Δεν υπάρχει χειρότερη εισαγωγή σε κάποια ομιλία από εκείνη που ο ομιλητής ταξινομείται εύκολα σε κάποια κατηγορία, με βάση τις λέξεις που χρησιμοποιεί. Ένα τέτοιο εκφραστικό σχήμα είναι τα «ναι μεν…αλλά». Ο ομιλητής, στην τελευταία περίπτωση αρχίζει να εκδιπλώνει τη σκέψη του με το «ναι μεν», τη σύντομη δηλαδή εισαγωγή στο θέμα που συνιστά συμφωνία με το πλαίσιο συζήτησης. Κατά κανόνα όμως το «ναι μεν» προετοιμάζει το «…αλλά», με το οποίο απελευθερώνει τη σκέψη του διατυπώνοντας τις αμφιβολίες, τις ανησυχίες και τις δυσκολίες σε σχέση με την επιλογή κάποιων αποφάσεων.
Αυτός ο τρόπος επαναλαμβάνεται τακτικά στη Βουλή και τις συνεντεύξεις από τους υπουργούς που εισηγούνται προς ψήφιση επαχθή μέτρα, τέτοια που δεν συνάδουν με το ιδεολογικό τους κόσμο. Έτσι, είναι. Είναι αυτονόητη η δυσκολία για κάποιον υπουργό της Αριστεράς να εισηγηθεί νομοθετικές ρυθμίσεις που εναντιώνονται στους πυλώνες του προγραμματικού του λόγου. Όμως, ακούγεται παράταιρο όταν επαναλαμβάνεται ως κοινός λόγος στην επιχειρηματολογία πολλών υπουργών. Έργο των κυβερνητικών στελεχών είναι να είναι αποτελεσματικοί στο έργο τους. Αν έχουν συνειδησιακά προβλήματα, οφείλουν να τα λύσουν και να μη μεταφέρουν το συναισθηματικό φορτίο της απόφασής τους στους πολίτες-ψηφοφόρους τους. Σε διαφορετική περίπτωση, κινδυνεύουν να γίνουν καρικατούρες της Μάρθας Βούρτση, της συμπαθούς ηθοποιού, που στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες ξεσπούσε κάθε τόσο σε λόγο θρηνητικό για την κακή μοίρα που τη βρήκε.
Ίσως, η επιλογή να ενσαρκώσουν το ρόλο της Μάρθας Βούρτση να οφείλεται στο σφυροκόπημα που δέχονται από όσους εμφανίζονται ως «αυθεντικοί» διερμηνευτές της αριστεροσύνης. Τους απευθύνουν χαρακτηρισμούς, που τους ταυτοποιούν με τον γνωστό κακό του ελληνικού κινηματογράφου, τον Αρτέμη Μάτσα. Ήταν ο άκαρδος, αυτός που απεσκίρτησε από την υπηρεσία του καλού, που συνεργάστηκε με τους εχθρούς, που πρόδωσε τα ιδανικά του θυσιάζοντας χιλιάδες συμπατριώτες.
Θα έλεγα ότι αυτό το σχήμα ήταν προβλέψιμο. Δεν είναι, ωστόσο, λυσιτελές. Αδικεί το γόνιμο διάλογο και παράγει τοξικά συναισθήματα. Καιρός ν’ αφεθεί στην άκρη αυτός ο τρόπος σκέψης.