Ένα ατυχές περιστατικό έχει διχάσει τα Μέσα Κοινωνικής δικτύωσης το τελευταίο διάστημα ζητώντας μετ’ επιτάσεως να μαθευτεί το όνομα του αιρετού που εκφράστηκε χυδαία, αν και πολλοί ισχυρίζονται ότι το γνωρίζουν.
Έτσι από στόμα σε στόμα διαδίδονται ονόματα και σπιλώνονται άνθρωποι χωρίς καμία απόδειξη, αλλά με ενδείξεις…
Φυσικά το θέμα θα είχε εκτονωθεί αν την στιγμή που ο αιρετός έβριζε χυδαία, ζητούσε συγνώμη εξηγούσε τι έχει γίνει και όλα θα είχαν τελειώσει… Αντιλαμβανόμαστε ότι θέλει πολιτικό θάρρος που δεν φάνηκε την δεδομένη χρονική στιγμή.
Και εκεί που περιμέναμε από το προεδρείο να μάθουμε νέα δεδομένα, τελικά ούτε οι ίδιοι έβγαλαν άκρη, ζήτησαν μάλιστα από τον αιρετό να ζητήσει συγνώμη, αλλιώς θα αποφανθεί ο ειδικός.
Διαβάζοντας όμως κορώνες καταδικαστικές για αυτή την απαράδεκτη έκφραση, η οποία είναι καταδικαστέα, επαναλαμβάνω ότι δεν έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα για το τι έχει συμβεί και κάποιοι βιάστηκαν να σηκώσουν το λάβαρο τηε επανάστασης.
Επίσης δεν μπορώ να κατανοήσω την λογική ότι θα έπρεπε τα Μέσα Ενημέρωσης να πάρουν θέση και να ονομάσουν τον αιρετό αφού γνωρίζουν. Επιτρέψτε μου να σας πω ότι η δημοσιογραφική δεοντολογία έχει κανόνες και δεν βασίζεται στο τι θέλουν να ακούσουν και να διαβάσουν κάποιοι για να ικανοποιηθούν.
Επίσης την ίδια γραμμή εμείς κρατήσαμε και είπαμε ότι άδικα στοχοποιούνται άδικα και άλλα άτομα πρόσφατα στο λαϊκό δικαστήριο των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης…
Ρωτώ λοιπόν, γιατί όλοι όσοι γνωρίζουν και κατακεραυνώνουν δεν το λένε το όνομα αναλαμβάνοντας την ευθύνη; Εκτός και αν κάποιοι δεν γνωρίζουν πως δεν μπορούμε να γράφουμε εικασίες αλλά μόνο επιβεβαιωμένο ρεπορτάζ.
Τα όσα διαβάζουμε όμως τις τελευταίες ώρες έχουν ξεπεράσει κάθε λογική με αποτέλεσμα να χάνεται και η ουσία…
Ας είμαστε προσεκτικοί και ας καταλάβουμε ότι άποψη διαμορφώνουμε πάντα όταν έχουμε μια ολοκληρωμένη άποψη. Μέχρι να αποφανθούν οι ειδικοί ποιος ήταν ο αθυρόστομος αιρετός, έχει το τεκμήριο της αθωότητας..
Εκτός και αν βρει τα πολιτικά κότσια να ζητήσει μια δημόσια συγνώμη για να ασχολούμαστε με κάτι άλλο γιατί είναι και οι μέρες του εγκλεισμού ζόρικες.
Παναγιώτης Κουνιάκης.