Στην εποχή που θεωρείται δεδομένη η συνδιαλλαγή του πολίτη με τον πολιτευόμενο, η συνύφανση του πολιτευόμενου με την διαφθορά και της διαφθοράς με την πολιτική είναι εξαιρετικά δύσκολο έως απίθανο να ριχθείς σε αυτή την αρένα με πανοπλία τις πολιτικές σου θέσεις, όπλο την ουσία και μοναδική σου ασπίδα την αλήθεια.
Όταν η επικρατούσα άποψη στην κοινωνία είναι ότι ο σώσον εαυτό βαδίζει και η οργή κυριαρχεί ως συναίσθημα στις καρδιές των ανθρώπων, είναι επόμενο να αυθυποβάλλονται και οι πλέον συνειδητοποιημένοι χαρακτήρες με το ένστικτο και την λογική να βρίσκονται αντιμέτωπα σε κάθε σου βήμα. Η συνταγή της διαίρεσης γνωστή στον άνθρωπο εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αν και αλλάζει με τα κοινωνικά δεδομένα. Τα υλικά όμως παραμένουν τα ίδια και δεν είναι άλλα από το μίσος, τον εγωισμό, την αλαζονεία, την μισαλλοδοξία, τον οχαδερφισμό, την αδιαφορία και μια ατελείωτη λίστα χαρακτηριστικών που θα επιβιώνουν για όσο συνεχίζει να υπάρχει το ανθρώπινο είδος.
Δεν είμαστε ουτοπιστές και γνωρίζουμε ότι τα χαρακτηριστικά αυτά αποτελούν μέρος του ενστίκτου της ανθρώπινης φύσης. Δεν ζητάμε να εξαφανίσουμε οποιονδήποτε αισθάνεται έτσι, αλλά να σταματήσουμε την καλλιέργεια αυτών των συναισθημάτων. Να αναδείξουμε έμφυτα ανθρώπινα χαρακτηριστικά όπως η αγάπη, η αλληλεγγύη, η κοινωνικότητα, η συμμετοχή και όλα εκείνα που ανήκουν στην ίδια ατελείωτη λίστα της ανθρώπινης φύσης, αλλά οδηγούν σε εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα. Αυτά που αποτελούν τα υλικά μιας τελείως διαφορετικής συνταγής η οποία οδηγεί στην ομαλή συμβίωση, στην συνύπαρξη, την βελτίωση, τον πολλαπλασιασμό ή με μια λέξη, την δημιουργικότητα.
Η καλλιέργεια αυτών των χαρακτηριστικών είναι μια διαδικασία τελείως διαφορετική από αυτή που δημιουργεί τον ατομικισμό, την ξενοφοβία, την αποξένωση και όλων εκείνων των χαρακτηριστικών που ευημερούν στις ψυχές των ανθρώπων σήμερα. Η διαδικασία αυτή απέχει παρασάγγας από την επικρατούσα άποψη στη σημερινή κοινωνία και καλείται να αντιμετωπίσει όλα εκείνα τα φαινόμενα που οδηγούν σε αντίθετα αποτελέσματα. Πρόκειται για μια διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί από όλους εμάς και τον καθένα ξεχωριστά και όχι κάποια ανώτερη δύναμη, κάποιο φάντασμα ή φωτεινή προσωπικότητα, κάποιον μεσσία. Δεν βασίζεται σε σκοτεινές ή φωτεινές δυνάμεις εκ των άνωθεν, μεγαλύτερες ή πιο δυνατές από εσένα. Πρόκειται για μια διαδικασία εσωτερική, που έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Μια διαδικασία που τίθεται σε εφαρμογή εκ των έσω του καθενός ξεχωριστά.
Πρόκειται για μια αλυσιδωτή αντίδραση που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω σε αυτή την κοινωνία μόνο με την αλλαγή του βασικού συστατικού αυτής. Είναι ο άνθρωπος αυτός που απαρτίζει την κοινωνία και τα χαρακτηριστικά του ιδίου αυτά που την χαρακτηρίζουν. Αν δεν αλλάξει αυτός, αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, αποκλείεται να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε. Αποκλείεται να αλλάξουμε ριζικά όλα τα κακώς κείμενα της κοινωνίας, αν αυτή η αλλαγή δεν προέρχεται από την ρίζα, τον άνθρωπο. Ότι και αν μας είπαν οι καλύτεροι κοινωνιολόγοι της ιστορίας, όσο αφορά την ανάλυση της εκάστοτε τάξης πραγμάτων, εμείς σήμερα ζούμε μια διαφορετική και ιδιαίτερη πραγματικότητα.
