Στην πρωτολογία του ο Βαγγέλης Βεροιώτης έκανε λόγο για ένα πολύ σοβαρό θέμα όπως είναι αυτό της ύδρευσης το οποίο ανάγκασε για την ιδιαίτερη συζήτηση η γενικευμένη αγανάκτηση που υπάρχει και στους κατοίκους, αλλά και σε κομμάτι των επισκεπτών του νησιού.
“Είναι αλήθεια ότι το μοντέλο ανάπτυξης δηλαδή της άναρχης οικοδόμησης τουριστικών καταλυμάτων και κατ επέκταση με την απότομη αύξηση χωρίς σχέδιο και σε περιοχές όπως βουνά και Λαγκάδια δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την όλη κατάσταση με συνέπεια να μην υπάρχει και το νερό.
Αν θέλουμε να δούμε το πρόβλημα στη ρίζα του το ζήτημα είναι πολιτικό, όπως γενικότερα η διαχείριση του νερού και αυτό γιατί θα πρέπει να απαντήσουμε σε μία σειρά από γιατί, όπως γιατί δεν φτάνει πολύ νερό στη Λευκάδα, είναι δευτερεύον ζήτημα το ότι κάποιος το παίρνει στη διαδρομή γιατί αν έφτανε το νερό με σύγχρονα έργα υποδομής από τις πηγές του Αγίου Γεωργίου θα έφτανε και για τη Λευκάδα, Πρέβεζα Άρτα και για την Αιτωλοακαρνανία που παίρνει ένα κομμάτι.
Ο λόγος που δεν έχει εκσυγχρονιστεί το δίκτυο όλα αυτά τα χρόνια έχει να κάνει με το γεγονός πως η βασική ανάγκη που λέγεται νερό είναι τελευταία σε όλες τις κυβερνήσεις και βασικά όλες οι δημοτικές αρχές βολεύονται κάτω από αυτή τη λογική.
Στο ερώτημα γιατί χάνεται το νερό πρόκειται για ένα ζήτημα έργων υποδομής τα οποία δεν υπάρχουν γιατί είναι τελευταίο στην λίστα προτεραιοτήτων η λαϊκή ανάγκη που λέγεται νερό.
Το κομμάτι της διαχείρισης του νερού είναι ένα ζήτημα, καθώς το νερό είναι λίγο, δεν γίνεται στην πλειοψηφία τους τα ξενοδοχεία να έχουν νερό και να μην έχουν και να το κάνουν, καθώς και τα διάφορα πολυτελή ή όχι καταλύματα και οικισμοί και τα χωριά μας να έχουν ελάχιστο ή καθόλου νερό, καθώς πρόκειται για ζήτημα και διαχείρισης των υπαρχόντων υδάτινων πόρων.
Επίσης δεν υπάρχει ξεχωριστό δίκτυο άρδευσης και όλα γίνονται μέσα από το δίκτυο ύδρευσης, δηλαδή δεν υπάρχουν υποδομές έτσι ώστε να χρησιμοποιηθεί το νερό της βροχής και μία σειρά άλλων υδάτινων πόρων που θα μπορούσαμε να έχουμε εκμεταλλευτεί και να έχουμε νερό για τις αρδευτικές ανάγκες, με συνέπεια να εξαρτόμαστε από γεωτρήσεις οι οποίες στερεύουν, δεν βρίσκουμε εύκολα άλλες και το πρόβλημα οξύνεται ακόμα περισσότερο.
Η δημοτική αρχή πρέπει να εξετάσει τον εκσυγχρονισμό των αντλιοστασίων που από ότι φαίνεται είναι καταλυτικός παράγοντας για τη λειτουργία του όλου δικτύου ύδρευσης και για να πηγαίνει το νερό όταν υπάρχει και στα πιο ψηλά σημεία στα χωριά μας.
Επίσης πρέπει να εφαρμοστεί ένας συγκεκριμένος κανονισμός ύδρευσης, είναι γνωστός πρέπει να σπάσουν αυγά ιδιαίτερα με τους κακοπληρωτές, με αυτούς πρέπει να υπάρξει σύγκρουση.
Ο Λευκαδιτικος λαός εκτός από τις σύγχρονες υποδομές που ζητάει έχει πει ένα όχι στην ιδιωτικοποίηση, δηλαδή στην παραχώρηση του νερού στην ΕΥΔΑΠ.
Καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι θα βρει ευήκοα ώτα μία τέτοια προοπτική, γιατί σαν την καλύβα του Χότζα ενδεχομένως να λύσει προσωρινά και στην αρχή ορισμένα οξυμένα προβλήματα που σχετίζονται με τη διαχείριση κυρίως του νερού, όπως το να μην ψάχνουμε εξωτερικούς συνεργάτες του δήμου, αλλά μία μεγαλύτερη επιχείρηση να συνδράμει με το προσωπικό της σε αυτή τη διαδικασία.
Η εμπειρία δείχνει ότι και σε άλλες περιοχές που είναι η ΕΥΔΑΠ δεν έχουν λυθεί τα προβλήματα, αντίθετα υπάρχουν και εκεί γιατί η όλη διαχείριση του νερού γίνεται με βάση το κριτήριο του κέρδους.