Τη δικιά του ζωή στην Ελλάδα έχει στήσει εδώ και 15 χρόνια ο παγκόσμιος πρωταθλητής πολεμικών τεχνών Thai Boxing Μοχάμεντ Μαγκάμι. «Στη Θεσσαλονίκη όλοι με φωνάζουν χαϊδευτικά Μο», είπε με ικανοποίηση στο ethnos.gr και πρόσθεσε: «Αν διασχίσω το κέντρο μέχρι τον Λευκό Πύργο θα συναντήσω περισσότερους φίλους και γνωστούς από ό,τι στο Αφγανιστάν. Όποτε επιστρέφω για να δω τους γονείς μου στην μικρή πόλη Τζαχουρί, πλέον δεν με αναγνωρίζουν. Η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα όπου ζω. Είναι το σπίτι μου. Εκεί που γεννήθηκα. Έτσι αισθάνομαι».
Έχοντας κατακτήσει τρία χρυσά μετάλλια σε παγκόσμιους αγώνες Πυγμαχίας στο Ιράν (2007), το Πακιστάν, την Ισπανία (2009, 2η θέση) σταμάτησε τον πρωταθλητισμό το 2010 (τελευταίος αγώνας στην Αλεξανδρούπολη) και έναν χρόνο αργότερα μαζί με Έλληνες φίλους του και συναθλητές δημιούργησαν έναν σύλλογο το THAI BOXING UNION στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Τα πρωινά παραδίδει μαθήματα ταϊλανδέζικου kick boxing στο σύλλογο σε μικρούς και μεγάλους και το απόγευμα πηγαίνει σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας στη Θεσσαλονίκη. Όνειρό του, όπως λέει, να τελειώσει το Λύκειο και να μπει στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσει φυσιοθεραπεία. Η ελληνική κοινωνία είναι πάρα πολύ ανοιχτή και φιλόξενη, παρατηρεί ο 36χρονος πρόσφυγας από το Αφγανιστάν. «Ωστόσο τα πράγματα έχουν ζορίσει για τους πρόσφυγες που φτάνουν τα τελευταία χρόνια τόσο λόγω της κρίσης που χτύπησε την ελληνική κοινωνία όσο και λόγω του μεγάλου αριθμού ανθρώπων που φτάνουν με κάθε τρόπο στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή».
Γιατί έφυγε από το Αφγανιστάν
Ο ίδιος έφυγε μαζί με τα αδέρφια του από το Αφγανιστάν για το Ιράν στα 13 του λόγω του πολέμου και λίγα χρόνια αργότερα πήρε την απόφαση να αφήσει για πάντα την Ασία. Πέρασε με βάρκα από τα τουρκικά παράλια στη Μυτιλήνη και έπειτα από 20 μέρες έφτασε στην Αθήνα το 2004. «Εκείνη την εποχή σε όλη την Ελλάδα ήμασταν όλοι και όλοι 40-50 πρόσφυγες από το Αφγανιστάν. Στην Αθήνα ακόμη καλά-καλά δεν ήξεραν που πέφτει ακριβώς στο χάρτη το Αφγανιστάν», θυμάται ο 36χρονος παγκόσμιος πρωταθλητής Thai.
Μπορούσες να βρεις δουλειά χωρίς να ξέρεις να μιλάς ελληνικά. «Σήμερα τα πράγματα έχουν ζορίσει τόσο για τους πρόσφυγες όσο και για τους ντόπιους. Το βλέπεις στα μάτια τους. Και η Ελλάδα έχει επωμιστεί ένα δυσανάλογο βάρος στο προσφυγικό. Δεν μπορεί να αντέξει μόνη της και να το διαχειριστεί» παρατηρεί ο 36χρονος Μο, ο οποίος για περισσότερο από δύο χρόνια εκτελούσε χρέη μεταφραστή φαρσί και νταρί στην Μη Κυβερνητική Οργάνωση Solidariy Now, βοηθώντας ομοεθνείς τους να βρουν τον δικό τους δρόμο. «Στο Αφγανιστάν έχει πόλεμο τα τελευταία 40 χρόνια. Όλοι το ξέρουν. Και να αν μπορούσαν, θα είχαν φύγει όλοι από κει».
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι πρόσφυγες επιλέγουν την Ελλάδα γιατί εδώ νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια από όλα τα κράτη που διασχίζουν μέχρι να φτάσουν. «Η αστυνομία δεν σε χτυπάει, σου πιάνει το χέρι και σε οδηγεί σε ένα κέντρο κράτησης προσφύγων. Νιώθεις ασφάλεια. Και σε αντιμετωπίζουν ως άνθρωπο. Ο λαός εδώ είναι πολύ ευγενικός Παντού υπάρχουν καλοί και οι κακοί σε μία κοινωνία Αν εσύ είσαι σωστός άνθρωπος θα βρεις σωστούς ανθρώπους Αν πιστεύεις στον εαυτό σου σέβεσαι τους νόμους, τους κανόνες, τότε όλα θα παν καλά» πρόσθεσε ο Μο.
Από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη
Έπειτα από μικρό διάστημα παραμονής στην Αθήνα, ο Μο βρέθηκε σε μία μικρή δομή προσφύγων στη Θεσσαλονίκη. «Όταν θέλεις να μείνεις σε μία χώρα πρέπει να μπεις μέσα στην κοινωνία. Η κοινωνία δεν είναι τα μαγαζιά. Δεν είναι μόνο να απολαμβάνεις την παραλία. Πρέπει να μπεις στη νοοτροπία και τη φιλοσοφία του Έλληνα, να μπεις στο πετσί του. Αυτό προσπάθησα να κάνω και εγώ». Αρχικά δούλεψε ως οικοδόμος βοηθώντας στην ανέγερση μεταξύ άλλων του εμπορικού κέντρου Mediterranean Cosmos και του κτιρίου στην Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή.
Πάντα, ωστόσο, στριφογύριζε στο μυαλό του ο αθλητισμός. Με τη βοήθεια του Γιώργου Σαμαρτζίδη ξεκίνησε προπονήσεις Thai στην Καλαμαριά, ενώ τακτικά παρέδιδε και ο ίδιος δωρεάν μαθήματα Thai Boxing στην παραλία Θεσσαλονίκης. Αργότερα δούλεψε σε γυμναστήρια και τα τελευταία χρόνια δημιούργησε με Έλληνες φίλους το σύλλογο Thai Boxig Union. «Δεν είναι αρκετά διαδεδομένο στην Ελλάδα. Σιγά σιγά όμως το μαθαίνει ο κόσμος». Τον ελεύθερο χρόνο του κάνει εκδρομές στην Ελλάδα και διαβάζει τους αγαπημένους του φιλοσόφους, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, και τον Σωκράτη. «Αυτό που παρατηρώ είναι ότι λείπει από πολλούς η παιδεία στη χώρα. Αρκεί να δεις τα σκουπίδια στο δρόμο. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε την πόλη ως σπίτι μας, διατηρώντας την καθαρή», κατέληξε ο νεαρός πυγμάχος.
Πηγή: ethnos.gr