Νιώθουμε πολύ πιο έντονα από άλλους λαούς και ανθρώπους ανά την υφήλιο την ανάγκη να αλλάξει κάτι το οποίο δεν δουλεύει. Κάτι δεν πάει καλά και αυτό το βλέπουμε όλοι, στον κόσμο που ζούμε, στην Ευρώπη, στη χώρα μας, στην μικρογραφία της κοινωνίας του καθενός, ο καθένας μέσα του. Συμφωνούμε όλοι σε αυτό. Εντοπίζουμε προβλήματα στην πόλη μας, στη χώρα μας εντοπίζουμε προβλήματα παντού! Θέλουμε να τα αλλάξουμε όλα, αλλά δεν γίνεται. Δεν γίνεται έτσι. Βλέπουμε εχθρούς παντού, τα βάζουμε με όλους, έως ότου καταλήγουμε ότι μόνο τον εαυτό μας μπορούμε να εμπιστευτούμε και κανέναν άλλο. Αυτό δεν είναι λάθος. Λάθος είναι να γίνεσαι συνένοχος σε έναν κόσμο που αδυνατείς να αλλάξεις. Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις μια εδραιωμένη φιλοσοφία. Δεν εθελοτυφλώ και δεν θα διαφωνήσω με αυτούς που λένε ότι δεν είμαστε μόνο εμείς έτσι.
Ξέρουμε ότι έτσι λειτουργεί ο κόσμος, ξέρουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο στη χώρα μας, ξέρουμε ότι δεν περιορίζεται ούτε στην Ευρώπη. Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο και τα κακώς κείμενα επικρατούν σε όλη την υφήλιο. Οι παρασιτικές λογικές, η κερδοσκοπία σε βάρος των αδύναμων, η αδικία, η τρομοκρατία, ο κοινωνικός αποκλεισμός, είναι λίγα από τα πολλά φαινόμενα που δεν μας αρέσουν, αλλά αντιλαμβανόμαστε ότι επικρατούν σε παγκόσμια κλίμακα.
Εάν θέλουμε αυτό να το αλλάξουμε, πρέπει να ξεκινήσουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Πρέπει ο καθένας από εμάς να αλλάξει για να μπορέσει να ζητά από τον διπλανό του να κάνει το ίδιο και μόνο αν το κάνει και αυτός θα συμπορεύονται, και ούτω καθεξής. Αυτή η διαδικασία μπορεί να συμβαίνει σε διάφορες παρέες, δωμάτια, πυρήνες, ομάδες, πόλεις ανά τον κόσμο, χώρες και αυτές οι πολύ μικρές έως αμελητέες δυνάμεις, έχοντας χτιστεί από την βάση, έχοντας αλλάξει από την ρίζα και με εφαλτήριο τις ίδιες αξίες και αρχές μπορούν να ενώνονται και να μεγαλώνουν τις δυνάμεις τους έως ότου αποτελέσουν μια ενιαία δύναμη-λογική που θα μπορέσει να γίνει η επικρατούσα άποψη και να επιφέρει την κοινωνική αλλαγή που όλοι θέλουμε να δούμε, αλλά αρνούμαστε να ξεκινήσουμε από τον φόβο ότι δεν θα επιβιώσουμε. Αυτή η λογική βασίζεται στην αυτοοργάνωση που ζητά ο ΓΑΠ από την κοινωνία σήμερα.
Αυτή είναι η πραγματική φιλοσοφία της αναρχίας και αν μας μάθανε ότι αναρχικός είναι αυτός που πετάει πέτρες και μολότοφ είναι για να θάψουν αυτή τη φιλοσοφία βαθιά μέσα στις ψυχές μας, να μην μπορέσουμε ποτέ να ταυτιστούμε με αυτή και αυτή η ιδέα να γεράσει μέσα μας πιο γρήγορα από το σώμα και να εξαφανιστεί. Δεν θα μπω στην διαδικασία να αποκρούσω τη λάσπη που βάλλεται κατά του ανθρώπου που πήρε την πρωτοβουλία να δημιουργήσει το κίνημα που βασίζεται σε αυτή την ιδέα. Γράφοντας αυτό το κείμενο θα συνεχίσω να φαντάζομαι ότι μιλάω σε ανθρώπους που είτε ήδη γνωρίζουν ποιος είναι ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και ποια είναι η δράση του, είτε είναι αρκετά ανοιχτόμυαλοι για να συνεχίζουν ακόμα να διαβάζουν. Δεν γνωρίζω προσωπικά τον Γιώργο, αλλά αισθάνομαι ότι η φιλία που μας δένει είναι πολύ πιο ισχυρή από αυτή που έχω με πολλούς τους οποίους γνωρίζω προσωπικά.
Το αισθάνθηκα και λίγες μέρες νωρίτερα στο Αγρίνιο πριν την ομιλία του, όταν ένιωσα αυτό που μαρτυρούσε η έκφραση του προσώπου του, όταν τον κατασπάραζαν οι φανατισμένοι γέροι, στην προσπάθεια του να αποχωρήσει από την αίθουσα και κάθε φορά που φώναζαν το σύνθημα «Πα-πα-νδέου» κατά την διάρκεια της ομιλίας του. Προσπάθησα μέσα στο πλήθος που είχε φάει το μισό κιλό μέικαπ της τηλεοπτικής προβολής από το πρόσωπο του να τον πλησιάσω και όταν έφτασε δίπλα μου του είπα: «Πρόεδρε, το νου σου στα ψηφοδέλτια, δεν πρέπει να την χάσουμε αυτή τη μάχη». Αμέσως σοβάρεψε και με ένα αίσθημα έντονης ανησυχίας μου απάντησε: «Ναι-ναι, πρέπει να είναι σωστά.»
