Επιχείρηση διάσωσης ενός σπάνιου και πανέμορφου πορφυροτσικνιά (Ardea purpurea), ο οποίος βρέθηκε τραυματισμένος στην περιοχή του χωριού Καρυές στα Ζαγοροχώρια, στήθηκε το απόγευμα της Παρασκευής. Ευαισθητοποιημένος συμπολίτης μας αμέσως μόλις είδε το ανήμπορο να πετάξει πουλί, χωρίς δεύτερη σκέψη, το περισυνέλεξε και το μετέφερε στην πόλη των Ιωαννίνων, ζητώντας παράλληλα την αρωγή του Φορέα Διαχείρισης Λίμνης Παμβώτιδας. Μετά την παράδοση του πορφυροτσικνιά σε στελέχη του Φορέα Διαχείρισης, με γρήγορες και συντονισμένες προσπάθειες, το τραυματισμένο ζώο με την αμέριστη και πολύτιμη βοήθεια του Θ. Κολόκα και τη συνεργασία του ΚΤΕΛ Ιωαννίνων, αργά το βράδυ της ίδιας ημέρας, στάλθηκε στο Κέντρο Περίθαλψης «ΑΝΙΜΑ» στην Αθήνα.
Σε σημερινή επικοινωνία με την υπεύθυνη της «ΑΝΙΜΑ» Μ. Γανωτή, έγινε γνωστό ότι ο άτυχος πορφυροτσικνιάς διαγνώσθηκε με εξάρθρωση της δεξιάς φτερούγας, η οποία κατά πάσα πιθανότητα προκλήθηκε από σύγκρουση του πουλιού σε καλώδια της ΔΕΗ. Δυστυχώς, είναι πολύ αδύναμος και για αυτό το λόγο τοποθετήθηκε ορός και του παρέχεται αντιβίωση, ενώ παρακολουθείται συνεχώς η πορεία της κατάστασης της υγείας του.
Ο Φορέας Διαχείρισης Λίμνης Παμβώτιδας θέλει να ευχαριστήσει τον ευαισθητοποιημένο κυνηγό που περιμάζεψε και μετέφερε για 30 χιλιόμετρα το τραυματισμένο ζώο στα Γιάννινα, το Φορέα Διαχείρισης Τζουμέρκων, Περιστερίου και χ. Αράχθου για τη συνδρομή του στην περισυλλογή και μεταφορά του ζώου, τον Θ. Κολόκα για την άμεση ανταπόκρισή του και την παροχή πρώτων βοηθειών, το ΚΤΕΛ Ιωαννίνων για τη συνδρομή του στη μεταφορά του πουλιού στην Αθήνα, καθώς και την «ΑΝΙΜΑ» για το ακούραστο έργο τους και την περίθαλψη του τραυματισμένου ζώου.
Ο πορφυροτσικνιάς είναι ένας μεγαλόσωμος ερωδιός, με μήκος σώματος να φτάνει τα 90 εκατοστά, άνοιγμα φτερών κοντά στα 1,5 μέτρα και βάρος στα 1,5 κιλά. Έχει σώμα ψηλόλιγνο, με τυπικά μακρύ λαιμό και σχετικά μικρότερο κεφάλι -σε σχέση με τους άλλους τσικνιάδες- που καταλήγει σε μακρύ και στενό κιτρινωπό ράμφος, και κίτρινα πόδια λεπτά και μακριά. Πλευρικά το κεφάλι και ο λαιμός είναι καστανοκόκκινα, ο λαιμός διατρέχεται από δύο πλευρικές επιμήκης μαύρες γραμμές, η ράχη είναι σκούρα γκρίζα, τα φτερά είναι καστανοκόκκινα/γκρίζα στο μισό μήκος τους προς το σώμα και σκούρα γκρίζα στο υπόλοιπο μήκος και η κοιλιά είναι καστανοκόκκινη.
Οι βιότοποι που διαβιεί περιλαμβάνουν υγροτοπικά οικοσυστήματα όπως λίμνες, λιμνοθάλασσες, ποτάμια και εκβολές, κ.λπ. όπου απαντάται στους πυκνούς καλαμιώνες, με το χρωματικό του πρότυπο και το σχήμα του σώματος να του παρέχουν τέλεια κάλυψη. Τα ψάρια αποτελούν την κύρια πηγή τροφής, μαζί με βατράχια και ασπόνδυλα. Η κυνηγετική τεχνική του πορφυροτσικνιά είναι όμοια με των συγγενικών του ειδών όπου η ενέδρευση σε πλήρη ακινησία και το αστραπιαίο τίναγμα του ράμφους εξασφαλίζουν την τροφή του.
Ο πορφυροτσικνιάς κατατάσσεται ως Κινδυνεύον (EN) στο Κόκκινο βιβλίο των απειλούμενων ζώων της Ελλάδας (Λεγάκις & Μαραγκού 2009) ενώ το είδος περιλαμβάνεται στο Παράρτημα Ι της οδηγίας των πτηνών (2009/147/ΕΚ)]. Δεν αντιμετωπίζει πολλές άμεσες απειλές καθώς δεν αποτελεί θήραμα ενώ και δεν έχει πολλούς φυσικούς θηρευτές λόγω μεγέθους. Παρόλα αυτά, οι σημαντικότερες απειλές για τους πληθυσμούς του είναι έμμεσες. Οι υγρότοποι που διαβιεί δέχονται ισχυρές πιέσεις με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση και υποβάθμισή τους, την υποβάθμιση της ποιότητας των εσωτερικών υδάτων και τη μείωση του αριθμού των ψαριών σε αυτά, προδιαγράφοντας ένα αβέβαιο μέλλον για τον πορφυροτσικνιά.
ΠΗΓΗ: vimanews.gr