Η μεγάλη ώρα. Έχω ακουμπήσει τα ψηφοδέλτια μπροστά μου, το ένα δίπλα στο άλλο. Πολλά είναι τα άτιμα. Με έβαλαν σε μπελάδες τις τελευταίες δυο βδομάδες. Κάθε κόμμα τα δικά του. Κάθε αρχηγός τον δικό του καημό. Όλοι, όμως, ήθελαν την ψήφο μου. Είν’ αλήθεια πως σκιάχτηκα μ’ αυτά που έλεγαν. Τα περισσότερα τα είχαν βάλει με τον Τσίπρα. Και τι δεν του έσυραν. Ψευτράκο τον είπαν, άχρηστο τον ανέβαζαν, αποτυχημένο κι επικίνδυνο τον κατέβαζαν. Μας ξεγέλασε λέει. Δεν ήθελα και πολύ να θυμώσω, να βρίσω. Τον ψήφισα και με τα δυο χέρια τον Γενάρη. Ωραία τα έλεγε. Έχει τον τρόπο του ο άτιμος. Είναι γλυκομίλητος, ανοίγω την τηλεόραση και είναι σαν να μπαίνει ένας δικός μου άνθρωπος στο σαλόνι. Από το καλοκαίρι και μετά έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.
Πάει χάλασε κι αυτός. Πού να βρεις πολιτικό που να κρατάει τον λόγο του. Έτσι λέγανε αυτοί που βγαίνανε στην τηλεόραση. Μας πούλησε, ήταν ίδιος κι απαράλλαχτος με τους προηγούμενους. Άστοχες κουβέντες φώναξα, θύμωσα με όσους τα λέγανε. Αυτό το παιδί ο Τσίπρας κράτησε όρθια τη χώρα. Μπήκε στη φωτιά και πάλεψε. Όταν οι άλλοι λέγανε το μακρύ και το κοντό τους για λάθη κι αποτυχία, ο Τσίπρας και οι δικοί του φορτώθηκαν τις αμαρτίες όσων βούλιαξαν τη χώρα.
Δεν ήξερα τι να κάνω. Μου πέρασε η ιδέα να μην ψηφίσω. Το ξέχασα γρήγορα. Δεν έχω λείψει από καμία εκλογή, ακόμη και με σαράντα πυρετό ψήφισα. Ξεκίνησα από το σπίτι για να ρίξω λευκό. Δεν μου πήγαινε να ψηφίσω τους προηγούμενους. Θύμωσα και με τους προηγούμενους που βούλιαξαν αυτή την έρμη τη χώρα. Πολλοί απ’ αυτούς έφαγαν τόσο πολύ που τους έπιασε το τσερλιό.Όχι! Μακριά απ’ αυτούς. Έτρεμε το χέρι μου μόλις πήρα τα ψηφοδέλτια στα χέρια μου. Δεν έχω το δικαίωμα να τους ξαναφέρω στην καρέκλα της κυβέρνησης. Στέρησαν το χαμόγελο απ’ τα παιδιά μου.
Να ψηφίσω τους καινούργιους που έφυγαν από το κόμμα του Τσίπρα κι έφτιαξαν δικό τους τσαρδάκι, σκέφτηκα. Ακούγονται καλά όσα λέγονται, αλλά…ΌΧΙ! Μας άφησαν σύξυλους στην πιο δύσκολη ώρα. Τώρα που χρειαζόταν να είμαστε μονιασμένοι.
Πήρα το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Το κοίταζα παράξενα. Ναι, αυτό θα ψηφίσω. Τρόμαξα.Σας συμβαίνει κάτι; Ακούστηκε η φωνή της νεαρής δικαστικής αντιπροσώπου. Θα ψηφίσω και πάλι ΣΥΡΙΖΑ.Το χρωστάω στα παιδιά μου. Ποτέ στη ζωή μου δε λάκισα. Έχω υποχρέωση να βάλω πλάτη στις δυσκολίες , να βγει η χώρα από τις δυσκολίες. Δεν έχω την πολυτέλεια να μετανιώσω αργότερα για τη χαμένη ευκαιρία να είμαι κι εγώ ανάμεσα σ’ αυτούς που βοήθησαν τη χώρα, για να αφήσουμε πίσω τις άσχημες πλευρές του παρελθόντος.
Όταν παλεύεις με τους ισχυρούς, θα γρατσουνιστείς, θα πέσεις κάτω. Αυτό που μετράει είναι να σηκωθείς όρθιος και να συνεχίσεις.Όλοι δικαιούνται μια ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.