Στους αγώνες που ακολουθούν όμως ακόμα και «αιώνιοι εχθροί» ένιωσαν να… υποπίπτουν στο αμάρτημα παραδοχής ή ιδεολογικής ταύτισης για 40 λεπτά με το μεγάλο αντίπαλο. Σε έπαιρνε και σε πήγαινε μόνο του, ένα πράγμα. Είτε ήταν ο Μπάνε του ’92, είτε ο Ντιέγαν του 2002, είτε ο «Άγιος Γεώργιος Πρίντεζης» ακριβώς 10 (ξανά) χρόνια αργότερα…
Διαβάστε περισσότερα στο menshouse.gr
Πηγή: ethnos.gr