Ότι επωφελές οικοδομούμε, όλες τις πολλαπλές δυνάμεις που προσδίδουν στον τόπο την θετική του φυσιογνωμία, τις οφείλουμε στο καμίνι της ανθρώπινης προνοητικότητας, στην επιχειρηματική ανησυχία, στην μεταξύ μας άμιλλα, όχι στην κομματοκρατία την οργανικά διαπλεκόμενη με την παντοδυναμία της “πληροφόρησης”.
Είναι των αδυνάτων αδύνατο, να ανατραπεί η κομματοκρατία ψηφίζοντας οι πολίτες τα κόμματα που τη συντηρούν άμεσα ή έμμεσα με την ανοχή τους.
Και δεν έχουν κανέναν λόγο να το κάνουν διότι αν είναι μισθωτοί, έχουν τις γνώσεις και την εμπειρία για να αναζητήσουν καλή αμοιβή και όταν την διεκδικούν με συλλογικές διαπραγματεύσεις, πετυχαίνουν να πάρουν όσα η παραγωγικότητά τους και οι συνθήκες της αγοράς επιτρέπουν.
Αν είναι ελεύθεροι επαγγελματίες ή επιχειρηματίες μπορούν να προσφέρουν προϊόντα με τους όρους που επιλέγουν, χωρίς να κινδυνεύουν από την αυθαιρεσία του κράτους, ή από τις αθέμιτες πρακτικές κάποιου ανταγωνιστή που έχει πολιτική προστασία.
Τα παραπάνω περιγράφουν μία αστική κοινωνία, μία μεσαία τάξη που δεν έχει λόγους να γίνεται οπαδός και πελάτης του κάθε πολιτικού που υπόσχεται να την φροντίσει.
Είναι άνθρωποι που δεν φανατίζονται εύκολα και πάντως όχι για μεγάλη διάρκεια.
Θα επιβιώσει και θα αναπτυχθεί αυτή η τάξη τα επόμενα χρόνια;
Αυτό είναι το μεγάλο διακύβευμα που θα προσδιορίσει και το μέλλον του τόπου και της Δημοκρατίας στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Καλώς ή κακώς, ο εκσυγχρονισμός απαιτεί μεγάλες και γενναίες αποφάσεις.
Η ακύρωσή τους όμως μπορεί να γίνει από τις μικρές και μίζερες αποφάσεις που όλοι μας και όχι μόνο οι επαγγελματίες της εξουσίας θα χαρούν να τις πάρουν.
Προς γνώσιν…
Μανόλης θερμός.