Γράφει ο Χαράλαμπος (Μπάμπης) Πάνης, Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση
Η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών αποτελεί παρέμβαση η οποία κατά κύριο λόγο έχει ως στόχο την καλυτέρευση ή την εξασφάλιση αγροτικού εισοδήματος.
Τελευταία καθώς η έλλειψη νερού αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα της εποχής μας, παρατηρείται αναδιάρθρωση καλλιεργειών με γνώμονα την αειφορική διαχείριση των υδάτινων πόρων.
Όποιες προσπάθειες και αν έχουν γίνει έχουν ιδιωτικό χαρακτήρα και πολλές φορές οι εν λόγω παρεμβάσεις προσαρμογής της γεωργίας σε νέα δεδομένα και νέες συνθήκες, στηρίζονται σε πληροφορίες περί εύκολου και γρήγορου κέρδους χωρίς κόπο οδηγώντας μαθηματικά σε λάθος επιλογή.
Κανείς μας δεν έχει τη μαγική συνταγή ή μπορεί να δώσει απάντηση σε αυτό το ζήτημα με ευκολία, μπορούμε όμως να συμφωνήσουμε σε κάποιες παραδοχές οι οποίες αποτελούν κοινό τόπο.
Καμία δημόσια υπηρεσία, δεν ασχολήθηκε τα τελευταία χρόνια με το τι πρέπει να καλλιεργηθεί και που.
Το εν λόγω ερώτημα αναμφίβολα έχει απασχολήσει όσους είναι κάτοχοι χέρσας γης και πιο έντονα απασχολεί εκείνους που επαναπατρίζονται.
Αν περπατήσει κανείς στον κάμπο της Πρέβεζας θα διαπιστώσει ότι εκτός από τις καλλιέργειες υπό κάλυψη και κάποιες προσπάθειες παραγωγής πατάτας και χειμερινών λαχανικών, ο κάμπος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εγκαταλελειμμένος. Τα εσπεριδοειδή της περιοχής, αντικείμενο άμεσης αναδιάρθρωσης τόσο λόγω της ηλικίας των δένδρων αλλά και λόγω μη εμπορικότητας των καλλιεργούμενων ποικιλιών.
Αντίστοιχη εικόνα επικρατεί στο Λούρο και το Ζάλογγο, όπου εκτός από κάποια ελπιδοφόρα ιδιωτική προσπάθεια με θέμα την καλλιέργεια λεβάντας και κάποια έκταση που καταλαμβάνει η μηδική ελέω της ειδικής στρεμματικής ενίσχυσης, ότι δεν είναι ελαιώνας ή αμπέλι, αποτελεί κατά κύριο λόγο χέρσα έκταση.
Όποιες λοιπόν ιδιωτικές προσπάθειες και να γίνουν, ξεκινώντας συνήθως από μια διαφορετική συλλογιστική είναι δύσκολο να έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα για μια περιοχή.
Κατά την άποψή μου το να “ντυθεί” η γη με καλλιέργειες αποτελεί βασική προϋπόθεση για να “ σηκωθεί ” η χώρα. Επειδή εθνική αγροτική πολιτική, δεν θυμάμαι να υπήρξε ποτέ ούτε νομίζω πως θα υπάρξει, θα πρέπει δυστυχώς να προσπαθήσουμε σε επίπεδο δήμου αρχικά να προσαρμόσουμε τη γεωργία, στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της και τα χαρακτηριστικά των κατόχων των αγροτικών εκμεταλλεύσεων της περιοχής.
Όποια προσπάθεια γίνει, θα πρέπει να είναι μελετημένη,οργανωμένη και πλαισιωμένη από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τις υπηρεσίες,το γεωτεχνικό προσωπικό της περιοχής και φυσικά από το αρμόδιο γραφείο που θα δημιουργηθεί σε επίπεδο δήμου και θα ασχολείται αποκλειστικά με την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών της περιοχής.
Προσωπικά, βλέπω το μέλλον της περιοχής από δενδροκομική σκοπιά. Το μεγάλο μας συγκριτικό πλεονέκτημα είναι η πρωιμότητα της περιοχής μας σε σχέση με τις πιο βόρειες περιοχές η οποία αγγίζει έως και τις δεκαπέντε ημέρες, χρονικό διάστημα στο οποίο πρέπει να συγκεντρωθεί το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής.
Το προφίλ των πιο πολλών κατόχων των χέρσων αγροτικών εκμεταλλεύσεων της περιοχής ταιριάζει με τις απαιτήσεις σε εργατοώρες των μονίμων καλλιεργειών.
Υπάρχουν είδη και ποικιλίες που δεν είναι τόσο απαιτητικά σε “ ώρες ψύχους ” αλλά και περιοχές του δήμου μας που συγκεντρώνουν αρκετές ώρες για τα πιο απαιτητικά είδη.
Θα μπορούσαμε να ανοίξουμε μια συζήτηση, για αλλαγή των ποικιλιών των εσπεριδοειδών της περιοχής μας σε νέες πιο εμπορικές και για εγκατάσταση λόγου χάρη πρώιμων ποικιλιών ροδακινιάς, νεκταρινιάς, κερασιάς, βερικοκιάς, δαμασκηνιάς που αποτελούν είδη μικρού επιχειρηματικού ρίσκου, γρήγορης απόσβεσης, με μικρές σχετικά απαιτήσεις σε ώρες ψύχους αλλά και εργασίας. Στο χέρι μας είναι…
Χαράλαμπος ( Μπάμπης ) Πάνης
Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος
με τη Λαϊκή Συσπείρωση