Στο απογευματινό μαγκαζίνο του Prisma 91,6 ήταν καλεσμένη η Ειρήνη Βονιτσάνου σε μία συζήτηση προβληματισμού και αφύπνισης με αφορμή τόσο τα γεγονότα που συμβαίνουν στον πλανήτη, αλλά και πως μπορούμε εμείς οι ίδιοι να βελτιώσουμε την καθημερινότητα μας.
Αναφερόμενη στην τάση που διαμορφώνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όλοι σχολιάζουν τα πάντα, ανέφερε ότι, “είναι πιο εύκολο να κρίνουμε κάτι παρά να διαθέσουμε τον προσωπικό μας χρόνο για να το βελτιώσουμε.
Αυτή είναι και μία δική μου επισήμανση η οποία πραγματικά με λυπεί, αλλά είναι μία πραγματικότητα από αυτές που πρέπει να αντιστρέψουμε, γιατί αν κρίνουμε όλοι κάτι που κάνουν δυο-τρεις ότι δεν είναι καλό, αν δεν μπούμε στη λογική να βοηθήσουμε κάποιους ανθρώπους και να βελτιώσουμε κάτι που αφορά τον τόπο μας, τότε δεν έχει κάποιο νόημα η κριτική.
Όλοι καθόμαστε πίσω από έναν υπολογιστή, κρατάμε το κινητό μας και είναι πάρα πολύ εύκολο να πατήσουμε τα πλήκτρα και να σχολιάσουμε κάτι, όσο εύκολο είναι και να σχολιάσουμε κάτι και εκτός από τον χρόνο που δαπανάμε δεν μας κοστίζει κάτι άλλο.”
“Με αφορμή το τέλος κάθε χρονιάς, που ουσιαστικά είναι η συνέχεια, καθώς εμείς οι άνθρωποι έχουμε κατανείμει τον χρόνο και τον αλλάζουμε, η ζωή μας είναι μία συνέχεια, όμως με αφορμή αυτό το σπάσιμο του χρόνου που κάνουμε, μπαίνουμε πάντα σε μία διαδικασία απολογισμού.
Μπαίνοντας και εγώ σε αυτή τη διαδικασία πραγματικά με όλα όσα συμβαίνουν και παρατηρούμε γύρω μας, μας πιάνει μία απελπισία και δεν νομίζω ότι συμβαίνει αυτό μόνο σε μένα.
Εγώ μπήκα στη διαδικασία να γράψω ένα κείμενο, θέλοντας να πω ότι ούτε η απελπισία είναι λύση και δεν πρέπει να μας πιάνει κατάθλιψη με όσα βλέπουμε και ακούμε, τα οποία είναι πραγματικά πολύ δυσάρεστα.
Ωστόσο πρέπει να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε και τι μπορεί να κάνει ο καθένας προσωπικά και για αυτό έγραψα πολύ απλά πράγματα τα οποία και εμένα σαν άνθρωπο με προβληματίζουν και τα αναζητώ όπως πώς μπορώ εγώ στην καθημερινότητά μου να βοηθήσω όσο το δυνατόν περισσότερο, να μειωθούν για παράδειγμα τα απορρίμματα μου, να μολύνω λιγότερο το περιβάλλον και αυτά είναι πράγματα που νομίζω ότι αν ο καθένας αλλάξει λίγο τις συνήθειές του θα δει μεγάλη αλλαγή.
Για παράδειγμα πίνοντας για πρώτη φορά στη ζωή μου καφέ φέτος συνειδητοποίησα πόσο επιβαρύνουν το περιβάλλον με τα πλαστικά ποτήρια και πόσα πολλά σκουπίδια καταναλώνω και επειδή δεν το ζούσα δεν μπορούσα να καταλάβω αυτό το μέγεθος της καθημερινότητας και εξεπλάγην.
Οπότε μπαίνοντας σε αυτή τη διαδικασία σκέφτεσαι ότι πρέπει να πάρουμε ένα παγουρίνο όπως είχαμε παλιά, για να κουβαλάμε το νερό και να αποφύγουμε την εξάδα των εμφιαλωμένων που δεν γνωρίζουμε και σε ποιες συνθήκες έχει εκτεθεί μέχρι να φτάσει στο σούπερ μάρκετ.
Επίσης μπορούμε να πάρουμε ένα θερμός για να βάζουμε μέσα τον καφέ μας, ενώ είδαμε και στη Λευκάδα μία κίνηση, από έναν επιχειρηματία, ο οποίος προσφέρει πιο φθηνό καφέ εάν ο καταναλωτής φέρει το δικό του ποτήρι.
Συγκεκριμένα πρόκειται για το κατάστημα Joy.”
Κάποιος μπορεί να ντρέπεται να πάρει επαναχρησιμοποιούμενο ποτήρι ή πάνινη σακούλα για να πάει σούπερ μάρκετ, εγώ ωστόσο δεν ντρέπομαι πια, καθώς γνωρίζω ότι με την πάνινη τσάντα και με μία χαρτοσακούλα γνωρίζω ότι δεν θα χρησιμοποιήσω μία επιπλέον πλαστική σακούλα.
Ωστόσο μέσα από αυτή τη διαδικασία πρέπει ο καθένας μας να δράσει, και να μην κριτικάρει μόνο το γεγονός ότι ο δήμος δεν κάνει ανακύκλωση. Δεν μου αρκεί να λέω ότι ο δήμος δεν πέρασε να μαζέψει τα σκουπίδια, πρέπει και εγώ προσωπικά να δω τι μπορώ να κάνω και πώς μπορώ να αλλάξω τις συνήθειές μου.
Νομίζω ότι υπάρχουν θετικές κινήσεις, καθώς μία μεγάλη αλυσίδα σούπερ κάνει ειδική καμπάνια για το πώς μπορούμε να τις αλλάξουμε. Από ολότελα κάτι είναι και αυτό. Τουλάχιστον σου λέει ότι υπάρχει και μία άλλη εναλλακτική και όποιος θέλει μπορεί να ευαισθητοποιηθεί και να την πράξει.