Γράφει ο Χρήστος Τσούτσης
Η θεωρία της αριστερής παρένθεσης εισήχθη στην πολιτική ζωή του τόπου πρώτη φορά το 2014 και κορυφώθηκε στον πολιτικό διάλογο μετά την ήττα της Ν.Δ από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Πιο συγκεκριμένα εκφράζονταν κυρίαρχα υπέρ αυτής της λογικής, η τότε στενή ομάδα του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.
Απεδείχθη όμως λανθασμένη ρητορεία και στρατηγική από τη κατάληξη των πραγμάτων για τους εμπνευστές της και οδήγησε το επικοινωνιακό επιτελείο Σαμαρά στην συνέχεια στα πολιτικά τάρταρα…. (μάλιστα και ο Κ. Μητσοτάκης έχασε επικοινωνιακά χρησιμοποιώντας την από τις αρχές του 2016 καθώς δεν του βγήκε ούτε στο ελάχιστο… γι’ αυτό άλλωστε και την εγκατέλειψε γρήγορα στην πορεία.)
Γιατί συνέβη όμως αυτό;
Κυρίως διότι: α) Η ΝΔ υποτίμησε τον ΣYΡΙΖΑ (κι όσους τον ψήφισαν) ως νέα κυβέρνηση αλλά και όσους τον ανέδειξαν ως κυρίαρχο και κεντρικό πολιτικό υποκείμενο της εποχής.
Και β) Διότι δεν αντελήφθη η Ν.Δ τότε ούτε στοιχειωδώς το κοινωνικό-πολιτικό υπόβαθρο της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και με μπόλικη αλαζονεία, πέτυχε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: να τον ενισχύσει πολλαπλώς συσπειρώνοντας τον μπροστά σε κομβικές μάχες γι’ αυτόν…
Πιο συγκεκριμένα βοήθησε αυτή η ανάλυση όχι μόνο να εξαγριωθούν οι πολίτες( το σχήμα «για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ» επίσης είχε πλέον κουράσει και εκνευρίσει εκείνο το καιρό…) αλλά και να στρατευτούν με την Αριστερά απέναντί στο παλιό πολιτικό προσωπικό και στους εκφραστές της παραπάνω λογικής.
Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σε κρίσιμες στιγμές στο πλευρό του την κοινωνία…, όπως δηλαδή στο πρώτο εξάμηνο διαπραγμάτευσης, στο δημοψήφισμα ακόμα και μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου( καθαρός νικητής εκλογών Σεπτεμβρίου 2015- δεύτερη ευκαιρία διακυβέρνησης).
…Μετά την πρόσφατη μεγάλη επικράτηση της Ν.Δ ορισμένα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να οικειοποιούνται αυτή την ρητορική(που επί της ουσίας ήταν ξένη σε αυτούς μέχρι πρότινος) και να αποδίδουν παρόμοια αντιμετώπιση για την ΝΔ και τον Κ. Μητσοτάκη.
…Ως κυβέρνησης δηλαδή και νέου πρωθυπουργού «δεξιάς παρένθεσης»…
Έχουν ακουστεί διάφορα τραγικά και επιπόλαια από πολιτικής ανάλυσης μέχρι σήμερα όπως ότι «σε δυο μήνες οι μισοί που ψήφισαν θα το χουν μετανιώσει», «ο Μητσοτάκης δεν θα βγάλει την τετραετία», «θα αρχίσει γρήγορα να τρίζει» κλπ.
Τέτοιες προσεγγίσεις λοιπόν, όχι μόνο υποτιμούν βασικά στοιχεία εκπροσώπησης και ρευμάτων στην κοινωνία .., αλλά είναι και βαθειά επιπόλαιες αγγίζοντας τα όρια της απολιτίκ προσέγγισης. ( Τις είδαμε αρχικά και τις διαβάσαμε μετά το αποτέλεσμα και των ευρωεκλογών… «Φταίει ο κακός λαός»… « Καλά να πάθουν» … « Το ματς γυρίζει» κλπ.)
