Στο απογευματινό μαγκαζίνο του Prisma 91,6, ανέλυσε τις εξελίξεις διεθνολόγος Αντωνιάδης Γιώργος, με επίκεντρο τις εξελίξεις στη Λιβύη και την διπλωματία της Ελληνικής Κυβέρνησης.
Συγκεκριμένα ανέφερε ότι με την επίσκεψη του Χαλιφά Χαφτάρ στην Αθήνα η κυβέρνηση σηματοδότησε μία αντίδραση με όρους επικοινωνιακούς, αναφορικά με τον αποκλεισμό της διάσκεψης στο Βερολίνο, ωστόσο πρακτικά δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα.
Η Αθήνα αισθάνεται ότι απομονώνεται από τη στιγμή που τόσο καιρό έλεγαν οι Έλληνες ιθύνοντες ότι η Τουρκία είναι διεθνώς απομονωμένη.
Επίσης σε ένα δεύτερο ουσιαστικό επίπεδο προσπαθεί να πιέσει για την επόμενη μέρα μέσω του Χαφτάρ την παρουσία της στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να διασφαλίσει ότι η πλευρά των στρατιωτικά νικητών, αλλά όχι πολιτικά της κυβέρνησης Εθνικής ενότητας θα διασφαλίσει τα εθνικά της συμφέροντα.
“Πρόκειται για μία μαξιμαλιστική κίνηση καθώς ο Στρατάρχης Χαφτάρ δεν είναι αναγνωρισμένος και δεν έχουμε το δικαίωμα να παρεμβαίνουμε στα εσωτερικά της Λιβύης, πράγμα για το οποίο κατηγορούμε από τη μία πλευρά την Τουρκία, αλλά από την άλλη κάνουμε και εμείς αυτό για το οποίο την κατηγορούμε ότι παρεμβαίνει στα εσωτερικά ενός άλλου κυρίαρχου κράτους.”
Στο ερώτημα αν ο Τούρκος πρόεδρος τη δεδομένη χρονική στιγμή έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, με μοχλό πίεσης το μεταναστευτικό, ανέφερε ότι τόσο η ελληνική κοινή γνώμη αλλά και τα μέσα ενημέρωσης υπερεκτιμούν το θέμα του μεταναστευτικού σε ζητήματα για οικονομίας και γεωπολιτικής.
“Η Γερμανία έχει ξεκάθαρα οικονομικά συμφέροντα που την κάνουν να εξαρτάται από την Ρωσία. Η Ρωσία παίζει έναν ρόλο περίπλοκο διάσπαση στις ευρωατλαντικής Συμμαχίας, συμμαχεί με την Τουρκία στο ζήτημα του East Med στηρίζοντας μέσω του Turkish stream 2 μία εξάρτηση της Ευρώπης, άρα Η Γερμανία δεν λαμβάνει μόνο το προσφυγικό, αλλά την ενεργειακή της εξάρτηση από τη Ρωσία που δεν θέλει στην ουσία να απεξαρτηθεί.
Από την άλλη έχουμε μία Γαλλία, η οποία είναι ανταγωνιστική προς τη Γερμανία και θέλει να δείξει ότι από εξαρτάται και για αυτό μας στηρίζει τόσο σθεναρά με το Ισραήλ και ο τρίτος παράγοντας που φαίνεται ότι είναι αποφασιστικός γιατί μη ενιαία φωνή της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η Ιταλία η οποία είναι επιτήδεια ουδέτερη για άλλη μία φορά, καθώς με την υποδοχή του Σάραντς στην Ιταλία, στηρίζει ουσιαστικά την Τουρκία και συντάσσεται με τη Γερμανία και με τα ρωσικά συμφέροντα, τόσο σε ενεργειακό αλλά και σε επίπεδο γεωπολιτικής.
Δεν είναι μόνο το μεταναστευτικό είναι πολύ πολύπλοκα γεωπολιτικά μπλόκ τα οποία συγκρούονται και δεν πρέπει να είναι σε όλα σημεία αναφοράς το μεταναστευτικό.