Η παράστασή μας φέρει τον τίτλο «Γιοι και Κόρες», αλλά πιο σημαντική είναι η επεξηγηματική της φράση: μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας…
Ιστορίες αληθινές από γιαγιάδες και παππούδες που τις αφηγήθηκαν στο Γιάννη Καλαβριανό κι αυτός διάλεξε μερικές από αυτές για να τις δραματοποιήσει σε μια παράσταση, που απλόχερα μας παραχώρησε.
Γιαγιάδες και παππούδες, που κάποτε υπήρξαν κι αυτοί νέοι, γιοι και κόρες, με τα δικά τους προβλήματα, τα δικά τους όνειρα, τους δικούς τους έρωτες. Αυτά μας αφηγούνται. Προσωπικές ιστορίες απλών ανθρώπων μέσα στη δίνη της Ιστορίας: Μετανάστευση, Κατοχή, Εμφύλιος, Χούντα, το παραλλαγμένο ’81 του Παπανδρέου, Ολυμπιάδα. Βλέπουμε τις μικρές ιστορίες των ανθρώπων σαν παραμύθι πίσω από τις μεγάλες ιστορίες των χωρών. Να αναζητούν στιγμές ευτυχίας. Άνθρωποι που ζουν μέσα στη στέρηση και τον πόλεμο κι όμως δεν σταματούν να την ψάχνουν την ευτυχία. Ερωτεύονται ακόμη κι όταν τους ξεκουφαίνουν οι σειρήνες. Άνθρωποι που έλεγαν έρωτα και εννοούσαν έρωτα, που έλεγαν «θα κάνω τα πάντα» και έκαναν και κάτι παραπάνω.
Γιατί, τι νόημα έχει η ζωή χωρίς αγάπη; Η ζωή είναι μια στιγμή, ένα «ποπ» και πάει, τέλειωσε…!
Μουσικό Σχολείο Πρέβεζας
Πέμπτη, 18 Μαΐου στις 8 μ.μ. (Θεοφάνειος Αίθουσα Τέχνης)