να συγκροτήσει ένα κόμμα εξουσίας, η σκοπιμότητα του δεν είναι να πάει σε ένα κόμμα του 3%, σε ένα κόμμα μειοψηφίας. Θα επιχειρήσει με σύγχρονες μεθόδους οι οποίες θα είναι εμπνευσμένες και από τον επιχειρηματικό κόσμο στον οποίον ο ίδιος ανήκει, να εκσυγχρονίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον φέρεις σε μία πιο εκσυγχρονισμένη τροχιά του πολιτικού φάσματος.
Δεν γνωρίζω όμως αν θα τα καταφέρει, ομολογουμένως όμως έχουν περιστοιχηθεί δίπλα του και δυνάμεις οι οποίες κατά την άποψή μου ανήκουν στον παλαιοκομματικό κόσμο της αριστεράς, όπως για παράδειγμα ο κύριος Πολάκης.
Δεν μπορεί να πει κανείς ότι ανήκει στην εκσυγχρονισμένη πτέρυγα της αριστεράς.
Αναφορικά με την ουσία του πολιτικού του λόγου ο. κ Μαυροζαχαράκης υπογράμμισε πώς αισθάνεται πώς τη δεδομένη χρονική στιγμή μπορεί να μην έχει ουσία, αυτό όμως είναι μία επικοινωνιακή τακτική.
Η γενικότητα, η μη δέσμευση έχει μεγαλύτερο βαθμό πολυσυλλεκτικότητα σας, μεγαλύτερο βαθμό εισροής υποστηρικτών. Το να είναι γενικώς στις τοποθετήσεις του προσελκύει ενδεχομένως ένα μεγαλύτερο μέρος κόσμου.
Επίσης θα επικοινωνιακά του λάθη καταφέρνει και τα διορθώνει μέσω της εικόνας που προβάλλει. Είναι προφανές ότι γράφει στο γυαλί.
Επίσης θεωρώ ότι δεν πρόκειται για ένα προσωρινό πολιτικό φαινόμενο, αλλά νομίζω ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα θα είναι μέσα στο πολιτικό σκηνικό.
Εάν ακολουθήσει μία σωστή λογική μπορεί να επαναφέρει το κόμμα σε μία τροχιά εξουσίας, διότι έχει κάνει και κάποιες τοποθετήσεις που τους θεωρώ βάτες στην εποχή μας όπως για παράδειγμα το άνοιγμα που κάνει στο μεσαίο χώρο, απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και στο κέντρο, υπόσχεται κάτι, καθώς έχουν κυβέρνηση πολύ Με αυτή τη λογική και τη στρατηγική για ποιο λόγο να μην το κάνει και ο κύριος Κασελάκης.
Αυτή τη στιγμή και το ΠΑΣΟΚ παλεύει για να αποκτήσει μία διακριτή ταυτότητα, η οποία κατά τη δική μου άποψη αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Ναι μεν ευαγγελίζεται γενικά και αόριστα την σοσιαλδημοκρατία, δεν υπάρχει όμως μία ρήξη με την κυβερνώσα πολιτική, δεν βλέπω να υπάρχει μία αυστηρή και σκληρή κριτική απέναντι στο κυβερνητικό έργο. Νομίζω ότι θα χρειαστούν κάποια βήματα και από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ εάν θέλουν ενδεχομένως να μπουν σε ένα γόνιμο διάλογο και αναψηλάφηση των διαφορών και των κοινών σημείων.
Σύμφωνα με τον Μανώλη Μαυροζαχαράκη υπάρχει μία γενικότερη κατάσταση που ζήσαμε στις αυτοδιοικητικές αλλά και τις εθνικές εκλογές, καθώς η αποχή γιγαντώνεται, παρά το γεγονός ότι τα πολιτικά κόμματα που έχουν την εξουσία σπαταλούν πολλά χρήματα σε μία επικοινωνιακή προσπάθεια να πείσουν τον κόσμο να πάει να ψηφίσει.
Όμως δεν καταφέρνουν να τον πάνε, οι πολίτες αψηφούν το εκλογικό τους δικαίωμα και αυτό πολλές φορές αποσιωπάται και από τις δημοσκοπήσεις.
Αυτό το γεγονός της αδράνειας, της αμαζικότητας του πολιτικό φαινομένου το εκμεταλλεύονται κάποιες πολιτικές δυνάμεις οι οποίες πάνε μόνιμα στο μέτωπό της διαμαρτυρίας.
Η πολιτική που λειτουργεί μέσω της διαμαρτυρίας κατά των πάντων, κατά την προσωπική μου άποψη είναι κουτσομπολιό, είναι η λογική της άρνησης και τίποτε άλλο.
Εγώ να μην πρόταση δεν είναι συνυφασμένη στο συγκεκριμένο πολιτικό λόγο. Το να μιλάς έτσι αόριστα το να φύγεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να φτιάξω ένα αυτόνομο κράτος, δεν μας απαντάει στο ερώτημα εάν αυτό το κράτος είναι βιώσιμο κι αν είναι βιώσιμο με ποιους όρους.
Αυτή την απάντηση δεν την έχουμε ακούσει από κανένα λαϊκίστικο κόμμα, να μας εξηγήσουν τι σημαίνει ρήξη με το κατεστημένο, να μας πουν πρέπει να βγούμε στους δρόμους να πιάσουμε τα όπλα; δεν έχουμε ακούσει την συγκεκριμένη λογική αυτής της ρήξης, απλά ακόμα μόνο συνθήματα και αοριστολογίες.
Κλείνοντας την τοποθέτησή του και σχολιάζοντας τις εξελίξεις στο Μεσανατολικό, εκτίμησε ότι υπάρχει κίνδυνος γενικότερης ανάφλεξης γιατί τα ζάρια στην περιοχή έχουν πέσει.
Νομίζω πως εάν επικρατήσει η λογική της συγκράτησης και η λογική του φόβου τότε δεν θα πάμε σε μία ανάφλεξη γενική, αλλά σε μία Περιφερειακή στην οποία θα είχε εμπλοκή το Ιράν και η Τουρκία, το Ισραήλ, η Αμερική και δεν ξέρω ποιος άλλος.
Θεωρώ όμως κάπως απίθανο να έχουμε μία γενικότερη ανάφλεξη, ότι το φαινόμενο θα μείνει περιφερειακά περιορισμένο και θα έχει κόστος στις χώρες που εμπλέκονται.
Σχετικά όμως με το ζήτημα κάλυψης του Παλαιστηνιακού από στα δυτικά μέσα είπε ότι μεροληπτούν υπέρ του Ισραήλ και αυτό είναι αναμφισβήτητο. Οι δυνάμεις όμως που εκφράζουν τον συντηρητισμό στην Παλαιστίνη έδωσαν την αφορμή να γίνει αυτή την επίθεση.
Η επίθεση που έγινε στο Ισραήλ ήταν αποτρόπαια και καταδικαστέα, από την άλλη πλευρά δεν μπορούμε μέσα στην γενικοποίηση να καταστήσουμε κατά κάποιο τρόπο ως εχθρό και τον λαό της Παλαιστίνης γενικότερα.
Ο λαός της Παλαιστίνης έχει το δικαίωμα ένα δικό του αυτόνομο κράτος και αυτό είναι ένα αίτημα το οποίο εξακολουθεί να υπάρχει και δεν πρέπει να αμφισβητηθεί από κανέναν.