Το ζήτημα των απορριμμάτων και η χθεσινή μου ανάρτηση.
Η χθεσινή μου ανάρτηση για τη μεταφορά των απορριμμάτων ενόχλησε αρκετούς.
Ιδιαίτερα το Σπύρο Πολίτη, πρώην δημοτικό σύμβουλο, ο οποίος “γέμισε” τον τοίχο μου με πλήθος ερωτημάτων, τα περισσότερα κατά τη γνώμη μου μη σχετικά με την ανάρτηση.
Προχωρώ σ’ αυτή την ανάρτηση γιατί με το Σπύρο γνωρίζομαι δεκαετίες, παρά τις διαφορετικές μας απόψεις τον εκτιμώ και δεν επιθυμώ να θεωρηθεί ότι τον αγνοώ στα τόσα πολλά που έθιξε.
Το ζήτημα των απορριμμάτων έχει 3 διαστάσεις:
1. Την μεταφορά των δεματοποιημένων απορριμμάτων σε αδειοδοτημένο ΧΥΤΑ.
2. Τη διαχείριση των παραγομένων απορριμμάτων μέχρι τη λειτουργία της μονάδας επεξεργασίας τους, ΜΟ.Π.Α.Κ.
3. Την κατασκευή και οριστική λειτουργία της ΜΟ.Π.Α.Κ.
Η χθεσινή μου ανάρτησή αφορά στην 1η περίπτωση μόνο.
Αυτή η περίπτωση στοίχειωσε τη Λευκάδα τα τελευταία 2-3 χρόνια, εξαιτίας αυτής κατά τη γνώμη μου η παράταξη Δρακονταειδή δε βγήκε καν 2η στις δημοτικές εκλογές.
Σε αυτή μόνο αναφέρθηκα, αυτή κατά τη γνώμη μου αντιμετωπιζόταν εύκολα όπως και τελικά αποδείχθηκε.
Αρκεί να υπήρχε αποφασιστικότητα από την προηγούμενη δημοτική αρχή και πολιτική βούληση από την προηγούμενη κυβέρνηση. Για 5 ολόκληρα χρόνια, είτε δεν προνόησε κανείς για το πρόβλημα που ερχόταν, είτε αν κάποιος επιχείρησε να το αντιμετωπίσει, απέτυχε.
Αν και θα μου δοθεί η δυνατότητα να διατυπώσω την άποψή μου από άλλο βήμα για τη 2η και την 3η περίπτωση, επιτρέψτε μου μια συνοπτική αναφορά σε κάποια ζητήματα που επισημάνθηκαν στα σχόλια που ακολούθησαν την ανάρτησή μου.
1. Τι έκαναν οι προηγούμενοι τα τελευταία 30 χρόνια:
Πριν 30 χρόνια αλλά και πολύ αργότερα, ο πληθυσμός της Λευκάδας δεν έφτανε το καλοκαίρι τις 150.000.
Επίσης πριν το 2010, τα απορρίμματα των χωριών δεν ερχόταν στην πόλη, παρέμεναν στα χωριά πριν τους καποδιστριακούς δήμους και στους ΧΑΔΑ των καποδιστριακών δήμων αργότερα.
Επομένως το υπαρκτό βεβαίως πρόβλημα, αφενός μεν μοιραζόταν μεταξύ χωριών και πόλης, αφετέρου δε ήταν πολύ μικρότερο εξαιτίας της απουσίας της τουριστικής έκρηξης των τελευταίων χρόνων.
Κάποιος όμως φρόντισε για την αντιμετώπιση του προβλήματος που έβλεπε ότι ερχόταν. Σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση. Ευχαριστώ το Σπύρο για τη δημόσια αναγνώριση στα χθεσινά του σχόλια.
2. Ενόχλησε η έκφραση “εκλυόμενα αέρια” και ορισμένοι τα μπέρδεψαν με τις διοξίνες:
Τα εκλυόμενα αέρια των χωματερών είναι κυρίως μεθάνιο και διοξείδιο του άνθρακα. Αυτά μυρίζουν κυρίως, αυτά μας ταλαιπωρούν. Διοξίνες παράγονται κατά την καύση των πλαστικών, που δυστυχώς και αυτό συμβαίνει. Το διαδίκτυο μπορεί δώσει περαιτέρω πληροφορίες για όποιον ενδιαφέρεται.
3. Στα υπόλοιπα θα μας δοθεί η ευκαιρία να συζητήσουμε αναλυτικά και διεξοδικά, αφού βρίσκονται στην ατζέντα των ημερών που ακολουθούν. Πάντως δεν είναι δική μου δουλειά να “επικοινωνήσω” ενέργειες άλλων. Ο καθένας μας έχει την ευθύνη του τόσο για τις δράσεις του, όσο και για την γνωστοποίησή τους στο κοινό που αφορούν.
Δείτε τα σχόλια στην προηγούμενη ανάρτηση: