Το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου ήταν γεμάτο από διπλωματική δραστηριότητα τόσο της χώρας μας όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πάρα από τα γνωστά ελληνοτουρκικά ζητήματα που απασχόλησαν τη Σύνοδο υπήρξαν σοβαρά θέματα που θα απασχολήσουν την Ευρώπη τους επόμενους μήνες και χρόνια.
Τα θέματα αυτά αφορούν την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να παραχωρήσει το καθεστώς προνομιακής ένταξης στις χώρες της Ουκρανίας και της Μολδαβίας, καθώς και την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων
( Σερβίας, Βόρειας Μακεδονίας και Αλβανίας) στην Ένωση.
Για το πρώτο θέμα δεν υπάρχουν, θεωρητικά, αντιρρήσεις από τις 27 χώρες λόγω της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και της άμεσης απειλής υπό την οποία βρίσκεται η Μολδαβία να αποτελέσει το επόμενο θύμα της Ρωσίας. Στην ουσία το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο, αλλά δε φαίνεται να απασχολεί αυτή τη στιγμή κανέναν ουσιαστικά εφόσον η είσοδος, αν γίνει τελικά, θα πραγματοποιηθεί μετά το 2033, δηλαδή περίπου μετά από μία δεκαετία και εφόσον δεν αλλάξουν τα διεθνή δεδομένα.
Σε ό,τι αφορά την είσοδο στη Ευρωπαϊκή Ένωση των Δυτικών Βαλκανίων τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα εφόσον ακόμη και σήμερα ισχύει το veto της Βουλγαρίας εναντίον της Βόρειας Μακεδονίας για θέματα που και εμάς απασχολούσαν μέχρι το 2018. Είναι το θέμα της Μακεδονικής γλώσσας, το οποίο η Βουλγαρία δε δέχεται με κανέναν τρόπο εφόσον δέχεται ότι η λεγόμενη Μακεδονική αποτελεί διάλεκτο της Βουλγαρικής γλώσσας. Τονίζει παράλληλα ότι υπάρχουν ανοιχτές εθνικές και ιστορικές διαφορές με τη Βόρεια Μακεδονία και απαιτεί να αναγνωρίσουν τα Σκόπια πως το έθνος και η γλώσσα τους έχει βουλγαρικές ρίζες, κάτι που απορρίπτει κατηγορηματικά η Βόρεια Μακεδονία, η οποία κατηγορεί τη Σόφια ότι με τις «ψευδείς» κατηγορίες υπονομεύει την ευρωπαϊκή πορεία της.
Πέραν τούτων όμως η Σόφια κατηγορεί τα Σκόπια για αντιβουλγαρική ρητορική και απροθυμία να εφαρμόσουν μια διμερή συμφωνία φιλίας μεταξύ των δύο χωρών από το 2017.
Το όλο κλίμα μεταξύ των δύο χωρών έχει υπονομεύσει και τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Σερβίας και της Αλβανίας, δεδομένου ότι οι χώρες αυτές είναι αναγκαίο να εισαχθούν μαζί στην Ένωση και να αποκόψουν την πρόσβαση της Ρωσίας στη Βαλκανική. Αυτό όμως συναντά την έντονη αντίδραση της Αλβανίας η οποία απαιτεί την ατομική πρόσκληση, κάτι που δε φαίνεται διατεθειμένη η Ευρώπη να δεχτεί, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι στη Β. Μακεδονία το 30% του πληθυσμού είναι Αλβανικής προέλευσης, αλλά και τη στάση της Αλβανίας στη διαμάχη Ελλάδας – Β. Μακεδονίας για το όνομα και τα λοιπά.
Τέλος το κρίσιμο αυτό δεκαήμερο θα βρεθεί υπό εξέταση στη Συνέλευση των μελών του ΝΑΤΟ, τα κρίσιμα θέματα της εισόδου στη συμμαχία της Σουηδίας και Φιλανδίας, στο οποίο αντιτάσσεται δυναμικά η Τουρκία. Η ελληνική κυβέρνηση από τις μέχρι τώρα κινήσεις της φαίνεται προετοιμασμένη για ουσιαστική προστασία των εθνικών συμφερόντων. Το πιο ουσιαστικό όμως είναι ότι στην ίδια γραμμή κινείται και η Αξιωματική αντιπολίτευση, παρά τις έντονες διαφορές της με την Κυβέρνηση, κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Ελπίζω ότι με το τέλος των Συνόδων αυτών η χώρα θα βγει πιο θωρακισμένη από τις εξ Ανατολών απειλές. Το άμεσο μέλλον θα ο δείξει.