Αιχμηρά σχόλια από την κοινή γνώμη και μεγάλη δυσαρέσκεια συγκεκριμένα από τον κόσμο της αριστεράς για την εκκωφαντική σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας, τόσο για τον πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας συμπολίτη μας την περασμένη εβδομάδα, όσο και για την στάση Περιφερειακού Συμβούλου του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους πρώην εργαζόμενους της ΕΑΣ οι οποίοι με μία επιστολή – κόλαφο κάλεσαν την Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ να πάρει θέση…
Ούτε ανάσα για τα δύο αυτά σοβαρά ζητήματα από τον Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας Κ. Μπάρκα ο οποίος συνεχίζει με μια φιλολαϊκή ρητορική στα Κανάλια της …«διαπλοκής» να προκαλεί τον κόσμο, διότι παράλληλα ψηφίζει τα μέτρα του 3ου Μνημονίου που εφαρμόζει η κυβέρνησή του.
Δεν είναι μόνο η στάση του ΣΥΡΙΖΑ σε τοπικό επίπεδο που προκαλεί εντύπωση και οργή στους συμπολίτες, αλλά και η φανερή από την απουσία τους έλλειψη αλληλεγγύης…
Γίνεται έτσι αισθητή η βαθιά υποκρισία που διακρίνει κάποιους ΣΥΡΙΖΑίους οι οποίοι επιδεικνύουν ανθρωπισμό μόνο εκεί που τους υποδεικνύει το κόμμα, είναι στην ουσία δηλαδή κομματο-κύνες…
Στην κινητοποίηση, λόγου χάρη, για τον πλειστηριασμό της περασμένης εβδομάδας, δεν συμμετείχαν μόνο μέλη του ΚΚΕ ή του ΠΑΜΕ, αλλά και συμπολίτες από άλλες οργανώσεις όπως άνθρωποι που δεν είναι οργανωμένοι σε κάποια παράταξη.
Η αλληλεγγύη και η συμπόνια προς τον συνάνθρωπο και μάλιστα ημέρες εορτών, δεν είναι απαραίτητο να έχει τη σφραγίδα του κόμματος για να την εκφράσουμε, μπορούμε να λειτουργούμε και με το συναίσθημα, την κοινή λογική, την αγάπη, ως ελεύθεροι άνθρωποι. Αρκετοί –όπως φάνηκε – δεν θέλουν να αποκηρύξουν τη στάση του κόμματος και συνεχίζουν να περιφέρονται εδώ και εκεί με τον μανδύα της αριστεράς… Έχει κόμμα η ανθρωπιά αλήθεια; Θα κρίνουμε ποιός θα «εκτελεστεί» και ποιος θα ζήσει ανάλογα με την ιδεολογική του καταβολή; Σε ποιόν αιώνα ζούμε;
Η τοπική κοινωνία βλέπει, αισθάνεται, κρίνει και κατακρίνει πολιτικά τα πρόσωπα και τις συμπεριφορές εκείνες που φανερώνουν την εξάρτηση από την εξουσία. Το ερώτημα είναι, μέχρι πού μπορούν να φτάσουν προκειμένου να διατηρήσουν την καρέκλα…
Δεν τους ενδιαφέρει εάν η κοινωνία τους λοιδορεί, ζουν στο δικό τους κόσμο, σε γυάλα, συνομιλούν μεταξύ τους και συμφωνούν, ξέχωρα από τον κόσμο, ξέχωρα από όποια λογική, διότι έχουν μια νέα αντίληψη των πραγμάτων που καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει με την δύσκολη πραγματικότητα, μια αντίληψη ολοκληρωτική που λέει «όποιος δεν είναι με την κυβέρνηση, είναι ο εχθρός»!
Ο ρόλος των δημοσιογράφων είναι να παρουσιάζουν τα δημόσια, την γνώμη του κόσμου, την άποψη του συμπολίτη που δεν έχει άλλο τρόπο να εκφραστεί. Ο ρόλος μας είναι να γράφουμε τις λέξεις της σιωπηλής πλειοψηφίας και μειοψηφίας που δεν έχει το δημόσιο βήμα για να τις ξεστομίσει.
Οι οργανωμένοι ΣΥΡΙΖΑίοι είναι εκτεθειμένοι στα μάτια της Πρεβεζάνικης κοινωνίας, όχι μόνο επειδή δεν παραβρέθηκαν στην κινητοποίηση για τον πλειστηριασμό ή δεν απάντησαν στους πρώην εργαζόμενους της ΕΑΣ που αγωνιούν για το μέλλον των οικογενειών τους, αλλά επειδή δίνουν την εντύπωση πως δεν ενδιαφέρονται, είναι αποστασιωποιημένοι και μάλιστα ικανοί την ώρα των εκλογών να πλησιάσουν τον κόσμο και να ζητήσουν ξανά την ψήφο του. Γιατί; Επειδή του στάθηκαν; Επειδή ήταν στο πλευρό του; Θυμόμαστε τον συνάνθρωπο κάθε εκλογές;
Τι σημαίνει αριστερά για τον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για όσους στηρίζουν ακόμα την πολιτική της Κυβέρνησης; Η νοσταλγία του εμφυλίου και των περασμένων μεγαλείων; Οι αγώνες που κάποτε κάποιοι έδωσαν; Η μάχη κάποιων ανθρώπων για την δημοκρατία, την ισονομία, την ελευθερία και την δικαιοσύνη; Ποια είναι η σχέση σας με αυτούς που τα ονόματά τους είναι χαραγμένα σε μαρμάρινες πλάκες;
Μήπως τα εγχειρίδια που έχετε αποστηθίσει και τα τσαμπουνάτε σε εκδηλώσεις και μνημόσυνα; μήπως οι αφίσες με τον Τσε και τα επικήδεια στον Φιντέλ, ή μήπως οι αναρτήσεις σας στο διαδίκτυο σημαντικών κειμένων τα οποία χάνουν την αξία τους διότι προωθούνται από εσάς;
Ουδόλως με ενδιαφέρει η στάση σας ή ο τρόπος που λειτουργείτε, με ενδιαφέρει όμως η κοινωνία η οποία αγανακτεί και θα ξεσπάσει αργά ή γρήγορα και κάθε ξέσπασμα έχει συνέπειες, αλλά έχει και αίτια…
Άρης Τσελίκος