Για την έξαρση της εγκληματικότητας και τα πρωτοφανή περιστατικά βίας με αφορμή και το περιστατικό της 84χρονης γυναίκας από την Πρέβεζα μίλησε στο απογευματινό μαγκαζίνο του Prisma 91,6 η καθηγήτρια εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Χριστίνα Zαραφωνίτου.
Όπως είπε υπάρχει μία αλλαγή της εγκληματικότητας ποσοτική και ποιοτική η οποία δεν έγινε μέσα σε 2-3 χρόνια, αλλά υπάρχει μία ακολουθία αρκετών χρόνων ιδιαίτερα από το 90 και μετά με την μεγάλη αλλαγή στη σύγχρονη μορφή της εγκληματικότητας με μία αυξητική τάση.
“Υπάρχουν μερικές αυξομειώσεις μετά το 2010 με 2012 καθώς και αυξομειώσεις στη βαρύτητα των εγκλημάτων, γιατί το σημαντικό δεν είναι να ελέγξουμε μόνο τα ποσοτικά στοιχεία και κατά πόσο αυξήθηκαν και αυτό είναι πολύ σημαντικό, αλλά ακόμα και έτσι όπως αυξήθηκε η εγκληματικότητα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα είναι μικρότερη από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο, αυτό θα μπορούσε να λέει πολλά και διαφορετικά.
Μπορεί συγκριτικά με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να έχουμε και τώρα χαμηλή εγκληματικότητα όμως συγκριτικά με το τι γινόταν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, έχουμε μία αύξηση.
Το ποιοτικό όμως είναι πιο σημαντικό, καθώς υπάρχει μία αλλαγή της φυσιογνωμίας εγκληματικότητας. Ένα κύριο σημείο της είναι ότι αυξήθηκε πολύ η βία κατά προσώπων που συνοδεύει τα εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας. Δηλαδή κάποτε κάποιος θα πήγαινε να κλέψει, αν δεν μπορούσε γιατί δεν ήταν ευνοϊκές οι περιστάσεις θα έμενε σε μία απόπειρα και θα έφευγε. Τώρα θα χρησιμοποιήσει βία, εκβιασμούς απειλές και σωματικές βλάβες, μερικές φορές ακόμα και βιασμούς.
Η βία που στρέφεται κατά προσώπων είναι δυσανάλογη σε σχέση με το κέρδος που μπορεί να αποκομίσει ο δράστης από την εγκληματική του δράση, δηλαδή μπορεί και για ένα μικρό χρηματικό ποσό να φτάσει στο σημείο να σκοτώσει το θύμα του.
Μία άλλη ειδοποιός διαφορά των τελευταίων χρόνων είναι ότι το έγκλημα παύει να είναι ένα ξεκομμένο περιστατικό από την καθημερινότητα, γίνεται όλο και πιο ενταγμένο στις καθημερινές δραστηριότητες κυρίως των κατοίκων των μεγάλων πόλεων, όπως μία κλοπή, ληστεία και διάρρηξη δεν είναι κάτι ασυνήθιστο πια, από την άλλη και για τους δράστες δεν είναι τόσο ανοργάνωτο.
Ακόμα και τα μικρά εγκλήματα εντάσσονται σε πιο οργανωμένες μορφές εγκληματικότητας οι οποίες έχουν μία ιεραρχία και σκοπιμότητα “κερδοφόρας επιχείρησης” είναι μία δραστηριότητα η οποία είναι πιο δομημένη και πιο οργανωμένοι και αυτό είναι πολύ σημαντικό τόσο για τον τρόπο με τον οποίον πρέπει να προληφθεί και να αντιμετωπιστεί, όσο και για την εγκληματοποίηση που δημιουργεί στο εσωτερικό του, διότι λόγω της ιεραρχίας δημιουργεί κανόνες που αν δεν εφαρμοστούν θυματοποιούν και τα ίδια μέλη της οργάνωσης η οποία δεν είναι αναγκαστικά εγκληματική με την έννοια που την αναφέρει ο ποινικός κώδικας, αλλά έχει μία δομή αρκετά πιο εύπλαστη και πιο δύσκολα να εντοπιστεί.