Γιατί όμως είναι λαθεμένες πολιτικά επιπόλαιες καθώς και επικοινωνιακά πρόχειρες, τώρα ειδικά αυτές οι προσεγγίσεις…;
Πρώτον επειδή υποτιμούν ένα ισχυρό αντισύριζα ρεύμα το οποίο έχει διαμορφωθεί ίσως και παγιωθεί( καλώς ή κακώς υπάρχει… και λόγω γενικότερων ελλείψεων της κυβερνητικής πολιτικής στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ και λόγω τρίτου μνημονίου πιο ειδικά αλλά και λόγω της συστηματικής επίθεσης το τελευταίο χρονικό διάστημα πριν τις εκλογές από ΜΜΕ προς τον ΣΥΡΙΖΑ) και εκφράστηκε ενισχυμένο στις εκλογές. Το είχαν καταγράψει όλες οι δημοσκοπήσεις και άλλωστε το 40% της ΝΔ (ένα ποσοστό πολύ μεγάλο, ιδίως για τα τελευταία μνημονιακά χρόνια που μας επιστρέφει σε εποχές του 2009- δηλαδή προ κρίσεως…) είναι ενδεικτικό αυτής της τάσης.
Δεύτερον, μια σειρά προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης που ήδη έχουν διαφανεί (λ.χ. αλλαγή νόμου Παρασκευόπουλου, κατάργηση πανεπιστημιακού ασύλου, δόγμα νόμος και τάξη) είναι εξαιρετικά πιθανό ότι θα βρουν ευρεία κοινοβουλευτική συναίνεση (ήδη το ΚΙΝΑΛ ψελλίζει θετικά και αν βάλουμε και την σοβαρή Χ.Α του κ. Βελόπουλου στο κάδρο παρατηρείτε μια αυξανόμενη νέα πλειοψηφία εντός βουλής που είναι αποφασισμένη να προχωρήσει αυτόν το σχεδιασμό) .
Ασφαλώς θα υπάρξουν αντιδράσεις, αλλά είναι εντελώς ανοιχτό και υπό διακύβευση, αν αυτές θα καταφέρουν να διαρρήξουν την παραπάνω συναίνεση πετυχαίνοντας ανατροπές και νέες νίκες. ( Επίσης είναι πολύ εύκολο να λένε προφορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα βγουν ξανά στο δρόμο να διεκδικήσουν πράγματα… αλλά είναι πολύ δύσκολο να οργανωθεί και θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο χωρίς κοινωνική εκπροσώπηση «στην βάση» και μαζικές οργανώσεις.)
Τρίτον, το νέο υπουργικό συμβούλιο με την ισχυρή παρουσία τεχνοκρατών, στελεχών της αγοράς, προσώπων εκτός του στενού δεξιού πυρήνα και από άλλους κομματικούς χώρους απέχει παρασάγγας από ένα κλασικό παλαιοδεξιό σχήμα, όπου τον τόνο θα έδιναν οι γνωστοί Καραμανλικοί ή Σαμαρικοί βουλευτές.
Αν προσθέσουμε και την ενισχυμένη αυτοδυναμία και τον αριθμό των 158 βουλευτών της νέας κυβέρνησης τότε δεν διαφαίνεται εύκολα μεγάλος χώρος να αμφισβητήσει ή και να εκβιάσει κάποιος πολιτικά τον νέο πρωθυπουργό ο οποίος έχει επίσης αρκετούς νέους βουλευτές στο πλευρό του.
Δεν θέλω να πω ότι δεν θα υπάρξουν αντιστάσεις και ότι η ΝΔ θα είναι παντοδύναμη. Και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να συμβεί αυτό.
Και αντιστάσεις λοιπόν θα εμφανιστούν (και το κρίσιμο είναι να δούμε τα εργαλεία με τα οποία μπορεί κάτι τέτοιο να επιτευχτεί) και τα προβλήματα μπορεί να αποδειχθούν καταιγιστικά στην πορεία για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτό που μετράει όμως και που πρέπει να τονιστεί είναι ότι μια ενδεχόμενη θεωρία της «δεξιάς παρένθεσης» μόνο βλαπτική θα αποδεχτεί. Όχι γι’ αυτούς που οι εισηγητές της θέλουν και προσπαθούν να βάλουν σε παρένθεση, αλλά κατά κύριο λόγο για τους ίδιους τους εισηγητές της δηλαδή για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
ΥΓ. Για όποιον αμφιβάλλει πάντως ως προς την αστοχία της θεωρίας της “αριστερής παρένθεσης”, το σχεδόν 32% του Σύριζα, τέσσερα χρόνια και κάτι μετά, είναι η καλύτερη απόδειξη…για το πόσο ρηχή και πολιτικά λαθεμένη ήταν η παραπάνω προσέγγιση.