O κ Μιχάλης Διακομιχάλης μας απέστειλε την παρακάτω επιστολή – απάντηση σε όσα ανέφεραν ο κ Ναξάκης και ο κ Καραμάνης στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν στα τοπικά ΜΜΕ.
“Άσφαιρα και Άστοχα” τα σχόλια Ναξάκη-Καραμάνη
Ούτε λέξη για το καυτό θέμα, τον ΠΑΡΑΝΟΜΟ αποκλεισμό μου από το Μεταπτυχιακό και τα Διδακτορικά.
Το θέμα της προσωπικής δίωξης που δέχομαι και της δυσλειτουργίας του Τμήματος που έχω θίξει, για τα οποία προσπάθησαν να απαντήσουν οι κ.κ. Ναξάκης-Καραμάνης, αποκαλύπτουν το ήθος και την προσωπικότητα όσων με πολεμούν, για τα οποία η απλή παράθεση γεγονότων χωρίς καμία υποκειμενική τοποθέτηση μου, αποκαλύπτει ποιος έχει δίκιο και ποιος ψεύδεται. Όποιος ακούσει τη συνέντευξη θα αντιληφθεί ότι δεν απαντήθηκε κανένα θέμα, παρά μόνο υπεκφυγές και λειψές τοποθετήσεις που προσπάθησαν να μετατρέψουν τα γεγονότα σε face news.
Η δυσφήμιση του Τμήματος είναι εμφανής σε όλους όσοι διαβάζουν το Εβδομαδιαίο Πρόγραμμα Μαθημάτων, τις τοποθετήσεις των μελών του Τμήματος στην Εισηγητική Έκθεση και στο Εκλεκτορικό μου, τα Πρακτικά για την άδεια διδασκαλίας σε Μεταπτυχιακό άλλου Ιδρύματος, το Πρακτικό για την «άδεια» μαγνητοφώνησης των Συνελεύσεων, τις ακατονόμαστες και απαράδεκτες φράσεις, ύβρεις, απειλές, εκφοβισμούς που εκτοξεύθηκαν εναντίον μου στη διάρκεια Συνελεύσεων, και πολλές άλλες ενέργειες που δεν του παρόντος να εκθέσω.
Η αρθρογραφία σε έγκυρη εφημερίδα της χώρας για θέματα οικονομικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος με συγκεκριμένες προτάσεις και τοποθετήσεις, η ανάδειξη των Πτυχιακών και Μεταπτυχιακών εργασιών των φοιτητών σε Συνέδρια ή σε Επιστημονικά Περιοδικά ακόμα και σε Βιβλίο το οποίο προλογίζει ο διεθνώς καταξιωμένος καθηγητής στο LSE Γιάννης Καλλίνικος, αποδίδοντας ιδιαίτερη η τιμή προς το πρόσωπο μου αλλά και προς το Τμήμα, η διδασκαλία πραγματικών πανεπιστημιακών συγγραμμάτων-βιβλίων και όχι Πρακτικών Συνεδρίων ή Συλλογικών τόμων με συγγραφή ενός από τα 13 κεφάλαια, σε άλλα Πανεπιστήμια, ο τίτλος του Επισκέπτη Καθηγητή που είναι μοναδικός στο Τμήμα, αυτά όλα αποτελούν ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ για το Τμήμα και για το Ίδρυμα.
Εφόσον ισχυρίζονται ότι ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ όλοι τους και έχω εγώ όλο το άδικο, σε τί τους ενοχλεί η δυνατότητα μαγνητοφώνησης, η οποία έτσι κι αλλιώς επιβάλλεται να υπάρχει από τη στιγμή που καταφεύγουν σε τακτικές τρομοκρατίας και τραμπουκισμού στις Συνελεύσεις και εν τέλει θέτουν σε ΑΝΑΣΤΟΛΗ τα Ακαδημαϊκά μου καθήκοντα, δηλαδή ουσιαστικά με παροπλίζουν???
Έπρεπε να είχαν αντιληφθεί στα τόσα χρόνια που υπηρετώ το Ελληνικό Δημόσιο με σεβασμό, ευθύνη, αφοσίωση και αποκλειστικότητα, ότι ουδέποτε θεώρησα ότι εργάζομαι για κανέναν ιδιώτη εργοδότη και γι’ αυτό ποτέ μου δεν συμπεριφέρθηκα ως υποτελής κανενός. Υπηρετώ ευσυνείδητα την Ελληνική παιδεία και τους φοιτητές ως πανεπιστημιακός δάσκαλος και ως άνθρωπος.
Είναι θεμιτό να αμφισβητήσει κάποιος το έργο μου, το πανεπιστημιακό μου επίπεδο ή κύρος, θέματα τα οποία ούτως ή άλλως έκριναν αρνητικά τα μέλη του Τμήματος ως μέλη του Εκλεκτορικού μου, αλλά απογοητεύτηκαν από την καθολική θετική ψήφο όλων των πανεπιστημιακών εκλεκτόρων, δεν πρόκειται όμως να επιτρέψω σε κανένα να σπιλώσει την προσωπικότητα μου και να αμφισβητήσει το ήθος και την αξιοπρέπεια μου. Η απίστευτη ευμεταβλητότητα στην αξιολόγηση του επιστημονικού μου έργου που έχουν επανειλημμένα επιδείξει τα μέλη του Τμήματος, κρίνοντας το ως ασήμαντο μέχρι μηδαμινό όταν αφορά στην προσωπική μου αξιολόγηση, αλλά ιδιαίτερα σημαντικό και προβεβλημένο όταν πρόκειται για την αξιολόγηση του Τμήματος, εάν δεν οφείλεται σε κάποια παθογένεια, από ποια δεοντολογία καθορίζεται? Η υποχρέωση μου για απάντηση στα όσα με κατηγορούν οι συνάδελφοι μου επιβάλλεται προς την κοινωνία της Πρέβεζας στην οποία ζω μαζί με την οικογένεια μου, η οποία με γνωρίζει τόσο για την επαγγελματική διαδρομή μου όσο και την ιδιωτική μου ζωή.
Για όλα τα υπόλοιπα το λόγο θα έχει πλέον η διοίκηση του Πανεπιστημίου και όπου κριθεί αναγκαίο και η δικαιοσύνη.
Μιχάλης Διακομιχάλης