Αμέσως μετά και λίγο πριν μπει στο αυτοκίνητο για να φύγει, όταν τα βλέμματα μας συναντήθηκαν ξεκάθαρα για μερικά δευτερόλεπτα, χωρίς τους φανατισμένους γέρους ανάμεσα μας, εκεί που η γλώσσα του σώματος μπορούσε να μιλήσει, το ένιωσα ξεκάθαρα. Οι προβληματισμοί μας ήτανε κοινοί. Γνωρίζω ποιος είναι ο Γιώργος από την αρθρογραφία του, από τις πολιτικές του θέσεις που 10 χρόνια τώρα που τον παρακολουθώ, υπηρετούν τις ίδιες αξίες και ιδανικά. Δεν αναφέρομαι στα διαγγέλματα και τις ομιλίες του, αυτά που έχουν γράψει άλλοι για να τα διαβάσει, αν και πλέον είμαι σε θέση να καταλαβαίνω και σε αυτά πότε βάζει ο ίδιος την δική του πινελιά χωρίς να τον βλέπω, αρκεί να τον ακούω. Αναφέρομαι σε αυτά που έχει γράψει ο ίδιος και πιστέψτε με όταν παρακολουθείς έναν άνθρωπο για τόσο μεγάλο διάστημα με τόση προσοχή, μπορείς να γνωρίζεις μέχρι και τον τρόπο που γράφει.
Εν κατακλείδι η σχέση που έχω με τον Γιώργο είναι αντίστοιχη της σχέσης που αναπτύσσει ένας άνθρωπος με τον συγγραφέα του αγαπημένου του βιβλίου. Το ξέρω ότι ειδικά σαν πρωθυπουργός της Ελλάδας αναγκάστηκε να κάνει πράγματα που ποτέ δεν θα ήθελε. Σίγουρα συμβιβάστηκε, σίγουρα χειραγωγήθηκε. Εξάλλου σε ποιον πρωθυπουργό ποιας χώρας δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο; Θα ήμασταν αφελείς αν πιστεύαμε ότι οι ηγέτες των χωρών στις μέρες μας λειτουργούν αυτόκλητα και δεν αποτελούν πιόνια των αγορών και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Είμαστε αφελείς αν πιστεύουμε ότι δεν θα ματώσουμε παλεύοντας με αυτά τα συμφέροντα. Εμείς ματώσαμε, ο Γιώργος μάτωσε, αλλά δεν πιστεύουμε ότι χάσαμε τον πόλεμο. Γιατί σε εκείνη τη μάχη που ματώσαμε κερδίσαμε πολλά. Κερδίσαμε όλες αυτές τις μικρές αλλαγές που πρόλαβε να κάνει ο στρατηγός στις μέρες του.
Αναφορικά κάποια από αυτά είναι το diavgeia, το opengov, η μετονομασία του υπουργίου «Δημόσιας Τάξης» σε υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη», η κατάργηση πόσων χιλιάδων προγραμμάτων stage, η φορολόγηση των εμβασμάτων προς το εξωτερικό και τους φορολογικού παραδείσους και άλλα πόσα που δεν έχει σε τελική ανάλυση τόσο μεγάλη σημασία να αναφέρω γιατί το μεγαλύτερο κέρδος εκείνης της μάχης ήταν η εμπειρία. Η εμπειρία που κέρδισε ένας άνθρωπος που τον εμπιστευόμαστε, ένας άνθρωπος δικός μας, από την θητεία του σαν πρωθυπουργός. Δεν με απασχολούν αυτοί που τον αποκαλούν προδότη, χωρίς να έχουν μάθει να παίρνουν μυρωδιά ούτε αυτά που συμβαίνουν κάτω από τη μύτη τους.
Δεν με απασχολούν ούτε αυτοί που του χρεώνουν όλα όσα η Ελλάδα περνάει σήμερα, γιατί δεν ξέρουν να διαβάζουν σωστά την ιστορία, άρα είναι προφανές ότι δεν θα μπορέσουν να γράψουν τη δική τους. Με ενδιαφέρουν αυτοί που καταλαβαίνουν, αλλά συνεχίζουν να τον αδικούν εσκεμμένα είτε γιατί αρνούνται να αλλάξουν οι ίδιοι και να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν, είτε φοβούνται να συστρατευθούν στο πλάι του απέναντι σε όλα εκείνα που αργά ή γρήγορα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε. Αυτό που έχω να τους πω είναι ότι ο Γιώργος δεν φοβήθηκε να πιάσει στα χέρια του το τιμόνι του ΠΑ.ΣΟ.Κ, αλλά ούτε και της χώρας την στιγμή που και τα δύο όδευαν ολοταχώς προ τον γκρεμό. Ο Γιώργος ήταν ένας υπεύθυνος αντιεξουσιαστής στην εξουσία. Χρειάζεται κι εσύ φίλε μου να γίνεις για να γεννηθεί το Κίνημα προτού η χώρα ακολουθήσει το δρόμο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
*O Αλκιβιάδης Κλοτσώνης ιδρυτικό μέλος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών.